Πανελλήνια ανακούφιση!

Πανελλήνια ανακούφιση!

Χθες συνέβη κάτι πρωτοφανές στα ελληνικά πολιτικά χρονικά. Σύσσωμο το εκλογικό σώμα επικρότησε την κίνηση ενός υπουργού. Ασχέτως αν πρόκειται περί της παραιτήσεώς του, η ουσία είναι ότι η απόφαση του κ. Ρουσόπουλου βρίσκει σύμφωνη την πλειονότητα του λαού.

Σκεφτείτε τώρα αυτό να προκαλέσει ανατροπές στα νούμερα των πρόσφατων δημοσκοπήσεων και η Ν.Δ. να ξαναπεράσει μπροστά. Ειλικρινά, δεν μπορώ να φανταστώ τότε την ψυχολογία Ρουσόπουλου. Εικάζω όμως ότι μπορεί να μοιάζει με εκείνη του σκλάβου που τον χειροκροτεί όλο το Κολοσσαίο λίγο πριν φαγωθεί από τα λιοντάρια...

Ούτε και τους πασόκους όμως βλέπω καλά πλέον. Το μένος που προκαλούσε η παρουσία του Ρουσόπουλου σε νεοδημοκράτες και μη ήταν ένας από τους βασικούς παράγοντες της ψευδοανάκαμψης του ΠΑΣΟΚ. Τώρα που ο μεγαλύτερος «σύμμαχός» τους βγαίνει από την εικόνα, να δω τι θα κάνουν...

Η αλήθεια είναι ότι παραήμαστε αυστηροί με τον Θοδωρή. Πρώτα το τζιπ, μετά το διαμέρισμα στο Ψυχικό, η βίλα στο Καπανδρίτι, το εξοχικό στην Πάρο, ε, τον «φάγαμε» τον άνθρωπο. Τον ματιάσαμε! Πώς να μην τρέχει μετά στους «παπάδες» για ξόρκια.

Εγώ, πάντως, πιστεύω ότι ακόμα και την τελευταία στιγμή προσπαθούσε να το σώσει. Η προχθεσινή ομιλία του στη Βουλή ήταν -δεδομένων των συνθηκών- άψογη. Αρκετοί τον χαρακτήρισαν «θρασύ», αλλά αυτό δεν έχει πλέον καμία σημασία. Ο ανηλεής πόλεμος που υπέστη προσφάτως ο «γιος του ταχυδρόμου» (όπως αυτοχαρακτηρίστηκε), σε συνδυασμό με την κυρία που μετέδιδε τα λεγόμενά του στη νοηματική -στο κάτω αριστερό άκρο της οθόνης- καθ' όλη τη διάρκεια της ομιλίας του στη Βουλή, ήρθε να καταστρέψει για πάντα την εικόνα του.

Σκέφτομαι αυτά και λυπάμαι. Και πού και πού (πάντα με αφορμή το πολιτικό δράμα Ρουσόπουλου) έρχονται στη μνήμη μου τα λόγια της Σαπφούς (περί το 610 π.Χ.): «Δειλινό που φέρνεις πίσω όλα όσα σκορπίζει η αυγή. Φέρνεις τα πρόβατα, φέρνεις τα γίδια, φέρνεις και το παιδί στη μάνα»...

Αλλάζω θέμα. Ας πάμε σε κάτι πιο ευχάριστο.

Ο πρώην αντιδήμαρχος του Πεκίνου, Λιου Ζι χουά, καταδικάστηκε σε θάνατο από το δικαστήριο της πόλης Χενγκσούι, επειδή κρίθηκε ένοχος δωροληψίας σε υποθέσεις που αφορούσαν σε Ολυμπιακά έργα.

Οι μίζες που φαίνεται πως είχε πάρει ήταν 1 - 2 εκατομμύρια δολάρια. Ψίχουλα μπροστά στα λεφτά που έχουν βγάλει κάτι άλλα παιδιά...

Ο Λιου δεν είναι βέβαιο ότι θα θανατωθεί. Αν μέσα στα επόμενα δύο χρόνια αγωνίας που θα ζήσει μέσα στη φυλακή δείξει καλή διαγωγή, τότε η ποινή του θα μετατραπεί σε ισόβια.

Ως εκ τούτου, μπορώ να συμπεράνω τα εξής: πρώτον, ότι η διαγωγή του αντιδημάρχου προβλέπεται αρίστη και, δεύτερον, ότι οι Κινέζοι είναι... brutal (ο τόνος πάει στη λήγουσα).

Εμείς εδώ είμαστε διαφορετικοί. Είμαστε πιο ανεκτικοί, πιο χριστιανοί αν προτιμάτε. Επιλέγουμε τις στρογγυλές - συναινετικές λύσεις στιλ Αβραμόπουλου.

Άκουγα τον συμπαθέστατο υπουργό (τη Δευτέρα στην εκπομπή του Γιάννη Πρετεντέρη) να σχολιάζει με προφανή χαρά τα ευρήματα δημοσκόπησης που έφερναν τα δύο μεγάλα κόμματα στο κατώφλι του 25% και τους ψηφοφόρους να δηλώνουν ότι ευχαρίστως θα στήριζαν μια κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - Ν.Δ.

Ο άνθρωπος λοιπόν έλεγε το προφανές: ότι η κοινωνία επιθυμεί να βασιλεύσει η συναίνεση στο πολιτικό πεδίο και πως η πλειονότητα των εκλογέων βλέπει θετικά μια «γαλαζοπράσινη» κυβερνητική συμμαχία.

Η περισσή ευτυχία, όμως, στο πρόσωπό του δήλωνε ξεκάθαρα στον κάθε παρατηρητικό τηλεθεατή ότι μια τέτοια εξέλιξη θα βόλευε και τον ίδιο!

Είναι προφανές το γιατί...

Εννοείται ότι δεν είναι κακό να έχει κανείς φιλοδοξίες. Άλλωστε, ο κ. Αβραμόπουλος ποτέ δεν τις έκρυψε. Θα μπορούσε όμως να κρύβει την υπέρμετρη χαρά του όταν οι χαλεποί καιροί ευνοούν τους «δελφίνους». Δεν είναι ανάγκη να βγάζουμε μάτια. Αν μη τι άλλο, δεν είναι... αβρό!

Από τη μία, φαίνεται ότι προκρίνει την πρόωρη ίσως συνταξιοδότηση του νεότατου πρωθυπουργού μας. Από την άλλη, προτρέχει έναντι έτερων διεκδικητών του τίτλου όπως π.χ. η κ. Μπακογιάννη, οι κ. Σουφλιάς, Παυλόπουλος και πιθανώς και άλλοι.

Οι δύο τελευταίοι κύριοι διανύουν περίοδο υψηλής δημοτικότητας, εργάζονται σκληρά και δεν δίνουν αφορμές για σχόλια. Ο μεν κ. Σουφλιάς όμως προτιμά σαφώς το Προεδρικό Μέγαρο, ο δε κ. Παυλόπουλος δεν εκφράζει καμία φιλοδοξία παραμένοντας σεμνός και όντως ταπεινός.

Το αντίπαλον δέος όμως υπάρχει. Η υπουργός των Εξωτερικών παραμένει φαβορί στο μυαλό πολλών, ενώ ουδέποτε έκρυψε τις αρχηγικές προθέσεις της.

Ξεπερνά με υποδειγματική ευκολία τις κρίσεις που δημιουργούνται από το «ηλεκτρικό νοικοκυριό» του αδελφού της, ενώ το γόητρό της δεν πληγώνεται όσες «απόρρητες επιστολές Νίμιτς» κι αν δημοσιεύσει το «ΕΘΝΟΣ».
Πάντως, όποιος κι αν αποφασίσει να κυνηγήσει έναν πρωταγωνιστικό ρόλο στην «οντισιόν» των πολιτικών εξελίξεων, είναι σίγουρο πως πλέον θα χρειαστεί λιγότερες σφαίρες.

koudounis@euro2day.gr