Ρουμπινί: Κουράστηκε να... "σώζει" ο Βορράς

Οι ΗΠΑ βρίσκονται σχετικά στην καλύτερη οικονομικά θέση, ακολουθούμενες από την Ιαπωνία, λέει ο Νουριέλ Ρουμπινί. Στην Ευρώπη, ο Βορράς "κουράστηκε" τις διασώσεις, ενώ ο Νότος τη λιτότητα!

Δημοσιεύθηκε: 3 Απριλίου 2013 - 14:40

Ρουμπινί: Κουράστηκε να... σώζει ο Βορράς

Οι ΗΠΑ βρίσκονται σχετικά στην καλύτερη οικονομικά θέση, ακολουθούμενες από την Ιαπωνία, ενώ η ευρωζώνη και η Βρετανία παραμένουν βαλτωμένες στην ύφεση, η οποία επιδεινώνεται λόγω των σκληρών νομισματικών και δημοσιονομικών πολιτικών, λέει ο Νουριέλ Ρουμπινί, σε ανάλυσή του για τους... νικητές και τους χαμένους της παγκόσμιας οικονομίας το 2013.

Για την Ευρώπη, αναφέρει πως τα tail risk μιας διάλυσης της ευρωζώνης και μιας απώλειας της πρόσβασης στις αγορές από την Ισπανία και την Ιταλία μειώθηκαν μετά την περυσινή απόφαση της ΕΚΤ να σταματήσει την κρίση χρέους. Ωστόσο, τα θεμελιώδη προβλήματα της νομισματικής ένωσης -δηλαδή η χαμηλή προοπτική ανάπτυξης, η συνεχιζόμενη ύφεση, η απώλεια ανταγωνιστικότητας και τα μεγάλα ιδιωτικά και δημόσια χρέη- δεν έχουν επιλυθεί.

Επιπλέον, το μεγάλο παζάρι μεταξύ του πυρήνα της ευρωζώνης, της ΕΚΤ και της περιφέρειας -δηλαδή οδυνηρή λιτότητα και μεταρρυθμίσεις ως αντάλλαγμα για μεγάλη χρηματοοικονομική στήριξη- έχει αρχίσει να χαλάει, καθώς η κόπωση από τη λιτότητα στην ευρωπεριφέρεια προσκρούει στην κόπωση από τις διασώσεις στις χώρες του πυρήνα όπως η Γερμανία και η Ολλανδία.

Η κόπωση από τη λιτότητα στην περιφέρεια φαίνεται ξεκάθαρα από την επιτυχία που είχαν οι αντικαθεστωτικές δυνάμεις στις πρόσφατες εκλογές στην Ιταλία, από τις μεγάλες διαδηλώσεις στην Ισπανία, στην Πορτογαλία και αλλού, και, πλέον, από την κακότεχνη διάσωση των κυπριακών τραπεζών, που πυροδότησε μια μαζική λαϊκή οργή. Σε όλη την ευρωπεριφέρεια ενισχύονται τα λαϊκιστικά κόμματα της αριστεράς και της δεξιάς.

Εν τω μεταξύ, η επιμονή της Γερμανίας να επιβάλει απώλειες στους πιστωτές των τραπεζών στην Κύπρο είναι το τελευταίο σύμπτωμα της κόπωσης από τις διασώσεις στον πυρήνα.

Άλλες χώρες του πυρήνα της ευρωζώνη, στην προσπάθειά τους να περιορίσουν τα ρίσκα για τους φορολογουμένους τους, έχουν παρομοίως αφήσει να εννοηθεί ότι τα bail-in των πιστωτών είναι... ο τρόπος του μέλλοντος.

Εκτός ευρωζώνης, ακόμα και το Ηνωμένο Βασίλειο αγωνίζεται να αποκαταστήσει την ανάπτυξη, χάρη στη ζημία που έγινε από τις εμπροσθοβαρείς προσπάθειες δημοσιονομικής προσαρμογής, ενώ αντιδράσεις κατά της λιτότητας εντείνονται στη Βουλγαρία, στη Ρουμανία και στην Ουγγαρία.

Από τις αναδυόμενες οικονομίες, η Κίνα θα μπορούσε να αντιμετωπίσει μια ανώμαλη προσγείωση μέχρι τα τέλη του 2014 εάν καθυστερήσει η υλοποίηση των κρίσιμων δομικών μεταρρυθμίσεων, ενώ οι άλλες χώρες BRICs πρέπει να αποφύγουν τον κρατικό καπιταλισμό.

Αν και άλλες αναδυόμενες αγορές στην Ασία και στη Λατινική Αμερική δείχνουν μεγαλύτερο δυναμισμό σε σχέση με τις BRICs, η δύναμή τους δεν θα είναι αρκετή για να γυρίσει την παγκόσμια τάση.

Στην Ιαπωνία επιχειρείται ένα νέο οικονομικό πείραμα προκειμένου να σταματήσει ο αποπληθωρισμός, να ενισχυθεί η οικονομική ανάπτυξη και να αποκατασταθεί η επιχειρηματική και η καταναλωτική εμπιστοσύνη. Όμως, οι προκλήσεις είναι πολύ μεγάλες και δεν είναι ξεκάθαρο αν ο αποπληθωρισμός μπορεί να νικηθεί με τη νομισματική πολιτική. Παράλληλα, η υπερβολική δημοσιονομική τόνωση και η παρατεταμένη λιτότητα μπορούν να καταστήσουν το χρέος μη βιώσιμο, ενώ τα στοιχεία που απαρτίζουν το πρόγραμμα δομικών μεταρρυθμίσεων είναι ασαφή.

Εν τω μεταξύ, υπάρχει και η Μέση Ανατολή, που παραμένει τόξο αστάθειας από το Μαγκρέμπ μέχρι το Πακιστάν.

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να γίνουν φάρος ελπίδας; Υπάρχουν αρκετές θετικές οικονομικές τάσεις στη χώρα: η αγορά κατοικιών ανακάμπτει, το σχιστολιθικό φυσικό αέριο και το πετρέλαιο θα μειώσουν τα ενεργειακά κόστη και θα αυξήσουν την ανταγωνιστικότητα, βελτιώνεται η δημιουργία θέσεων εργασίας, η αύξηση του κόστους εργασίας στην Ασία και η έλευση της ρομποτικής και του αυτοματισμού αναζωπυρώνουν τη μεταποίηση, ενώ η επιθετική ποσοτική χαλάρωση βοηθά τόσο την πραγματική οικονομία όσο και τις χρηματοοικονομικές αγορές.

Οι κίνδυνοι όμως παραμένουν. Η ανεργία και το χρέος των νοικοκυριών παραμένουν υψηλά, η δημοσιονομική επιβάρυνση από την αύξηση των φόρων και την περικοπή των δαπανών θα πλήξει την ανάπτυξη, ενώ το πολιτικό σύστημα είναι δυσλειτουργικό.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.