Η ώρα της αλήθειας δεν αποφεύγεται

Γεννημένος το 1975 στην ιστορική πόλη-μουσείο, τη Φλωρεντία, ο Ματέο Ρέντσι, γόνος καθολικής οικογένειας, νομικός (του ιδρυθέντος τον 14ο αιώνα Πανεπιστημίου της Φλωρεντίας), δεν έχει τίποτα κοινό με τον Αλέξη Τσίπρα.

Ωστόσο, σε κάποια φάση, ο ευφυέστατος κατά τα άλλα Ιταλός πρωθυπουργός πίστεψε τις περί Ευρώπης μπαρούφες του Έλληνα ομολόγου του και θέλησε να τον βοηθήσει να κάνει κάποια σωστά βήματα. Παρακάλεσε έτσι τον Τζιάνι Πιτέλα, τον Ιταλό επικεφαλής της Σοσιαλιστικής Ομάδας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, να του ανοίξει κάποιες πόρτες προς την κατεύθυνση της σοσιαλδημοκρατίας, με την ελπίδα ότι ο Αλ. Τσίπρας θα άλλαζε συμμάχους στην κυβέρνηση και θα πλησίαζε πιο κοντά στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.

Προς την ίδια κατεύθυνση κινήθηκε και ο σοσιαλιστής πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ, υποσχόμενος μάλιστα στον Έλληνα πρωθυπουργό σημαντική τεχνική βοήθεια και επενδυτικές ενέσεις που θα μπορούσαν να φθάσουν σε βάθος χρόνου το 1,5 δισ. ευρώ. Επίσης, θέλοντας να δείξει στον Αλ. Τσίπρα ότι συμμερίζεται τις προσπάθειές του για «πολιτικοποίηση» του οικονομικού προβλήματος της χώρας, ο Φρ. Ολάντ έστειλε ως πρέσβη στην Αθήνα έναν πολιτικό του φίλο και όχι, ως είθισται, έναν διπλωμάτη καριέρας.

Από την πλευρά της, η «μαμά Μέρκελ», πρώην μέλος της κομμουνιστικής νεολαίας στην Ανατολική Γερμανία και σήμερα καγκελάριος στην ενωμένη χώρα της, πήρε στα σοβαρά τις διαβεβαιώσεις Τσίπρα ότι οι αριστερόστροφες απόψεις του είναι καλές για τους ιθαγενείς στην Ελλάδα, αλλά δεν ισχύουν για το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, και τον βοήθησε έτσι και στην εξουσία να ανέβει, αλλά και την άτακτη χρεοκοπία να γλιτώσει τον περασμένο Ιούλιο.

Όμως, από τον περασμένο Σεπτέμβριο το κλίμα στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) έχει αλλάξει. Το προσφυγικό/μεταναστευτικό πήρε μεγάλες διαστάσεις, οι ευθύνες της Ελλάδας στην εξέλιξη αυτή είναι μεγάλες, ενώ ο Τσίπρας νομίζει ότι μπορεί να δουλεύει ψιλό γαζί τους «κουτόφραγκους». Έως εκεί φθάνει η ηγετική «μεγαλοφυΐα» του.

Παράλληλα, τον τελευταίο καιρό οι πρεσβείες της Γαλλίας και της Γερμανίας στην Αθήνα προειδοποιούν ότι τίποτε δεν αλλάζει στην Ελλάδα και ότι οι μεταρρυθμίσεις αποτελούν ανέκδοτο. Ο Τσίπρας ενδιαφέρεται μόνο για παραμονή στην εξουσία και γι' αυτό διορίζει συνεχώς σε θέσεις-κλειδιά ανθρώπους δικούς του μεν, αλλά άσχετους με το αντικείμενο. «Η συριζοποίηση του κράτους θα οδηγήσει σε νέα αδιέξοδα», προειδοποιούν οι Ευρωπαίοι διπλωμάτες -σχόλια των οποίων είδαν, ανωνύμως βέβαια, το φως της δημοσιότητας σε μεγάλες εφημερίδες της Γαλλίας και της Γερμανίας.

Επίσης, συμπληρωματικά, οι Ευρωπαίοι εταίροι μας προειδοποιούνται ότι και το γενικό κλίμα έναντι της Ευρώπης αλλάζει στην Ελλάδα, όπου το ρωσικό χρήμα που κυκλοφορεί είναι λάδι στην αντιευρωπαϊκή φωτιά.

Υπό αυτές τις συνθήκες, η στάση της ΕΕ απέναντι στη χώρα μας αλλάζει, ως φαίνεται, παρά τις φιλελληνικές κορώνες κορυφαίων Ευρωπαίων αξιωματούχων, όπως για παράδειγμα αυτές των προέδρων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Ευρωκοινοβουλίου.

Όπως πολύ σωστά μάς είπε ο ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και ειδικός σε ευρωπαϊκά θέματα, Παν. Ιωακειμίδης, υπάρχουν πλέον και βαθύτερα αίτια που εξηγούν γιατί κάποιες χώρες στην Ένωση δείχνουν εντελώς φαινομενικά να στηρίζουν τον Τσίπρα, κλείνοντας ερμητικά τα μάτια σε όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα.

«Απ' ό,τι είμαι σε θέση να γνωρίζω, το δόγμα που τείνει να επικρατήσει ανάμεσα σε κεντρικές πρωτεύουσες της Ένωσης είναι ότι, λόγω προσφυγικού/μεταναστευτικού, οικονομικής κρίσης και κυρίως λόγω μεταρρυθμιστικής αδυναμίας, είναι προτιμότερο η Ελλάδα να οριοθετηθεί ως "χώρος άτυπου ειδικού καθεστώτος" στο πλαίσιο της ΕΕ, ως χώρα-ειδική περίπτωση. Επομένως, δεν έχει ιδιαίτερο νόημα για την Ευρώπη να επιμείνει σε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις για να επιτευχθεί π.χ. η θεσμική και διοικητική αναβάθμιση της χώρας. Με άλλα λόγια, η Ευρώπη έπαψε ουσιαστικά να ενδιαφέρεται για τη μεταρρύθμιση της χώρας, γι' αυτό κλείνει αυτιά και μάτια στα όσα δυσάρεστα συμβαίνουν σε διοίκηση, σε Δικαιοσύνη, σε αδυναμία εξευρωπαϊσμού».

Σε αυτή του την εκτίμηση, ο πολύπειρος Έλληνας καθηγητής και πρώην σύμβουλος στο ΥΠΕΞ προσθέτει ότι στο προσφυγικό/μεταναστευτικό, η Ελλάδα έχει επίσης περιέλθει σε "χώρα ειδικού καθεστώτος", ιδιαίτερα μετά τη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας. Κατά την γνώμη του, «η συμφωνία αυτή ουσιαστικά έβγαλε την Ελλάδα από τον πυρήνα της ΕΕ και την ομαδοποίησε με την Τουρκία ως ειδικό πεδίο δράσης. Το ότι η κυβέρνηση αποδέχθηκε τόσο ανέμελα και χωρίς πρόσθετες εγγυήσεις το καθεστώς αυτό ερμηνεύει και τη στήριξη πολλών Ευρωπαίων. Δεν ξέρω αν κάποιος άλλος ηγέτης, αντί του Τσίπρα, θα δεχόταν τόσο εύκολα η Ελλάδα να διολισθήσει σε "χώρα ειδικού καθεστώτος". Στο πλαίσιο αυτού του ειδικού καθεστώτος, όμως, το βασικό που ενδιαφέρει την Ευρώπη είναι να εκπληρωθούν οι δημοσιονομικοί στόχοι του μνημονίου και η ανακοπή της ροής των προσφύγων. Και η κυβέρνηση Τσίπρα προσφέρει αυτά, με αντάλλαγμα τη στήριξη για την παραμονή στην εξουσία».

Ωστόσο, το ερώτημά μας είναι μέχρι πότε ο σημερινός πρωθυπουργός -του οποίου η εικόνα φαίνεται να καταρρέει- θα αντέξει την κατάσταση αυτή. Επίσης, έως πότε θα τον στηρίζει το τριτοκοσμικό και κρατικιστικό ΠΑΣΟΚ, που τον ανέβασε στην εξουσία.

Είναι πολύ πιθανόν στις 9 Μαΐου, Ημέρα της Ευρώπης, οι εταίροι-δανειστές μας να δώσουν λίγο οξυγόνο στον πρωθυπουργό. Τι θα γίνει όμως τον Ιούλιο, σε μία χώρα η οποία έξι χρόνια τώρα τελεί υπό άτυπη πτώχευση και δείχνει προς κάθε κατεύθυνση ότι δεν θέλει να ξεφύγει από το καθεστώς αυτό;

Μήπως, όταν ο δείκτης μιθριδατισμού πιάσει ταβάνι, τα υπόλοιπα ακολουθήσουν; Διότι, αν δεν θέλουμε να εμπαίζουμε εαυτούς και αλλήλους, ο κίνδυνος διολίσθησης προς απευκταίες εκτροπές δεν είναι καθόλου θεωρητικός. Αντιθέτως, όπως έγραψε στα Νέα ο Α. Λυκαύγης, αποτελεί αυτή τη στιγμή δυνητικό συνακόλουθο του ελληνικού γίγνεσθαι -και σε ό,τι αφορά το πολιτικό σύστημα, και ως προς την ίδια την κοινωνία των πολιτών. Το καίριο ερώτημα είναι αν το μοιραίον θα συμβεί φέτος ή προς το 2018, χρονιά όπου ο κ. Τσίπρας θα έχει κάθε λόγο να φύγει από την εξουσία...