Μπορούν να βρεθούν 100 δισ. για επενδύσεις

Το 2015 θα είναι το έκτο έτος ύφεσης στην Ελλάδα (με μία μικρή παρένθεση το 2014), φαινόμενο πρωτόγνωρο στην παγκόσμια οικονομία.

Όμως, ο υφεσιακός χαρακτήρας της ελληνικής οικονομίας είναι και πολλαπλώς αποκαλυπτικός. Διότι, πριν απ' όλα, δείχνει ότι η ύφεση έχει περισσότερο διαρθρωτικό χαρακτήρα παρά μακροοικονομικά αίτια. Αυτό σημαίνει ότι, για να ξεπεραστεί η κρίση χρέους, όποιες μακροοικονομικές προσαρμογές και αν γίνουν, το φαινόμενο της ύφεσης θα είναι πάντα υπαρκτό, γιατί οφείλεται στις σοβαρές διαρθρωτικές ανεπάρκειες του παραγωγικού μας προτύπου. Κατά συνέπεια, όποια δημοσιονομική προσαρμογή και να γίνει, μπορεί να βελτιώσει προσωρινά την κατάσταση σε μεσομακροπρόθεσμο επίπεδο, αλλά δεν θα έχει καμία επίπτωση, αν δεν συνοδευτεί και από ριζική παραγωγική αναδιάρθρωση.

Από την άλλη πλευρά, όσο συνεχίζεται το σημερινό καθεστώς των capital controls και της προβληματικότητας του τραπεζικού συστήματος, οι όποιες παραγωγικές βελτιώσεις θα απομακρύνονται. Διότι, ακόμα και αν, υποθετικά, ανακεφαλαιοποιηθούν πλήρως οι τράπεζες και ο κρατικός προϋπολογισμός περάσει σε πρωτογενή πλεονάσματα μετά το 2016, η ρευστότητα στην οικονομία θα συνεχίσει να είναι εξαιρετικά περιορισμένη. Ακόμα χειρότερα, καμία από τις δημόσιες παρεμβάσεις δεν έχει τη δυνατότητα να χρηματοδοτήσει επαρκώς τις ανάγκες της οικονομίας πριν περάσουν πολλά χρόνια.

Αυτή η αρνητική κατάσταση μας οδηγεί στο σχετικά αυτονόητο συμπέρασμα ότι η χώρα έχει ανάγκη από γενναίες επενδύσεις σε υποδομές, αφενός, και σε εμπορεύσιμα διεθνώς προϊόντα, αφετέρου. Βέβαια, βελτιωτικές επενδύσεις απαιτούνται και στον τομέα των υπηρεσιών και ιδιαιτέρως στον τουρισμό, που πέρυσι και φέτος είναι η ατμομηχανή της οικονομίας.

Σύμφωνα με υπολογισμούς μας και όχι μόνον του ΕΣΒΕΠ, μία συγκροτημένη πολιτική προσέλκυσης ξένων άμεσων επενδύσεων σε όλο το φάσμα των παραγωγικών δραστηριοτήτων μπορεί να προσελκύσει χωρίς κόστος περισσότερα από 100 δισ. ευρώ την επόμενη τετραετία. Όπως αντιλαμβάνεται κανείς, το ποσό αυτό είναι αισθητά μεγαλύτερο από όλα μαζί τα πρωτογενή πλεονάσματα, το περίφημο πακέτο Γιούνκερ και το ΕΣΠΑ.

Πρόκειται δε για ένα ποσό που, αν προσελκυστεί, δεν θα έχει κανένα κόστος η επένδυσή του σε τομείς που μπορούν να δημιουργήσουν και υψηλής προστιθέμενης αξίας καινοτομίες.

Υπό αυτές τις συνθήκες, λοιπόν, η χώρα πρέπει να απελευθερωθεί από τη γραφειοκρατική μέγγενη και να δημιουργήσει επειγόντως ένα ελκυστικό θεσμικό πλαίσιο, το οποίο πριν απ' όλα πρέπει να προσφέρει εμπιστοσύνη.

Αν όλα αυτά δεν γίνουν σε σύντομο διάστημα, τότε η παραγωγική καθίζηση θα συνοδευτεί και από δραματική κοινωνική κατάρρευση -με ό,τι κάτι τέτοιο μπορεί να συνεπάγεται και για τη θέση της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

* Ο κ. Νίκος Καραγεωργίου είναι πρόεδρος του Ελληνικού Συνδέσμου Βιομηχανιών επωνύμων Προϊόντων.