H μάχη των ελληνικών startups στη διεθνή «αρένα»

To SXSW είναι ένα διεθνές φεστιβάλ μουσικής, κινηματογράφου και τεχνολογίας που γίνεται κάθε χρόνο στο Austin του Texas, συνήθως κάθε Μάρτιο, για δύο εβδομάδες, και έχει αποκτήσει ιδιαίτερη φήμη, τόσο στις ΗΠΑ όσο και στον υπόλοιπο κόσμο.

Τα προηγούμενα χρόνια, εταιρίες όπως το Twitter, το SIRI και άλλες αρκετές επιτυχημένες startups παρουσίασαν τις ιδέες τους για πρώτη φορά σε αυτό το φεστιβάλ και προσέλκυσαν το ενδιαφέρον επενδυτών και τεχνολογικών επιχειρήσεων. Παράλληλα με την παρουσίαση εταιριών, υπάρχουν και παρουσιάσεις ιδεών, βιβλίων, μουσικής, κινηματογράφου, νέων μορφών τέχνης και τεχνολογίας και όλα αυτά σε μία ατμόσφαιρα συνεχούς πάρτι, που αρχίζει το πρωί και τελειώνει το βράδυ.

Όλοι χαλαροί και με ευχάριστη διάθεση έρχονται για να κάνουν νέους φίλους, να περάσουν καλά, αλλά σαφώς και για να προσπαθήσουν να πετύχουν το επόμενο deal σε ένα πολύ επιτυχημένο και άριστα οργανωμένο γεγονός. Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι είμαστε στις ΗΠΑ όπου ο καπιταλισμός είναι σημαία και το ρητό "Money talks, bullshit walks" βρίσκει απόλυτη εφαρμογή.

Στο φεστιβάλ αυτό βρεθήκαμε 16 ελληνικές εταιρίες για έξι ημέρες, για να παρουσιάσουμε τα προϊόντα μας σε πιθανούς επενδυτές, να επιδιώξουμε συνεργασίες με εταιρίες των ΗΠΑ και γενικότερα για να πετύχουμε την τόσο επιθυμητή εξωστρέφεια. Σίγουρα η κρίση στη χώρα μας έχει και τα καλά της, γιατί έβγαλε αρκετούς από εμάς, από τη βολική νιρβάνα των εύκολων δουλειών και μας έριξε στη διεθνή αρένα του πραγματικού και σκληρού ανταγωνισμού.

Οι παρουσιάσεις όλων των εταιριών ήταν από αξιοπρεπείς έως ιδιαίτερα επιτυχημένες, κατά ομολογία πολλών σχετικών περί την τεχνολογία και των επενδύσεων ατόμων, που δήλωσαν εντυπωσιασμένοι με αρκετά από τα προϊόντα και τις τεχνολογίες που αναπτύσσονται στην Ελλάδα. Μας δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσουμε με επενδυτικά κεφάλαια και υψηλόβαθμα στελέχη εταιριών τεχνολογίας μεγάλου βεληνεκούς όπως οι Kleiner Perkins Caufield Buyers (το θρυλικό Venture Capital fund), Sequoia Capital, Austin Ventures, Dell (έδρα της το Austin), Google, Microsoft, Silicon Labs κ.ά.

Σε όσους δεν είχαν ξαναπάει σε τέτοια events, έκανε μεγάλη εντύπωση η εύκολη προσέγγιση αυτών των ατόμων και η διάθεσή τους να ακούσουν νέες ιδέες και προϊόντα. Η εύκολη προσέγγιση βέβαια δεν σημαίνει και εύκολο deal . Το deal για να έλθει θέλει πολύ καλή γνώση του τι κάνεις, τι κάνει ο ανταγωνισμός και πρέπει να πείσεις ότι η ομάδα σου είναι TOP GUN rated. Έχοντας κάνει ανάλογες παρουσιάσεις το 2000 στη Νέα Υόρκη την εποχή της μεγάλης φούσκας, μπορώ να πω ότι τα πράγματα σαφώς είναι πιο δύσκολα τώρα και τα λεφτά δεν τα έχουν για πέταμα σε ό,τι περπατάει, πετάει και κολυμπάει.

Βέβαια η προσωπική μου άποψη είναι ότι στον τομέα των social τεχνολογιών υπάρχουν μεγάλες φούσκες και όποιος μπορεί να γράψει τρεις γραμμές κώδικα κάνει και ένα νέο social media εταιρικό σχήμα το οποίο δεν έχει διακριτό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Θυμίζει κάτι από 2000 φούσκα, αλλά όχι τόσο μεγάλη ακόμα. Οι μεγάλες φούσκες βέβαια μπορεί να γίνουν αρκετά μεγαλύτερες πριν σκάσουν, με άλλα λόγια οι εισηγμένες social media φούσκες δεν προσφέρονται (ακόμα;) για σορτάρισμα.

Πέραν των προγραμματισμένων παρουσιάσεων και συναντήσεων στο φεστιβάλ, υπήρχαν και ευκαιρίες να συναντήσεις με ενδιαφέροντα άτομα σε εταιρικά πάρτι, τα οποία ήταν πολλά και με συμμετοχή μεγάλων ονομάτων από την τεχνολογία, τη διαφήμιση και τα media. Και εδώ η χαλαρή διάθεση, η καλή μουσική και τα άφθονα ποτά σου έδιναν την ευκαιρία να μιλήσεις με όλους, για όλα τα θέματα, από τη Ρωσία, το Greek debt (γίναμε ανάρπαστοι), τα καταπληκτικά ελληνικά νησιά, μέχρι τη νέα επένδυση της Google στη Nest.

Ήταν εντυπωσιακό να βλέπεις CEOs εταιριών με άνω του 1 δισ. δολ. κεφαλαιοποίηση να είναι άνετοι, προσεγγίσιμοι και να μην συνοδεύονται από μία ντουζίνα μπράβους. Η σύγκριση με αντίστοιχους Έλληνες «καραμπουζουκλήδες» βαλκανικού βεληνεκούς και στιλ επιχειρηματίες σου προκαλεί θλίψη και αποστροφή.

Πέραν των εταιρικών παρουσιάσεων από εκατοντάδες εταιρίες σε όλο το φάσμα των νέων τεχνολογιών, υπήρχαν και οι ομιλίες και παρουσιάσεις από εξαιρετικούς ομιλητές. Ανάμεσά τους θα ξεχώριζα τη συζήτηση – συνέντευξη των Guy Kawasaki (ex Apple evangelist) και Mark Cuban επιτυχημένου επιχειρηματία και ιδιοκτήτη των Dallas Mavericks, την παρουσίαση του καταπληκτικού βιβλίου Contagious από τον marketing guru Jonah Berger καθηγητή στο Wharton school of Business, την παρουσίαση του MIT accelerator program από τον Bill Aulet για το πώς προάγεται η καινοτομία μέσα στο ακαδημαϊκό περιβάλλον (φαντάζομαι με αυτές τις... αμερικανιές δεν ασχολούνται και πολύ οι διοικήσεις των ελληνικών ΑΕΙ) και την απευθείας εξ αποστάσεως συνέντευξη του Τζούλιαν Ασάνζ που μίλησε για την παραβίαση της ιδιωτικής ζωής των πολιτών από τις αμερικανικές αρχές με το πρόσχημα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας.

Γενικά υπήρχαν παρουσιάσεις για όλα τα σύγχρονα θέματα τα οποία αγγίζει η τεχνολογία και συχνά υπήρχαν συγκρούσεις on stage, που έκαναν την παρακολούθησή τους πολύ ενδιαφέρουσα. Το συμπέρασμα όμως είναι ότι όλα αλλάζουν γύρω μας και οι καταιγιστικές εξελίξεις της τεχνολογίας επηρεάζουν τις σχέσεις μας με το κράτος, την κοινωνία, τους συνανθρώπους μας και μας δίνουν νέες δυνατότητες ως άτομα και πολίτες.

Η συνεχής δημιουργία και ανάλυση δεδομένων (Big data trend) και η τάση σύνδεσης των πάντων με τα πάντα (Internet of Things trend) αλλάζουν την υγεία, την παιδεία, τις προσωπικές σχέσεις, την πολιτική συμμετοχή και δραστηριοποίηση και πραγματικά δεν αφήνουν τίποτα ανεπηρέαστο. Πραγματική κοσμογονία, που σε κάνει να σκεφτείς ότι στο χωριό μας που λέγεται Ελλάδα δεν έχουμε πάρει χαμπάρι για το τι γίνεται και πού πάει ο κόσμος, απλώς συζητάμε τι έγινε το 1945-49, έχουμε κολλήσει σε θεωρίες «ορθοδοξίας» που πριν από 150 χρόνια ερμήνευαν τον κόσμο της βιομηχανικής επανάστασης και δεν λέμε να βγούμε από το καβούκι μας.

Κλείνοντας το μικρό αυτό χρονικό θα ήθελα να μεταφέρω τη μεγάλη εντύπωση που μου έκαναν οι πολίτες του Austin, δημόσιοι υπάλληλοι, εθελοντές, δημοτικές αρχές, φοιτητές και ακαδημαϊκή κοινότητα, ιδιωτικές εταιρίες και υπάλληλοί τους, που όλοι έκαναν ό,τι μπορούσαν για να διευκολύνουν και να κάνουν την επίσκεψή των σχεδόν 300.000 επισκεπτών όσο το δυνατόν καλύτερη. Και όλα αυτά με μία αλτρουιστική διάθεση προσφοράς στην κοινότητά τους, με περηφάνια για την πόλη που έχουν και βελτιώνουν διαρκώς, με ευγένεια απέναντι στον επισκέπτη. Και όλα αυτά στη χώρα του ατομικισμού.

Οι συγκρίσεις με τη χώρα μας όπου η κοινωνική ευαισθησία και ο αλτρουισμός είναι «επάγγελμα», και μάλιστα προσοδοφόρο, είναι αναπόφευκτες. Ας ελπίσουμε ότι το σοκ της κρίσης έστω και αργά θα μας ξυπνήσει και θα ανοιχτούμε επιτέλους στον πραγματικό κόσμο.

*Ο κ. Παπαπολύζος είναι γενικός διευθυντής της Hypertech.