Παπανδρόπουλος: Η χώρα και ο κίνδυνος της «μαύρης τρύπας»

Δεν ήταν τυχαία αυτά που έγραψε ο Γιάννης Λούλης στην Ημερησία του περασμένου Σαββάτου.

Έχοντας καλές διασυνδέσεις με το περιβάλλον του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα –τον οποίο, με βάση τα δημοσκοπικά στοιχεία, θεωρεί κυρίαρχο στο πολιτικό σκηνικό της χώρας– ο γνωστός πολιτικός αναλυτής επεσήμανε ότι η κυριαρχία του αυτή σήμερα δεν απειλείται από μία «νεκροζώντανη» Ν.Δ. και ένα ανύπαρκτο ΠΑΣΟΚ, αλλά από τις αδυναμίες ανθρώπων που έχει επιλέξει, τις ιδιοτέλειές τους, τις νοοτροπίες τους, τις συμπεριφορές και τον χαρακτήρα τους.

Αυτοί θα πριονίσουν την κυριαρχία του, ως de facto αντίπαλοί του. Τούτο δεν θα γίνει για να ωφεληθεί ένα άλλο κόμμα. Θα ανοίξει έτσι ένα μεγάλο κενό, που θα καταπιεί όλο το κομματικό σύστημα και μαζί του τη χώρα.

Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και γνωστοί πολιτικοί, που φοβούνται ότι μία αποτυχία του κ. Τσίπρα θα δημιουργήσει εξαιρετικά κρίσιμες καταστάσεις, ικανές να ανατρέψουν το πολιτικό σκηνικό προς όφελος των εντελώς ακραίων φαιοκόκκινων δυνάμεων – που είναι το ΚΚΕ και η Χρυσή Αυγή.

Ως φαίνεται, όμως, για την ώρα τουλάχιστον, ο πρωθυπουργός δείχνει να είναι αυτοπαγιδευμένος, παρά την κυρίαρχη θέση που του αποδίδει ο Γιάννης Λούλης. Γέννημα και θρέμμα –με ευθύνη της Νέας Δημοκρατίας του Αντώνη Σαμαρά– της αντιμνημονιακής ρητορικής, ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κυβέρνηση με συμμάχους ανεγκέφαλους πολιτικούς καιροσκόπους, άρχισε να επαιτεί λεφτά χωρίς μνημόνιο και, όπως έγραψε ο καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης Γιάννης Βούλγαρης, βρέθηκε με μνημόνιο χωρίς λεφτά!

Ακόμα χειρότερα, αντί να τολμήσει μία γρήγορη αλλαγή πλεύσης όσο το σίδερο ήταν ακόμη ζεστό –για την οποία το μεγαλύτερο μέρος του εκλογικού του ακροατηρίου είναι προετοιμασμένο– επικεντρώνεται στη βραχυχρόνια διαχείριση της στροφής, χάνοντας κύρος και δυνάμεις απέναντί στη διεθνή κοινή γνώμη. Σε ανταπόκρισή του από το Βέλγιο, ο Αιγιώτης δημοσιογράφος και πρώην πρόεδρος του εβδομαδιαίου επαρχιακού Τύπου, Φάνης Ζουρόπουλος, αναφέρει ότι ποτέ η εικόνα της χώρας δεν είχε φθάσει σε παρόμοια επίπεδα εξευτελισμού – ό,τι αυτό συνεπάγεται, βεβαίως, και για την ελληνική οικονομία.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο και με τις ενέργειές του απειλεί να μετατρέψει το αδιέξοδό του σε εκτροχιασμό της χώρας. Βρίσκεται έτσι σε μία κατάσταση όπου το πάγωμα της οικονομίας και η πλήρης παράλυση του κράτους υπονομεύουν και κάθε διαπραγματευτική ισχύ.

Παρά τη χείρα βοηθείας που τα ΜΜΕ αφειδώς προσφέρουν στην κυβέρνηση, η οικονομία ξαναγυρίζει ολοταχώς στην ύφεση, το πρωτογενές πλεόνασμα εξανεμίζεται, οι αγορές για το Δημόσιο και τις τράπεζες έκλεισαν, τα επιτόκια βρίσκονται στα ύψη και η «πιστοληπτική γραμμή» που τώρα θα διαπραγματευόμασταν για προστατευμένη έξοδο στις αγορές μοιάζει όνειρο. Υποτίθεται ότι η κυβέρνηση χρειάζεται χρόνο για να προσγειώσει την κοινή γνώμη και το κόμμα στην πραγματικότητα αλλά, έτσι όπως πορεύεται, ο χρόνος δουλεύει εις βάρος της και σύντομα θα φέρει βαρύτερα μέτρα φορολογίας και περικοπής δαπανών.

Ας μην αυταπατάται με τις δημοσκοπήσεις. Η θετική ατμόσφαιρα αλλάζει μέσα σε λίγες εβδομάδες.

Πολύ σωστά ο καθηγητής Γιάννης Βούλγαρης επισημαίνει ότι «οι αντιφάσεις και η απροετοιμασία του ΣΥΡΙΖΑ μετακυλίονται στη χώρα, απειλώντας την με κατάρρευση». Με αποτέλεσμα, στο εξωτερικό, το ρίσκο Ελλάδα να αυξάνεται εκ νέου και να τροφοδοτεί επικίνδυνες υπόγειες διεργασίες.

Διότι οι επιθετικοί παράγοντες της Γουώλ Στρητ και του λονδρέζικου Σίτυ όπως η ευρωπαϊκή δεξιά και η ευρωσκεπτικιστική ακροδεξιά, με «αριστερούς ψάλτες» κάποιους φίλους του υπουργού Οικονομικών Γ. Βαρουφάκη, στον αγγλόφωνο κυρίως χώρο, προβλέπουν με βεβαιότητα την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Μερικοί από αυτούς θέλουν ευθέως να χρησιμοποιήσουν την Ελλάδα για να αποσταθεροποιήσουν αυτό καθαυτό το ευρωπαϊκό σχέδιο. Άλλοι πιστεύουν ότι, διώχνοντας τον «παράταιρο», ευνοείται η μεγαλύτερη ενοποίηση των υπολοίπων.

Παράλληλα, στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, η ακτιβιστική μειοψηφία που στοχεύει στη δραχμή, μέσω του κ. Κ. Λαπαβίτσα, τροτσκιστή παλαιάς κοπής, έδειξε τα δόντια της στον κ. Τσίπρα και την πρόθεσή της να υποσκάψει την προσπάθεια ρεαλιστικής στροφής του κόμματος, ώστε η δραχμή να γίνει ρεαλιστική εκδοχή. Και οι μεν και οι δε επανέφεραν στην επιφάνεια το γνωστό μοτίβο.

Η Ελλάδα δεν μπορεί να σταθεί στο ευρώ, είναι διαφορετική, οικονομικά και πολιτισμικά ανήκει αλλού. Πρόκειται για ένα τεράστιο ψέμα, τόσο από την άποψη της ιστορίας όσο και της συγκυρίας, μία και η χώρα επέστρεφε, έστω και βασανιστικά, στην κανονικότητα.

Όπως και να έχουν τα πράγματα, η κατάσταση είναι κρίσιμη και ελπίδα μας είναι ότι ο αμερικανικός παράγοντας που στηρίζει τον κ. Τσίπρα θα πείσει τη Γερμανίδα καγκελάριο να του δώσει κάποιο δώρο ώστε να το «πουλήσει» στους εδώ ιθαγενείς, προς αποφυγήν του μοιραίου, που θα είναι η πτώση της χώρας στη «μαύρη τρύπα» – η οποία θα είναι ολόμαυρη, εν μέσω 21ου αιώνα.

Κατά τα λοιπά, η αντιπολίτευση κτενίζεται και παρφουμάρεται.