Ρουμπίνι: Φέτος είναι μια διαφορετική χρονιά

Η λιτότητα θα πλήξει φέτος τις περισσότερες ανεπτυγμένες οικονομίες, εκτιμά ο Ρουμπίνι. Οι κίνδυνοι του fiscal cliff, τα προβλήματα της ευρωζώνης, η Κίνα και η Μ. Ανατολή. Υπάρχει ακόμη ο κίνδυνος Grexit.

Δημοσιεύθηκε: 24 Ιανουαρίου 2013 - 12:25

Τελ. Ενημ.: 24 Ιανουαρίου 2013 - 15:01

Ρουμπίνι: Φέτος είναι μια διαφορετική χρονιά

Η παγκόσμια οικονομία φέτος θα εμφανίσει ορισμένες ομοιότητες με τις συνθήκες που επικράτησαν το 2012, υποστηρίζει ο οικονομολόγος Νουριέλ Ρουμπίνι. Μιλώντας παράλληλα, στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ από το Νταβός, ο κ. Ρουμπινί δήλωσε ότι: «Η Ελλάδα εξακολουθεί να κινδυνεύει με έξοδο από την Ευρωζώνη».

Όπως επισημαίνει, φέτος, για ακόμα μία χρονιά, η παγκόσμια ανάπτυξη θα κυμανθεί κατά μέσο όρο στο 3%, με ανάκαμψη, όμως, πολλών ταχυτήτων - περίπου 1% στις ανεπτυγμένες οικονομίες και περίπου 5% στις αναδυόμενες αγορές.

Ωστόσο, θα υπάρξουν και ορισμένες σημαντικές διαφορές. Όπως προβλέπει ο οικονομολόγος, η λιτότητα θα πλήξει φέτος τις περισσότερες ανεπτυγμένες οικονομίες -και όχι μόνο την ευρωπεριφέρεια και τη Βρετανία-, ενώ θα συνεχιστεί η επώδυνη απομόχλευση με χαμηλότερες δαπάνες και μεγαλύτερη εξοικονόμηση χρήματος προκειμένου να μειωθεί το χρέος. Παράλληλα, υπάρχει ο κίνδυνος η μέτρια οικονομική ανάπτυξη να μετατραπεί σε ξεκάθαρη ύφεση σε ορισμένες χώρες, λόγω των συγχρονισμένων δημοσιονομικών περικοπών στις περισσότερες ανεπτυγμένες οικονομίες.

Επιπλέον, υπάρχουν πολλοί κίνδυνοι εν όψει, τους οποίους ο Ρουμπίνι συνοψίζει στα εξής:

Πρώτον, το μίνι deal των ΗΠΑ για τη φορολογία δεν έχει απομακρύνει τελείως τη χώρα από τον δημοσιονομικό γκρεμό. Αργά ή γρήγορα θα υπάρξει και άλλη διαμάχη αναφορικά με το ύψος του χρέους, με την καθυστερημένη απομόνωση των δαπανών και με την επίτευξη συμφωνίας στο Κογκρέσο, που θα επιτρέψει στην κυβέρνηση να συνεχίσει να λειτουργεί, έστω και αν δεν έχει ακόμα υπογραφεί η σχετική νομοθεσία. Οι αγορές μπορεί να τρομάξουν από έναν ακόμα δημοσιονομικό γκρεμό. Και ακόμα και η τρέχουσα συμφωνία υποδηλώνει μια σημαντική επιβάρυνση στην οικονομία -περίπου 1,4% του ΑΕΠ- σε μια οικονομία που τα τελευταία τρίμηνα έχει αναπτυχθεί κατά μόλις 2%.

Δεύτερον, αν και οι ενέργειες της ΕΚΤ έχουν μειώσει τα tail risks στην ευρωζώνη -μια έξοδος της Ελλάδας ή και απώλεια πρόσβασης στην αγορά από την Ιταλία και την Ισπανία-, τα θεμελιώδη προβλήματα της νομισματικής ένωσης δεν έχουν επιλυθεί. Μαζί με την πολιτική αβεβαιότητα, θα έρθουν και πάλι στην επιφάνεια, και μάλιστα δριμύτερα, το δεύτερο εξάμηνο του έτους.

Άλλωστε, η στασιμότητα και η ξεκάθαρη ύφεση, που επιδεινώνονται από την εμπροσθοβαρή δημοσιονομική λιτότητα, το ισχυρό ευρώ και τη συνεχιζόμενη πιστωτική κρίση, εξακολουθούν να αποτελούν τον «κανόνα» στην Ευρώπη. Ως αποτέλεσμα αυτού, το δημόσιο και το ιδιωτικό χρέος παραμένουν πολύ υψηλά. Επιπλέον, δεδομένων της γήρανσης του πληθυσμού και της χαμηλής ανάπτυξης της παραγωγικότητας, η δυνητική παραγωγή είναι πιθανόν να διαβρωθεί απουσία πιο επιθετικών δομικών μεταρρυθμίσεων για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, και έτσι ο ιδιωτικός τομέας δεν θα έχει κανέναν λόγο να συνεχίσει να χρηματοδοτεί τα χρόνια ελλείμματα τρεχουσών συναλλαγών.

Τρίτον, η Κίνα μέχρι τώρα αναγκαζόταν να βασιστεί σε έναν ακόμα γύρο νομισματικής, δημοσιονομικής και πιστωτικής τόνωσης προκειμένου να ενισχύσει το μη βιώσιμο μοντέλο ανάπτυξής της, που βασιζόταν στις υπερβολικές εξαγωγές, στις σταθερές επενδύσεις, στις υψηλές αποταμιεύσεις και στη χαμηλή κατανάλωση.

Μέχρι το β΄ εξάμηνο του έτους, η επενδυτική κατάρρευση στο real estate, στις υποδομές και στη βιομηχανική δυναμικότητα θα επιταχυνθούν. Και επειδή η νέα ηγεσία της χώρας είναι απίθανο να επιταχύνει την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων που χρειάζονται για να αυξηθούν τα έσοδα των νοικοκυριών και να μειωθεί η προληπτική αποταμίευση, η κατανάλωση ως ποσοστό του ΑΕΠ δεν θα αυξηθεί ακόμα με ρυθμό αρκετά ταχύ ώστε να λειτουργήσει αντισταθμιστικά. Έτσι, ο κίνδυνος για ανώμαλη προσγείωση θα αυξηθεί μέχρι το τέλος αυτού του έτους.

Τέταρτον, πολλές αναδυόμενες αγορές, συμπεριλαμβανομένων των BRICs, αντιμετωπίζουν τώρα επιβράδυνση της ανάπτυξης. Ο... κρατικός καπιταλισμός τους βρίσκεται στην καρδιά του προβλήματος. Το αν θα ενστερνιστούν τις μεταρρυθμίσεις αυτές, που στόχο θα έχουν να ενισχύσουν τον ρόλο του ιδιωτικού τομέα στην οικονομική ανάπτυξη, μένει ακόμα να ειδωθεί.

Τέλος, υπάρχουν σοβαρότατοι γεωπολιτικοί κίνδυνοι: Ολόκληρη η Μέση Ανατολή είναι κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά ασταθής, τα τύμπανα πολέμου μεταξύ του Ισραήλ και του Ιράν θα αρχίσουν να ακούγονται όλο και πιο δυνατά. Το premium φόβου στις αγορές πετρελαίου μπορεί να αυξηθεί σημαντικά, αυξάνοντας έτσι τις τιμές του μαύρου χρυσού κατά 20%, γεγονός που οδηγεί σε επιπτώσεις για την ανάπτυξη των ΗΠΑ, της Ευρώπης, της Ιαπωνίας, της Κίνας, της Ινδίας και όλων των υπόλοιπων χωρών που εισάγουν πετρέλαιο.

Σύμφωνα με τον Ρουμπίνι, οι πιθανότητες «τέλειας καταιγίδας» είναι περιορισμένες, αλλά αν λάβει χώρα οποιοδήποτε από τα προαναφερθέντα ρίσκα μπορεί να οδηγήσει σε καθυστερήσεις την παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη ή ακόμα και σε ύφεση.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.