H τελευταία «ασφαλής» ευκαιρία της Ελλάδας;

Οι πληροφορίες για σύγκλιση Συνόδου Κορυφής την Τετάρτη, οι δημόσιες παρεμβάσεις της γαλλικής και της ιταλικής πλευράς, αλλά και η ρητή πλέον αναφορά του αμερικανικού παράγοντα στο θέμα του ελληνικού χρέους, φαίνεται να ανοίγει μια χαραμάδα για περαιτέρω διαπραγμάτευση (πέραν των ανεπίσημων επαφών που κατά πληροφορίες συνεχίζονται) ΠΡΙΝ το δημοψήφισμα.

Ο κ. Τσίπρας οφείλει να αξιοποιήσει στο μέγιστο βαθμό αυτή την ευκαιρία, προκειμένου να κλείσει το θέμα χωρίς περαιτέρω κινδύνους για την χώρα, που βρίσκεται ήδη με κλειστές τράπεζες, έρμαιο της αδίστακτης ενθάρρυνσης του πανικού.

Τα θέματα του χρέους και της χρηματοδότησης είναι απολύτως υπαρκτά. Η οικονομία δεν μπορεί να λειτουργήσει με την κρεμάλα σφιγμένη στο λαιμό της. Ούτε μπορεί κάποιος να αμφισβητήσει ότι η συμφωνία που απαίτησαν οι δανειστές, ήταν δείγμα σχεδόν απόλυτης αδιαλλαξίας.

Εν τούτοις, ο πρωθυπουργός οφείλει να σταθμίσει τους συσχετισμούς, τα περιθώρια ελιγμών, τις διαθέσιμες εναλλακτικές και να κινηθεί μέσα στο πλαίσιο του εφικτού, με πρώτο κριτήριο το καλό της χώρας.

Διότι η λύση της χρεοκοπίας, πολύ απλά ΔΕΝ αποτελεί λύση. Αποτελεί άρνηση της σοβαρής βλάβης, υπέρ της καταστροφής. Και ουδείς μπορεί να δηλώσει μετά βεβαιότητας ότι ένα «όχι» δεν θα έχει ως πρακτικό αποτέλεσμα τη χρεοκοπία.

Αντίθετα, είναι πολύ πιθανό ότι όποιες παραχωρήσεις αρνηθούν να κάνουν οι δανειστές ενόψει αυτού του δημοψηφίσματος, θα τις αρνηθούν και μετά, αν το αποτέλεσμα είναι αρνητικό για εκείνους. Διότι πολιτικά, δεν θα έχουν άλλη επιλογή.

Το «προηγούμενο» που θα δημιουργηθεί σε άλλη περίπτωση, θα είναι πολύ βαρύ για να το αποδεχθούν. Και ίσως το σημαντικότερο, υπάρχει εδώ και καιρό μια αρνητική δυναμική στην κοινή γνώμη και τα εκλογικά σώματα των χωρών του Βορρά, που οι ίδιοι οι ηγέτες τους, θα προσμετρήσουν πολύ σοβαρά.

Ακόμη δε και στην περίπτωση που το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος είναι θετικό για τους δανειστές, θα ακολουθήσει κυβερνητική αλλαγή με μερικούς ακόμη χαμένους μήνες για την οικονομία. Άρα, η διαπραγμάτευση θα ξεκινήσει από ακόμη πιο δυσμενή βάση.

Συνεπώς, οι μέρες που μεσολαβούν, μέσα στην εβδομάδα, μπορούν -και πρέπει- να δώσουν αποτέλεσμα. Αυτή θα είναι η τελευταία ευκαιρία της χώρας να διεκδικήσει κάτι καλύτερο με ασφάλεια.

Ο πρωθυπουργός έκανε ήδη ένα μεγάλο λάθος. Ροκάνισε το χρόνο εκτιμώντας ότι θα υποχωρήσει η άλλη πλευρά (κάτι που δεν συνέβη) και προχώρησε στην «υπέρτατη στιγμή της διαπραγμάτευσης», το δημοψήφισμα, (όπως το αποκαλούν στελέχη της κυβέρνησης) ενώ πια το «ματς» τελείωνε και η χώρα είχε ήδη βρεθεί με εντελώς άδειες τσέπες.

Αν κλείσει η χαραμάδα της ευκαιρίας, είναι πολύ πιθανό ότι θα έχει κάνει το δεύτερο, που ίσως αποδειχτεί μοιραίο για τη χώρα, αλλά και για την Ευρώπη των «λαών» που με τόσο πάθος υποστηρίζει.

Διότι η συντριβή της Ελλάδας, δεν θα αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση.