Πώς θα εκβιάσετε την... παραγωγή σκέψης

Καινοτομήστε αλλιώς θα μείνετε πίσω!

Τόσο απλή είναι αυτή η ανάγκη για όλες τις επιχειρήσεις σήμερα. Απλή ανάγκη, αλλά επιτακτική. Αυτό όμως είναι δύσκολο να γίνει, επειδή οι καινοτομίες εμφανίζονται εκεί που υπάρχει σύγκρουση ανάμεσα σε διαφορετικές ιδέες, αντιλήψεις και μεθόδους επεξεργασίας και αξιολόγησης πληροφοριών. Αυτό με τη σειρά του, συχνά προϋποθέτει συνεργασία ανάμεσα σε διάφορους εμπλεκόμενους που βλέπουν τον κόσμο γενικά και των επιχειρήσεων) με διαφορετικό τρόπο.

Το αποτέλεσμα είναι ότι η σύγκρουση που πρέπει να γίνεται με εποικοδομητικό τρόπο μεταξύ ιδεών, πολύ συχνά καταλήγει να γίνεται αντιπαραγωγικά μεταξύ προσώπων που τείνουν ενστικτωδώς να μην καταλαβαίνουν ο ένας τον άλλο. Οι διαφωνίες παίρνουν προσωπικό χαρακτήρα και η δημιουργική διαδικασία καταρρέει.

Κατά κανόνα, οι μάνατζερ αντιδρούν με δύο τρόπους σε αυτό το φαινόμενο. Από τη μία, οι μάνατζερ που απεχθάνονται τις συγκρούσεις - ή εκτιμούν μόνο τη δική τους μέθοδο – αποφεύγουν ενεργά τη σύγκρουση των ιδεών.

Προσλαμβάνουν και ανταμείβουν άτομα με συγκεκριμένη νοοτροπία, συνήθως άτομα όπως τον εαυτό τους.

Οι οργανισμοί τους πέφτουν θύματα αυτού που αποκαλούμε σύνδρομο του βολικού κλώνου, οι συν εργάτες έχουν παρόμοια ενδιαφέροντα και εκπαίδευση και γενικά όλοι σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο. Επειδή όλες οι ιδέες περνούν από όμοια γνωστικά «κόσκινα», επιβιώνουν μόνο οι οικείες!

Για παράδειγμα, ένας όμιλος ανάπτυξης νέων επιχειρήσεων που αποτελείται αποκλειστικά από εργαζόμενους με το ίδιο επιστημονικό υπόβαθρο και σύνολο εμπειριών, θα αξιολογεί κάθε ιδέα μ΄ένα συγκεκριμένο σύνολο υποθέσεων και αναλυτικών εργαλείων. Ένας τέτοιος όμιλος θα αγωνίζεται για να κάνει καινοτομίες, συνήθως μάταια.

Από την άλλη, οι μάνατζερ που εκτιμούν τους εργαζόμενους με ποικιλία διαφορετικών τρόπων σκέψης, συχνά δεν καταλαβαίνουν πώς να ασκήσουν μάνατζμεντ. Νομίζουν ότι αν κλειδώσουν μια ομάδα διαφορετικών ατόμων μέσα στον ίδιο χώρο, αυτό αναγκαστικά θα οδηγήσει στη δημιουργική επίλυση κάποιου προβλήματος. Παραβλέπουν το γεγονός ότι οι άνθρωποι με διαφορετικό στιλ, συχνά δεν καταλαβαίνουν ή δε σέβονται ο ένας τον άλλο και ότι αυτού του είδους οι διαφορές μπορεί να πυροδοτήσουν προσωπικές διαφωνίες.

Ο «λάτρης της λεπτομέρειας» απορρίπτει τον «οραματιστή», ο «ιδεολόγος» απεχθάνεται την ατέρμονα ανάλυση και ο ατομιστής θεωρεί τα αιτήματα μιας ομάδας ως την έσχατη σπατάλη χρόνου. Τα άτομα αυτά με πολύ απλά λόγια, δεν μπορούν να συνεργασθούν χωρίς βοήθεια.

Ο μάνατζερ πάλι που υποστηρίζει με επιτυχία τις καινοτομίες σκέφτεται με ποιον τρόπο μπορεί να φέρει τις διαφορετικές απόψεις σε αντιπαράθεση, στο πλαίσιο μιας παραγωγικής διαδικασίας που ονομάζουμε δημιουργική τριβή.

Το πώς όμως μπορεί να αναπτυχθεί αυτή η «δημιουργική τριβή» είναι θέμα ανθρώπων που πριν από όλα καταλαβαίνουν και άρα γνωρίζουν να ξεχωρίζουν προτεραιότητες από ασήμαντες λεπτομέρειες.