Ο λαϊκισμός του... 1,26 τρισ. ευρώ

Το κόστος του λαϊκισμού και η ασυναρτησία που αυτός προκαλεί προσλαμβάνει πλέον απίστευτες διαστάσεις. Στη σημερινή πραγματικότητα δε, αποτελεί θανατηφόρο οικονομικό και κοινωνικό καρκίνο για τη χώρα.

Τα 35 τελευταία χρόνια, δηλαδή από την ένταξή μας στη σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση ως το δέκατο μέλος της το 1981, η Ελλάδα δέχτηκε σε επιδοτήσεις και ποικίλης μορφής δάνεια, από την Ευρώπη κυρίως, το απίστευτο ποσόν των 1.260 δισεκατομμυρίων ευρώ -ήτοι, διαχρονικά, κάπου επτά Ακαθάριστα Εγχώρια Προϊόντα (ΑΕΠ).

Και για να γίνουμε πιο σαφείς, το ποσό αυτό αντιστοιχεί σε 63 χρόνια δυτική οικονομική βοήθεια στους πεινασμένους της Αφρικής, ενώ αντιπροσωπεύει δέκα φορές την οικονομική στήριξη που δέχθηκαν τα 20 τελευταία χρόνια οι 12 χώρες της Ανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης, όταν κατάφεραν να απαλλαγούν από την κομμουνιστική πανώλη. Γι' αυτό, εξάλλου, οι χώρες αυτές σήμερα, ως μέλη της ΕΕ, αντιδρούν στη χορήγηση νέας βοήθειας προς την Ελλάδα, η οποία δείχνει να θέλει να διατηρήσει τον σοβιετικό χαρακτήρα της οικονομίας της.

«Η επιθυμία αυτή του ελληνικού λαού είναι θεμιτή και σεβαστή», μας είπε Σλοβάκος συνάδελφος, «όμως δεν μπορεί να υλοποιηθεί με δικά μας λεφτά. Εάν ο ελληνικός λαός θέλει ένα νεοκομμουνιστικό καθεστώς, είναι ελεύθερος να το αποκτήσει, αλλά με τα δικά του μέσα. Και βέβαια εκτός ευρωζώνης και ΕΕ, καθ' όσον παρόμοια καθεστώτα δεν είναι συμβατά με τις ευρωπαϊκές αρχές περί δημοκρατίας και σεβασμού των ανθρώπινων δικαιωμάτων».

Παρόμοιο είναι το διανοητικό κλίμα που κερδίζει έδαφος πλέον και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, οι δε συνέπειες για την εικόνα και τη φήμη της χώρας ίσως αποδειχθούν μοιραίες.

Πέρα από το απίστευτο υλικό του κόστος, ο ελληνικός μεταπολιτευτικός λαϊκισμός έχει προσλάβει πλέον και ολέθριες συνθηματικές διαστάσεις, που τροφοδοτούν και ποικίλες επικοινωνιακές υπερβολές, προσβλητικές για την Ελλάδα. Θα πρέπει δε, από την άποψη αυτή, να τονίσουμε ιδιαίτερα ότι, ως υπουργός Οικονομίας, ο κ. Γ. Βαρουφάκης προκάλεσε τεράστια ζημιά στη χώρα, σε όλα τα επίπεδα. Άτομο επηρμένο, βαθύτατα αντιδημοκρατικό και προκλητικό λόγω αμάθειας, ο πρώην υπουργός υπήρξε το μοιραίο λάθος του πρωθυπουργού κ. Αλέξη Τσίπρα. Λάθος του οποίου το υπέρογκο κόστος ήδη καταβάλλει ο ελληνικός λαός. Έπεται δε και συνέχεια.

Μέσα λοιπόν σε αυτό το πνιγηρό περιβάλλον, είναι πλέον ξεκάθαρο ότι κλείνει με τρόπο δραματικό και ο μεταπολιτευτικός κύκλος -με αυτούς που εξέθρεψαν τον λαϊκισμό να περιμένουν μία νέα ευκαιρία. Τα όρνεα του λαϊκισμού -ζάπλουτα, διεφθαρμένα, αδίστακτα και διεστραμμένα- είναι έτοιμα να επωφεληθούν από την ελληνική τραγωδία για να ανανεώσουν ένα σύστημα διαφθοράς και κρατικο-κομματικής διαπλοκής, το οποίο όμως σήμερα δεν θα μπορεί να δανείζεται.

Συνεπώς, η επιβίωση του λαϊκισμού ως πηγή εξουσίας και χρήματος προϋποθέτει και την απαραίτητη δημοκρατική εκτροπή. Ήδη, ο φαιοκόκκινος βόθρος φουσκώνει. Οι δημοκρατικές αντιστάσεις θα αρχίσουν να αποδυναμώνονται. Η Ευρώπη κάπου έχει χάσει τον προσανατολισμό της. Αν κάνει το μοιραίο λάθος να αφήσει ελεύθερο πεδίο στον ελληνικό νεολαϊκισμό, θα έχει συνυπογράψει την αυριανή αποσύνθεσή της.

Υπό αυτή την έννοια, το ελληνικό πρόβλημα δεν είναι πλέον τεχνοκρατικό και αμιγώς οικονομικό. Είναι πρωτίστως ηθικο-πολιτικό και πολιτιστικό.

Είναι πρόβλημα-πρόκληση για την Ευρώπη του 21ου αιώνα, η οποία, σχεδόν 60 χρόνια μετά το ξεκίνημα της ενοποιητικής της διαδικασίας, υπό πρωτόγνωρες θεσμικές συνθήκες, δεν έχει το ιστορικό δικαίωμα να αφήσει τις δυνάμεις του ζόφου, της παρακμής και της πολιτικής χυδαιότητας να τη διαλύσουν.

Όσο για την Ελλάδα, όλοι οι δημοκράτες αντίπαλοι του νεολαϊκισμού και της εθνικιστικής ασυναρτησίας καλούνται να αντισταθούν. Πολύ σθεναρά, μάλιστα. Για την επιβίωσή τους και το μέλλον της ιστορίας μας...