Ποιο «παλιό» και ποιο «καινούργιο»;

Η Ελλάδα συμμετέχει ως ισότιμο μέλος στην πλουσιότερη οικονομική λέσχη στον κόσμο, αλλά αυτό δεν της αρέσει. Είναι μέλος μίας κυρίαρχης στρατιωτικής συμμαχίας, αλλά δεν το θέλει. Την έσωσε από την πλήρη χρεοκοπία η μεγαλύτερη οικονομική και νομισματική ένωση στον κόσμο και, αντί για ευχαριστώ, υβρίζει. Εισβάλλουν στη χώρα κάθε μέρα χιλιάδες δυστυχισμένοι από τη θλιβερή Ανατολή ζητώντας να πάνε στη Δυτική Ευρώπη, αλλά για την τελευταία η Ελλάδα μόνο χλευασμούς έχει.

Ακόμα χειρότερα, στη χώρα όπου γεννήθηκε και αναπτύχθηκε η έννοια της δημοκρατίας, ήτοι το κράτος του δήμου, οι μισοί και πλέον κάτοικοί της αλληθωρίζουν προς τον αυταρχισμό και ένα σεβαστό κομμάτι τάσσεται ξεκάθαρα υπέρ του ολοκληρωτισμού στις χειρότερες εκδοχές του.

Εξάλλου, είμαστε η μόνη χώρα στην Ευρώπη όπου ένα φιλοναζιστικό και ένα κομμουνιστικό κόμμα συγκεντρώνουν τις προτιμήσεις του 11% έως 13% του εκλογικού σώματος. Από μόνο του δε το γεγονός αυτό είναι αποδεικτικό ότι στη χώρα αυτή κάποιοι δεν καταλαβαίνουν απολύτως τίποτε και από Ιστορία. Πιθανώς δε, ως μέλη του «πιο έξυπνου λαού του κόσμου», θα θεωρούν περιττή και τη γνώση γραφής και αναγνώσεως -εξάλλου, οποία η χρησιμότητά τους μπροστά στην κατοχή της απόλυτης αλήθειας;...

Στο πλαίσιο αυτό, ηρωικές μορφές στη χώρα μας θεωρούνται όλοι οι σφαγείς και δικτάτορες του κόσμου, αρκεί να είναι αντιδυτικοί. Γι' αυτό κατά καιρούς γνώρισαν και εκδοτική επιτυχία βιβλία όπως αυτά που συμπύκνωναν την «αλάθητη» σκέψη μίας Έλενας Τσαουσέσκου ή ενός Μουαμάρ Καντάφι, ή ακόμα και του αλήστου μνήμης Ιωσήφ Στάλιν. Όσο για τα άπαντα του Λένιν και του Τρότσκι, έχουν γνωρίσει υψηλές κυκλοφορίες σε έναν λαό που με το ζόρι διαβάζει τρία με τέσσερα βιβλία τον χρόνο κατά μέσον όρο.

Εσχάτως δε, μέσω του Διαδικτύου κυρίως, έχουν υψηλά ποσοστά αποδοχής και «κορυφαία» έργα όπως το Mein Kampf (Ο Αγών μου) του Αδόλφου Χίτλερ, που περιέχει πολύτιμες συνταγές για το πώς μπορούν να εκλείψουν από προσώπου γης «εβραίοι τοκογλύφοι, τσιγγάνοι» και άλλοι...

Μία άλλη θεωρία που αναπτύσσεται στην Ελλάδα είναι να θεωρούνται «εκβιαστές», «τοκογλύφοι» και αδίστακτοι εκμεταλλευτές αυτοί που τα 34 τελευταία χρόνια επιχορήγησαν τη χώρα με 620 δισεκατομμύρια ευρώ, σωρευτικά δηλαδή με τρία Ακαθάριστα Εγχώρια Προϊόντα, και την έσωσαν από την πτώχευση με δάνεια 300 δισεκατομμυρίων ευρώ, που είναι και τα υψηλότερα της οικονομικής ιστορίας. Στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, όμως, ο δανεισμός αυτός -τον οποίο εμείς ζητήσαμε- θεωρείται «επονείδιστος» γιατί οι εταίροι-δανειστές μας ζητούν να εφαρμόσουμε τα μέτρα που οι ίδιοι τούς προτείναμε ως εγγύηση για την εκταμίευση των δανείων!!!

Επαναλαμβάνουμε για πολλοστή φορά ότι τα τρία μνημόνια που η Ελλάδα πρέπει να σεβαστεί, δεν περιέχουν ούτε μία αράδα παραπάνω από μέτρα και μεταρρυθμίσεις που προτείνονται στην Ελλάδα από όλους τους διεθνείς οργανισμούς στους οποίους η χώρα συμμετέχει και από όλους τους Διοικητές της Τράπεζας της Ελλάδος (Ζολώτας, Χαλκιάς, Χριστοδούλου, Παπαδήμος, Προβόπουλος, Στουρνάρας) τα τελευταία 35 χρόνια.

Υπογραμμίζουμε συμπληρωματικά ότι τα μνημόνια αυτά δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τις διεθνείς αγορές και τα περί του αντιθέτου γραφόμενα συνιστούν επονείδιστη παραπλάνηση του κοινού, για συγκεκριμένους λόγους.

Όπως -γελοία, αλλά επικίνδυνη- παραπλάνηση συνιστά και η τακτική της «επιθετικής επαιτείας» που εφάρμοσε η απελθούσα κυβέρνηση, στο πλαίσιο της αντιμνημονιακής της ρητορικής. Το θέαμα Ελλήνων υπουργών να υποκλίνονται δουλοπρεπώς μπροστά σε Ρώσους ολιγάρχες, Ιρανούς μουλάδες και Λατινοαμερικανούς δικτάτορες, επαιτώντας 5 με 10 δισ. δολάρια στο όνομα μίας «εθνικά υπερήφανης πολιτικής», πέραν από αποκρουστικό ήταν και επικίνδυνο.

Οι περί τον Ρώσο πρόεδρο Βλαδίμηρο Πούτιν πρώην πραίτορες της KGB, οι περίφημοι «σιλοβίκι» στα ρώσικα, είναι άνθρωποι που προέρχονται από κομμουνιστικό κλεπτοκρατικό σύστημα και ως εκ τούτου «πιάνουν πουλιά στον αέρα». Θα πρέπει συνεπώς να έπεσε πολύ γέλιο με τις θεατρικές παραστάσεις των γελωτοποιών των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και της ασημαντότητάς τους. Ιδιαίτερα όταν εξηγούσαν στους Ρώσους -των οποίων οι μεγαλύτεροι πελάτες σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο είναι οι Γερμανοί- ότι έχουν ανάγκη από 10 δισ. ευρώ για να βγάλουν τη χώρα από την ευρωζώνη και να δώσουν ένα μάθημα στον κ. Σόιμπλε!

Μα καλά, οι εμπνευστές της «επιθετικής επαιτείας» δεν γνωρίζουν ότι στη διεθνή πολιτική σκηνή τους «φτωχοπρόδρομους» δεν τους παίρνει κανείς στα σοβαρά -ιδιαίτερα δε όταν δείχνουν ότι προσπαθούν να κοροϊδέψουν αυτούς που τους στηρίζουν; Τόση είναι η ηλιθιότητα;

Και το ερώτημα-απορία είναι: Ο «πιο έξυπνος λαός του κόσμου», που αύριο καλείται να επιλέξει τους διαχειριστές του παρόντος και του μέλλοντος, έχει καταλάβει τίποτα από την ιστορία; Διότι, αν είναι ανεπίδεκτος μαθήσεως, τότε για πολλούς τα χειρότερα είναι μπροστά.