Γιατί οι γάτοι απορρίπτουν το «λαϊκισμό»

Η Χώρα των Ποντικιών είναι μία χώρα στην οποία ζουν ποντίκια τα οποία κάθε τέσσερα χρόνια ψήφιζαν, μέχρι πρόσφατα , μία κυβέρνηση και μία βουλή που αποτελείτο από τεράστιους μαύρους γάτους.

Στην βουλή λοιπόν οι γάτοι ψηφίζουν νόμους που ωφελούν τους γάτους αλλά ζημιώνουν τα ποντίκια. Ενας τέτοιος νόμος ανάγκαζε τα ποντίκια να μεγαλώσουν την είσοδο της φωλιάς τους ώστε να μπορούν οι γάτοι να βάζουν μέσα το πόδι τους. Ενας άλλος νόμος επέβαλε στα ποντίκια ένα όριο ταχύτητας έτσι ώστε να μπορούν οι γάτοι να τα πιάνουν εύκολα για να τα φάνε χωρίς να κουράζονται.

Μια ημέρα λοιπόν τα ποντίκια που είχαν απηυδήσει απ' αυτή την κατάσταση αποφάσισαν να λάβουν μέρος μαζικά στις εκλογές και να ψηφίσουν τους λευκούς γάτους. Πράγματι αυτοί κέρδισαν τις εκλογές και έβαλαν μπροστά να βελτιώσουν την κατάσταση-για τους γάτους φυσικά!

Ετσι ψήφισαν νέους νόμους. Ενας απ αυτούς υποχρέωνε τώρα τα ποντίκια να κάνουν τις εισόδους στις φωλιές τους τετράγωνες (από στρογγυλές που ήσαν) και να τις διευρύνουν ακόμα περισσότερο έτσι ώστε να μπορούν οι γάτοι να βάζουν μέσα και τα δυό πόδια τους. Ενας άλλος νόμος μείωνε ακόμα περισσότερο τα όρια ταχύτητας με τα οποία μπορούσαν να κινηθούν τα ποντίκια.

Ετσι τα ποντίκια ξανάρχισαν να ψηφίζουν τους μαύρους γάτους και μετά τους λευκούς κ.οκ. Καμιά φορά οι γάτοι τα έβρισκαν μεταξύ τους και σχημάτιζαν κυβερνήσεις που τις ονόμαζαν «συνασπισμού», «οικουμενικές», «εθνικής ενότητας» κλπ.

Σε κάποια φάση εμφανίσθηκαν και ορισμένοι γάτοι με ασπρόμαυρες βούλες τους οποίους τα ποντίκια ψήφισαν μαζικά ελπίζοντας σε μία «αλλαγή». Ομως και αυτοί οι γάτοι παρ’ ολο που προσπαθούσαν -είναι η αλήθεια- να συμπεριφερθούν όπως τα ποντίκια, έτρωγαν ότι έτρωγαν και οι άλλοι γάτοι δηλ. ποντίκια.

Μια ημέρα σε μία λαϊκή συγκέντρωση των ποντικών, πετάχτηκε ένα μικρό ασθενικό αλλά πολύ μορφωμένο ποντικάκι που βάζοντας όλη του την δύναμη φώναξε:

“Ξυπνήστε επιτέλους! Δεν καταλαβαίνετε ότι οι γάτοι-λευκοί, μαύροι, πιτσιλωτοί-οντας γάτοι έχουν διαφορετικά συμφέροντα από εμάς τα ποντίκια και γι’ αυτό η κατάσταση δεν πρόκειται να αλλάξει;”

Μόλις το άκουσαν αυτό οι γάτοι αναφώνησαν έντρομοι: «Μα αυτό είναι λαϊκισμός! Πιάστε τον!» Να σημειωθεί ότι με νόμους που είχαν ψηφίσει οι γάτοι, ο «λαϊκισμός» είχε καταστεί σοβαρό αδίκημα που επέφερε την ποινή των ισοβίων.

Συνέλαβαν λοιπόν αμέσως οι γάτοι το μικρό και εξασθενημένο ποντικάκι και το έστειλαν στα κάτεργα. Εκτοτε ψάχνει να το βρει η Διεθνής Αμνηστία.

Και τα ποντίκια συνέχισαν να ψηφίζουν τους γάτους και οι γάτοι να τρώνε τα ποντίκια.

(η παραπάνω ιστορία εμπνεύστηκε από το αφήγημα της Αμερικανίδας χρονογράφου Clare Gillis που με την σειρά της εμπνεύσθηκε από μια ομιλία το 1961 στη βουλή του Καναδά του Thomas C.Douglas που υπήρξε πρωθυπουργός της πολιτείας του Saskatchewan.Το 2004 οι Καναδοί ψήφισαν τον Douglas ως τον «πιο αξιόλογο Καναδό όλων των εποχών»)

* Ο Τάκης Μίχας σπούδασε Ανθρωπολογία στη Δανία και εργάσθηκε για πολλά χρόνια σε Ελευθεροτυπία και Καθημερινή. Υπήρξε αρθρογράφος της Wall Street Journal και άλλων διεθνών εντύπων καθώς και συγγραφέας βιβλίων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ζει στη Λατινική Αμερική όπου γράφει βιβλίο για το φαινόμενο του Populismo.