Τα capital controls και το «δούλεμα» με τη φοροδιαφυγή

Η ενημέρωση που είχαμε από την κυβέρνηση μέσω των δηλώσεων που έκαναν οι εκπρόσωποί της ήταν ότι αρχές του 2016 θα γίνει η άρση των capital controls. Όσο περνά ο καιρός, όμως, καμία αναφορά δεν γίνεται στο θέμα αυτό και φυσικά καμία επιβεβαίωση για τις παρελθούσες δηλώσεις.

Ο υποδιοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Μουρμούρας ανέφερε σε ομιλία του ότι για την άρση των capital controls είναι απαραίτητες οι κάτωθι προϋποθέσεις:

1. Η ύπαρξη ενός επενδυτικού σοκ στην οικονομία

2. Η ελάφρυνση του χρέους

3. Η συμμετοχή της Ελλάδος στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης του κ. Ντράγκι

4. Η εκ νέου αποδοχή των ελληνικών ομολόγων από την ΕΚΤ.

Κατά συνέπεια, διαπιστώνουμε ότι είναι μάλλον απίθανη η άμεση άρση των capital controls, τα οποία από ό,τι φαίνεται, εάν δεν λάβει η κυβέρνηση τις κατάλληλες αποφάσεις και δεν δράσει άμεσα, θα υπάρχουν για αρκετό καιρό στη ζωή μας.

Όπως όλοι γνωρίζουμε, οι ζημίες στην οικονομία της χώρας μας είναι μεγάλες και φυσικά δίνεται, θεωρώ όχι αθώα, μεγάλη έμφαση στη θετική συνέπεια της πάταξης της φοροδιαφυγής, μεγαλύτερη από όσο ισχύει.

Έχουν χυθεί τόνοι μελάνι για την πάταξη της φοροδιαφυγής και έχουν γραφτεί ουκ ολίγες φορές προτάσεις για την επίτευξη αυτού του στόχου. Η κοροϊδία όμως, δυστυχώς, συνεχίζεται. Η φοροδιαφυγή ξεκινά πάντα εκ των έσω κι αυτή θα πρέπει να αντιμετωπιστεί πρώτα.

Είναι φανερό πως εάν εκπίπτουν όλες οι δαπάνες και για τα φυσικά και για τα νομικά πρόσωπα, δεν θα υπάρχει κανένα όφελος για να φοροδιαφύγει κάποιος.

Επίσης, εάν κάθε εταιρεία καταχωρεί όλα τα παραστατικά της στη βάση δεδομένων των συγκεντρωτικών καταστάσεων.

Θα πρέπει λοιπόν, οι δηλώσεις ΦΠΑ και παρακρατούμενων φόρων να βγαίνουν αυτόματα στο Τaxis. Ουσιαστικά, μιλάμε για λογιστικά αρχεία αναρτημένα στο Τaxis. Σε διαφορετική περίπτωση, εάν δεν γίνει κάτι τέτοιο, θα πρέπει οι λογιστές να εκδίδουν φορολογικό πιστοποιητικό, παρόμοιο με αυτό που εκδίδουν οι ορκωτοί ελεγκτές. Με τον τρόπο αυτό και άμεση πληροφόρηση θα έχει το υπουργείο, και το κόστος της επιχείρησης θα μειωθεί, και ουσιαστική και αποτελεσματικότερη θα είναι η δουλειά των λογιστών, αλλά και η διαφθορά αυτόματα θα παταχθεί, και το κόστος του δημόσιου τομέα θα μειωθεί, και οι συνεργάτες του υπουργείου Οικονομικών θα λειτουργούν με λιγότερη πίεση και αποτελεσματικότερα.

Στα δύσκολα χρόνια των μνημονίων μέχρι και τις εκλογές του φετινού Ιανουαρίου, περίπου 84 δισ. ευρώ καταθέσεις έφυγαν από τη χώρα μας. Ακόμα και πολιτικοί που μας εκπροσωπούν δεν εμπιστεύθηκαν και δεν στήριξαν έμπρακτα τη χώρα μας. Παλεύουν για εμάς εκ του ασφαλούς! Αναφέρω δε πως σύμφωνα με δημοσιευμένα στοιχεία, οι καταθέσεις το 2009 ήταν 231,5 δισ. ευρώ, το 2014 μειώθηκαν στα 160,072 δισ. ευρώ, και στα τέλη Ιανουαρίου του 2015 περίπου 147,775 δισ. ευρώ. Από αυτά μόνο το 15% περίπου ήταν καταθέσεις των επιχειρήσεων, το μεγαλύτερο μέρος ήταν αποταμιεύσεις των νοικοκυριών.

Το μόνο που επιτυγχάνεται πλέον με την εφαρμογή αυτών των μέτρων είναι ο στραγγαλισμός των υγιών επιχειρήσεων. Ο κίνδυνος να κλείσουν ή να μεταναστεύσουν ολοένα και αυξάνει.

Είναι φανερό ότι η οικονομία χωρίς κίνητρα ανάπτυξης θα οδηγήσει τη χώρα σε πλήρη κατάρρευση. Οι οφειλές στο δημόσιο αλλά και στην ελεύθερη αγορά διαρκώς αυξάνονται με δραματικούς ρυθμούς. Οι υγιείς επιχειρήσεις, στην καλύτερη περίπτωση, πωλούνται σε ξένους επενδυτές, οι οποίοι τις αγοράζουν, αγοράζοντας ουσιαστικά τις οφειλές τους και μόνο, χωρίς καταβολή τιμήματος για την πραγματική τους αξία. Αυτό θεωρείται ανάπτυξη ή ξεπούλημα;

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Eurobank, ο συνολικός τζίρος με τη χρήση καρτών από τα 5,5 δισ. ευρώ που ήταν το 2013 και τα 6,2 δισ. ευρώ που ήταν το 2014, θα φτάσει τα 7,3 δισ. ευρώ το 2015, επιστρέφοντας στα επίπεδα του 2008-2009. Ο τζίρος του πλαστικού χρήματος χωρίζεται στον τζίρο των χρεωστικών καρτών, που εκτιμάται ότι θα κυμανθεί το 2015 σε 2,8 δισ. ευρώ και στον τζίρο των πιστωτικών, που εκτιμάται ότι θα πλησιάσει τα 4,5 δισ. ευρώ, από 8,2 δισ. ευρώ που ήταν το 2008.

Η είσοδος της χρήσης του πλαστικού χρήματος στη ζωή μας ξεκίνησε και αναπτύσσεται με πολύ γρήγορους ρυθμούς.

Φυσικά, ο μεγάλος κερδισμένος θα είναι η τράπεζα, η οποία κερδίζει από τις χρεώσεις των ηλεκτρονικών συναλλαγών, από τους τόκους υπερημερίας και από την εκμετάλλευση του επιτοκίου της μίας μέρας. Σοφότερο θα ήταν να μειώσουν οι τράπεζες την προμήθειά τους, όσον αφορά στη χρήση των καρτών, όπως συμβαίνει στις χώρες τις Ε.Ε.

Ακόμη, με την υποχρεωτική χρήση της κάρτας, ο ΦΠΑ θα πρέπει άμεσα να παρακρατείται, όσον αφορά στις λιανικές πωλήσεις και να αποδίδεται κατά τη συνδιαλλαγή, έτσι ώστε να αποδίδεται άμεσα στο κράτος.

Το κράτος μονίμως μεταφέρει τα προβλήματά του στους πολίτες, ενώ οι πολίτες σε καμία των περιπτώσεων δεν δικαιούνται να κάνουν κάτι αντίστοιχο.

Μου θυμίζει τους γονείς που άλλα διδάσκουν στα παιδιά τους κι άλλα πράττουν οι ίδιοι.

*Ο κ. Νικόλαος Κυριακόπουλος είναι Πρόεδρος του Λογιστικού Συλλόγου Αθηνών.