Ελλάδα και Ευρώπη αξίζουν κάτι καλύτερο

Στο νέο του άρθρο ο Barry Eichengreen δηλώνει έκπληκτος για τη συμπεριφορά της Γερμανίας έναντι μιας χώρας της ευρωζώνης, δηλ. της Ελλάδας.

Ξεκινά λέγοντας πως ό,τι και να νομίζει κανείς για τις τακτικές του πρωθυπουργού Α. Τσίπρα κατά τις διαπραγματεύσεις, ο ελληνικός λαός αξίζει κάτι καλύτερο από αυτό που του προσφέρθηκε. Κι αυτό γιατί στην πράξη η Γερμανία προσφέρει στην Ελλάδα την επιλογή μεταξύ οικονομικής κατάρρευσης και εγκατάλειψης της ευρωζώνης.

«Όταν έγραψα το 2007 ότι κανένα κράτος μέλος δε θα εγκαταλείψει εθελοντικά την ευρωζώνη», αναφέρει, «τόνισα το οικονομικό κόστος αυτής της απόφασης». Η ελληνική κυβέρνηση έδειξε ότι το καταλαβαίνει αυτό, συμπληρώνει ο Eichengreen. Αλλά «όταν συμπέρανα ότι καμία χώρα δε θα εγκαταλείψει την ευρωζώνη, δε φαντάστηκα ότι η Γερμανία θα εξανάγκαζε ένα άλλο μέλος να βγει». Αυτό, σημειώνει, θα ήταν το αναπόφευκτο αποτέλεσμα από τις πολιτικά ανυπόφορες και οικονομικά διαστροφικές προϋποθέσεις που έβαλε το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών στο τραπέζι.

Η ιδέα του Γερμανού υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ενός προσωρινού time out από το ευρώ είναι καταγέλαστη, σημειώνει ο Eichengreen. Είναι αδιανόητο μία χώρα σε τόσο βαθιά ύφεση να εκπληρώσει εκ νέου τους όρους του ευρώ – πληθωρισμός 2% και σταθερή ισοτιμία για δύο χρόνια – για την επόμενη δεκαετία. Αν συμβεί Grexit, δε θα είναι μια άδεια άνευ αποδοχών, αλλά πρόωρη συνταξιοδότηση.

Ακόμα κι αν τη Δευτέρα οι Ευρωπαίοι εξάλειψαν τις αναφορές για time out από την ανακοίνωση του τελευταίου προγράμματος, η πόρτα αυτή, αν ανοίξει, δεν κλείνει εύκολα. Το ευρωσύστημα αποδείχτηκε εύθραυστο και ευεπίφορο σε αποσταθεροποίηση. Οι υπόλοιποι υπουργοί θα πρέπει να λογοδοτήσουν για το ότι συμφώνησαν να προωθήσουν στους ηγέτες τους ένα πρόχειρο χαρτί με την καταστροφική γλώσσα του Σόιμπλε, σύμφωνα με τον αρθρογράφο.

Οικονομικά, το νέο πρόγραμμα είναι διαστροφικό, συνεχίζει ο Eichengreen, και αυτό γιατί θα βυθίσει την Ελλάδα σε ακόμα μεγαλύτερη ύφεση. Περιέχει νέους φόρους, περαιτέρω περικοπές στις συντάξεις και αυτόματες περικοπές στις δαπάνες αν χαθούν οι δημοσιονομικοί στόχοι.

Αν υπολογιστούν όλοι οι παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων και των στόχων για το πρωτογενές πλεόνασμα, η συμφωνία στο τέλος θα προκαλέσει Grexit, είτε επειδή οι πιστωτές θα αποσύρουν τη στήριξή τους όταν η Ελλάδα αποτύχει στους δημοσιονομικούς στόχους, είτε επειδή οι Έλληνες θα επαναστατήσουν. Στόχος της Γερμανίας είναι ολοκάθαρα η πυροδότηση μιας τέτοιας αποχώρησης. Επιπλέον, το ταμείο αποκρατικοποιήσεων που βρίσκεται στο επίκεντρο του νέου προγράμματος δε θα κάνει τίποτα για να ενθαρρύνει τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Οι ιδιωτικοποιήσεις με το πιστόλι στον κρόταφο δεν είναι κάτι που θα ενθαρρύνει τους βουλευτές και την κοινή γνώμη να προχωρήσουν με ενθουσιασμό τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις.

Η Ελλάδα αξίζει κάτι καλύτερο, λέει ο Eichengreen. Αξίζει ένα πρόγραμμα που σέβεται την ανεξαρτησία της και επιτρέπει στην κυβέρνηση να επανακτήσει την αξιοπιστία της σε βάθος χρόνου. Αξίζει ένα πρόγραμμα που σταθεροποιεί την οικονομία της και δεν την αφαιμάσσει μέχρι θανάτου.

Και η Ευρώπη αξίζει κάτι καλύτερο. Οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες δε θα έπρεπε με ήσυχη τη συνείδησή τους να δίνουν τη συγκατάθεσή τους σε ένα πολιτικά καταστροφικό και οικονομικά διεστραμμένο πρόγραμμα. Θα πρέπει να θυμούνται, ότι η Ελλάδα έφτασε στην κατάσταση αυτή όχι μόνη της, αλλά με αρκετή «βοήθεια» από τους Ευρωπαίους εταίρους της.

Οι Ευρωπαίοι εταίροι δεν θα έπρεπε να επιτρέψουν να θυσιαστεί το ευρωπαϊκό πρότζεκτ στο βωμό της γερμανικής κοινής γνώμης και στην επιμονή των Γερμανών ηγετών στους «κανόνες». Αν δε θέλει η Γερμανία να κάνει κάτι καλύτερο, θα πρέπει να το πράξουν οι άλλοι. Ναι, η γαλλογερμανική αλληλεγγύη θα δεχόταν ένα ανεπανόρθωτο πλήγμα, αλλά αυτή η αλληλεγγύη δεν αξίζει τίποτα αν το καλύτερο που μπορεί να επιτύχει είναι αυτή η συμφωνία.

Και τέλος, ο γερμανικός λαός αξίζει κάτι καλύτερο. Αξίζει έναν ηγέτη που θα σταθεί απέναντι στον εξτρεμισμό, δε θα τον ενθαρρύνει, είτε στο εσωτερικό είτε στο εξωτερικό. Και τέλος, δεδομένων των εκπληκτικών πολιτικών και οικονομικών κατορθωμάτων τους μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Γερμανοί αξίζουν το σεβασμό των Ευρωπαίων, όχι νέα περιφρόνηση και καχυποψία.