Δύο ερωτήσεις για τον Κώστα Λαπαβίτσα

Αγαπητέ κύριε Λαπαβίτσα,

Έχοντας παρακολουθήσει τη συνέντευξη που παραχωρήσατε στο Euro2day.gr, απευθύνομαι σε εσάς γιατί είστε ίσως ο μόνος από τη Λαϊκή Ενότητα που μιλάτε για εθνικό νόμισμα με οικονομικούς όρους σε «επιστημονική βάση», την ώρα που οι σύντροφοί σας μιλούν για εθνικό νόμισμα με κοινωνικούς όρους σε «δημοσιονομική βάση».

Όλοι παρουσιάζετε τη ρευστότητα που δεδομένα θα μας δώσει το εθνικό νόμισμα, σαν το εργαλείο που θα δώσει λύσεις στο πρόβλημα της χώρας σε συνδυασμό με την καταγγελία του μεγαλύτερου μέρους του χρέους και την έξοδό μας από την Ευρωζώνη.

Αυτά που δεν μας λέτε -εσείς πιθανόν επειδή δεν θέλετε, οι περισσότεροι των συντρόφων σας πιθανόν γιατί δεν γνωρίζουν- είναι σχετικά με κάποια θέματα πρακτικής φύσεως, που προκύπτουν και αφορούν στη λειτουργία της οικονομίας της χώρας κατά τη μετάβαση σε εθνικό νόμισμα.

Το πρώτο μου ερώτημα, και πιθανόν πιο εύκολο να απαντήσετε, είναι το θέμα της δημιουργίας του εθνικού νομίσματος σε φυσική μορφή. Πείτε μας παρακαλώ πόσο χρόνο θα πάρει να εκτυπώσουμε εθνικό νόμισμα, και πώς ακριβώς (ή έστω περίπου) θα λειτουργήσουν οι τράπεζες, το λιανεμπόριο, οι επιχειρήσεις και η (εναπομείνασα) βιομηχανία στη χώρα μας από τη λήψη της απόφασης μέχρι την υλοποίησή της; Είστε θιασώτης του παράλληλου ηλεκτρονικού συστήματος που σχεδίαζε ο πρώην σύντροφός σας Γιάνης (με ένα ν) Βαρουφάκης;

Το δεύτερο και ουσιαστικότερο ερώτημα είναι τι ακριβώς θα κάνει η κυβέρνηση με το εθνικό νόμισμα; Θα το διοχετεύσει μέσω των «κοινωνικοποιημένων τραπεζών» στην οικονομία; Σε ποιους τομείς και με ποια κριτήρια; Σε ποιο βαθμό θα το αξιοποιήσει το «κοινωνικό κράτος» για να ανακουφίσει τις οικονομικές απώλειες που υπέστησαν οι εισοδηματικά και κοινωνικά ασθενέστερες ομάδες; Σε ποιο βαθμό θα το αξιοποιήσει για ανάπτυξη μέσω προγράμματος δημοσίων επενδύσεων; Τι είδους δημόσιες επενδύσεις θα επιλεγούν και με ποια κριτήρια;

Έχω μερικές επιμέρους απορίες σχετικές με το δεύτερο ερώτημά μου, τις οποίες είμαι βέβαιος πως ως μεταπτυχιακός απόφοιτος του London School of Economics και του Birkbeck College (a.k.a. Birkbeck, University of London), θα μου λύσετε με σχετική ευκολία.

Έχω την (πιθανώς λανθασμένη) εντύπωση ότι όταν η ρευστότητα σε μια οικονομία κατευθύνεται στην κατανάλωση, αυτό που κυρίως έχει ως αποτέλεσμα είναι ο πληθωρισμός. Ένα κομμάτι αυτής της κατανάλωσης θα μπορούσε να φέρει ανάπτυξη, μόνο όμως στον βαθμό που τα καταναλισκόμενα αγαθά παράγονται στη χώρα και η κατανάλωσή τους θα μεταφραστεί σε παραγγελίες προϊόντων στις ελληνικές επιχειρήσεις, βιοτεχνίες και βιομηχανίες.

Μήπως είστε πρόχειρος να μου απαντήσετε ποιο περίπου ποσοστό παράγουμε και ποιο εισάγουμε στα εξής είδη: τρόφιμα, χαρτικά, είδη καθαριότητας, φάρμακα, οικιακές συσκευές και αυτοκίνητα; (περιορίζομαι στα της καθημερινότητας για να σας διευκολύνω και να επισπεύσω τις διευκρινίσεις σας).

Αν τελικώς (και παραδόξως) η πιο πάνω εντύπωση δεν είναι λανθασμένη, τότε είναι λογικό να υποθέσουμε ότι πρέπει σημαντικό κομμάτι της επιθυμητής ανάπτυξης να προκύψει από πρωτογενή παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών από τις ελληνικές επιχειρήσεις για εγχώρια κατανάλωση και εξαγωγή. Μήπως είστε πρόχειρος να μου πείτε ποιοι κλάδοι της οικονομίας μας μπορούν να αναπτυχθούν άμεσα με αυτόν τον τρόπο και περίπου τι ποσοστό από τα πάγιά τους, τις πρώτες ύλες τους και τις παραγωγικές ή λειτουργικές τους διαδικασίες εξαρτώνται και αυτές με τη σειρά τους από εγχώρια ή εισαγόμενα προϊόντα; (και πάλι για να διευκολύνω και να επιταχύνω την απάντησή σας, αφαιρώ από αυτές τις παραμέτρους το ενεργειακό κόστος).

Πόσο καιρό νομίζετε ότι θα πάρει αυτή η ρευστότητα να μεταφραστεί σε ανάπτυξη που θα οδηγήσει σε επαναφορά της ελληνικής πρωτογενούς παραγωγής κοντά σε πλήρη απασχόληση και πότε νομίζετε ότι θα δούμε επενδύσεις σε νέα παραγωγική δυναμικότητα και υπό ποιο φορολογικό, αδειοδοτικό, ελεγκτικό και δικαστικό πλαίσιο;

Στην ουσία, η μεγάλη μου απορία είναι αν η ρευστότητα που παρουσιάζετε ως το εργαλείο που θα μας λύσει μεγάλο μέρος των προβλημάτων, μπορεί να μεταφραστεί σε ανάπτυξη της πρωτογενούς παραγωγής με την παρούσα διάρθρωση του κρατικού μηχανισμού που αφορά το επιχειρείν, αλλά και τη διάρθρωση των περισσοτέρων ελληνικών μικρομεσαίων επιχειρήσεων.

Θα κλείσω με μία προαιρετική ερώτηση, που αν θέλετε, απαντάτε. Μπορείτε να μου πείτε αν και κυρίως πόσο θα υποτιμηθεί το νέο μας εθνικό νόμισμα μετά την πάροδο ενός εξαμήνου και ενός δωδεκαμήνου;

Αν με τιμήσετε με την απάντησή σας, και για να μη σας κουράσω με την παρούσα επιστολή, επιφυλάσσομαι να επανέλθω με δύο τρία ερωτήματα (πάντα πρακτικής φύσεως) σχετικά με την καταγγελία σημαντικού μέρους του ελληνικού δημόσιου χρέους ύψους 312,801 δισεκατομμυρίων ευρώ σύμφωνα με τα στοιχεία του Ιουνίου 2015 (χωρίς τα 15,939 δισεκατομμύρια των υφιστάμενων εγγυήσεων).

Μετά τιμής

Ένας προβληματισμένος πολίτης.

* Ο κ. Γιώργος Κουμπάρος είναι αντιπρόεδρος του Συνδέσμου Επενδυτών και Διαδικτύου