Επιτέλους, κυβερνήστε!

Το παρακάτω κείμενο δεν αναφέρεται στα «μεγάλα» ζητήματα και στους «θεσμούς». Αφορά μικρές καθημερινές παρατηρήσεις από έναν άνθρωπο που δουλεύει στον ιδιωτικό τομέα και ειδικότερα στα προγράμματα επιχορηγήσεων επιχειρήσεων.

Σήμερα, λοιπόν επικρατεί η παρακάτω κατάσταση:

Πρώτον: ο Αναπτυξιακός Νόμος είναι παγωμένος εδώ και ένα χρόνο. Δεν έχει δημοσιευθεί καν ούτε η προκήρυξη του β΄ εξαμήνου του 2014.

Δεύτερον: Η «υλοποίηση» του ΕΣΠΑ ΜμΕ (μικρομεσαίες επιχειρήσεις) από το 2013 σέρνεται με δημοσιευμένα κάποια... φαιδρά στατιστικά δεδομένα του ΕΦΕΠΑΕ (τέλη του 2014). Δεν υπάρχει καμία πραγματική εικόνα για ένα πρόγραμμα που τυπικά κλείνει στις 30 Ιουνίου 2015 και για το οποίο έχει ήδη δοθεί παράταση. Η αποτυχία οφείλεται και στην άρνηση των τραπεζών για χρηματοδότηση, όταν ζητούσαν εγγύηση μετρητών σε ποσοστό 110% για να δώσουν εγγυητικές επιστολές.

Τρίτον: Το νέο ΕΣΠΑ έχει δημοσιεύσει εννέα φράσεις όπως αγροδιατροφή, καινοτομία κ.λπ. από την αίτηση προς έγκριση από τους θεσμούς και δεν υπάρχει διαδικασία για «μετάπτωση» των φράσεων σε κωδικούς εφορίας (τους γνωστούς οκταψήφιους ΚΑΔ δραστηριοτήτων) για πιθανές επενδύσεις πλην κάποιων απελπισμένων δημοσιευμάτων σε «έγκριτες» εφημερίδες του τύπου «τα επαγγέλματα του νέου ΕΣΠΑ κ.λπ.».

Και όλα αυτά όταν είναι γνωστό σε όσους έχουν δουλέψει στην πράξη ότι από την προκήρυξη ενός προγράμματος μέχρι την πρώτη εκταμίευση -με τρέξιμο στην υλοποίηση- απαιτείται χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των δώδεκα μηνών. Δηλαδή, για να κατανοήσουμε την κατάσταση, το 2015 έχει χαθεί οριστικά και πάμε τώρα για τέλη του 2016. Πρακτικά δηλαδή, έχουμε δύο σεζόν χαμένες για τον τουρισμό και μία για τις υπόλοιπες δραστηριότητες.

Τέταρτον: Η αδρανοποίηση του «εξοικονομώ κατ' οίκον». Οι τράπεζες έχουν παγώσει ακόμη και το ένα πρόγραμμα («εξοικονομώ κατ' οίκον») που δούλευαν με εσωτερική οδηγία, με αποτέλεσμα να μην δέχονται από τα μέσα Ιανουαρίου νέα αιτήματα αναγκάζοντας στη συνέχεια και το υπουργείο να παραδεχτεί την αδράνεια, ενώ το πρόγραμμα ήταν ενεργό.

Πέμπτον: Σε ό,τι αφορά το Leader, τα μόνα ανοικτά σήμερα προγράμματα είναι αυτά που διαχειρίζονται τοπικές αναπτυξιακές εταιρείες με κονδύλια της περιόδου 2007-2013, τα οποία και αυτά κινδυνεύουν να μείνουν αναξιοποίητα λόγω αδράνειας και άγνοιας και των ενδιαφερομένων υποψήφιων επενδυτών.

Έκτον: Στα αγροτικά, επισήμως κάπου ανακοινώθηκε ότι η υλοποίηση ανέρχεται σε ποσοστό 60% και δεν... κουνιέται φύλλο, ενώ για τα νέα προγράμματα συντάσσονται διορθώσεις (πλέον των 350) που θα υποβληθούν προς έγκριση κ.λπ. Καλό 2017 για υλοποιήσεις.

Έβδομον: Τα προγράμματα για Αλιεία είναι πρακτικά ανύπαρκτα, με την τελευταία απόφαση της προηγούμενης κυβέρνησης (μέσα Γενάρη 2015) να αναφέρεται στον «αλιευτικό τουρισμό».

Όγδοο: Οι τράπεζες είτε υπάρχουν, είτε όχι, αφορούν μόνο τους υπαλλήλους τους, οι οποίοι είναι μόνο για παραλαβή χρημάτων και επιστροφή υπολοίπων (ρέστα), πράξη για την οποία κάνουν μία και δύο επαληθεύσεις με computer καταγράφοντας ποσά, χαρτονομίσματα, κινητά, ταυτότητες κ.λπ. Μόνο η πινακίδα «μετά την απομάκρυνση από το ταμείο...» λείπει.

Ένατο: Το δράμα ολοκληρώνεται με τη σιωπηρή «απόσυρση» των δύο προδημοσιευμένων προγραμμάτων της 11ης/12/2014 για άνεργους και νέες επιχειρήσεις τα οποία έχουν χαθεί και από την ιστοσελίδα του Υπουργείου (www.antagonistikotita.gr) όπου η τελευταία δημοσίευση αφορά τη «γυναίκα στην έρευνα». Προτείνω την άλλη εβδομάδα άρθρο για τις... «τάσεις την άνοιξη που προβλέπεται βροχερή».

Να βγούμε από τον... βάλτο!

Σημειώνω ότι και τα δύο προγράμματα συνολικά είχαν προϋπολογισμό το 1/3 της δόσης που πληρώθηκε πρόσφατα στο ΔΝΤ.

Ανεξάρτητα από το τι πιστεύει κανείς για τα μεγάλα ζητήματα που σίγουρα δεν μπορούν να αγνοηθούν, η παραμένουσα αδράνεια στην καθημερινότητα πλέον των δώδεκα -και δεν ξέρω πόσων ακόμη- μηνών, αλλά και το σημερινό δείγμα γραφής της απουσίας οποιασδήποτε απόφασης (είτε σωστής, είτε λάθος) είναι καταστροφική για όσους -και όπως- επιζήσουν.

Η ουσία είναι ότι εκτός από τις «τριγωνικές», χρειάζονται και οι απευθείας συναλλαγές στις μικρές επιχειρήσεις, οι οποίες είναι πραγματικά μόνες.

Δεν εξαιρώ τα επιμελητήρια και άλλους φορείς που αρέσκονται σε «λευκές νύχτες», «ημέρα χωρίς αυτοκίνητο», «εθελοντική αιμοδοσία» και ταξιδάκια από την περιφέρεια στην Αθήνα για συνάντηση με αρμόδιους, τη στιγμή που ακόμη και τα διάφορα Γιουρο(κ.λπ.)γκρουπ συνεδριάζουν από απόσταση.

Όποιος είναι να αποφασίσει «δράση» ας δράσει έστω και με λάθη.

Μεγαλύτερο λάθος από το αυριανό τέλμα δεν υπάρχει. Το σημερινό το ζούμε όλοι, ο καθένας στην πλευρά του...

ΥΓ.: Το κείμενο του κ. Γιάννη Δημητρίου γράφτηκε με αφορμή το δημοσίευμα του Euro2day.gr με θέμα «Κατηγορώ του επιχειρηματικού κόσμου για την αδράνεια». Ο κ. Δημητρίου είναι Σύμβουλος Επιχειρήσεων (email:[email protected])