Η λήψη διοικητικών αποφάσεων και τα τέσσερα είδη σκέψης

Όλοι οι άνθρωποι δεν σκέπτονται με τον ίδιο τρόπο, ούτε έχουν τις ίδιες αντιληπτικές ικανότητες. Έτσι, τα είδη σκέψης που υπάρχουν και εκδηλώνονται σε μία συλλογική οργάνωση καθορίζουν, κατά τον Marshall, σε μεγάλο βαθμό και την πορεία της.

Ο Marshall διέκρινε τέσσερα είδη σκέψης:

*Την σειριακή, δηλαδή την λογική, μαθηματικά δομημένη σκέψη, που παράγει επαγωγικά έννοιες και συμπεράσματα, με την τελειότητα της Νευτώνειας αιτιοκρατίας. Αυτό το αίτιο προκαλεί αυτό το αποτέλεσμα, τελεία. Δύο και δύο κάνουν τέσσερα και ξεχάστε τα σαχλά ανέκδοτα περί δικηγόρων και εμπόρων.

*Την συνειρμική, δεσμευμένη από τις εμπειρίες του παρελθόντος μας σκέψη, που μάς δίνει δυνατότητες να αναγνωρίζουμε και να κατατάσσουμε νέα ερεθίσματα, να αποκτούμε δεξιότητες μετά από έναν αριθμό επαναλήψεων (π.χ. οδήγημα). Αυτός ο τρόπος σκέψης ενεργεί με αιτιοκρατικούς νόμους, παρά το ότι πολλές φορές ενεργεί ασυνείδητα και μπορεί να μάς δημιουργήσει παράξενες «διαισθήσεις» ή «αναστολές» –όταν, για παράδειγμα, βλέπουμε σε κάποιον χαρακτηριστικά που τα έχουμε συνηθίσει με κάποιον άλλον ο οποίος μάς προκάλεσε αρνητικές εμπειρίες, ή όταν συμβαίνει κάτι που το συσχετίζουμε ασυνείδητα με κάτι που κάποτε μάς οδήγησε σε αρνητικές εμπειρίες.

*Την δημιουργική (ή, κβαντική, όπως την αποκαλεί ο Marshall) σκέψη, αυτή που δίνει ευρηματικές λύσεις, χιούμορ, επιστημονικές ανακαλύψεις, ποιητικές αποκαλύψεις. Είναι η σκέψη που δημιουργεί και ανατρέπει κανόνες. Σύμφωνα με την περιγραφή του Marshall, η σκέψη αυτή ενσωματώνει την λογική και τις εμπειρίες μας, αλλά και τα συναισθήματά μας, τα πιστεύω μας, τις προκαταλήψεις και τις ενοράσεις μας. Έστω και αν κάθε μία από αυτές τις συνιστώσες είναι μαθηματικά προβλέψιμη, η συνισταμένη έχει κβαντική αβεβαιότητα.

*Την υπερβατική σκέψη, δηλαδή την εμπειρία τού να βλέπεις τον εαυτό σου και τον κόσμο σου απ’ έξω. Κάτι, δηλαδή, σαν να πεθαίνεις και να ξαναγεννιέσαι. Αυτή την εμπειρία λίγοι άνθρωποι την έζησαν, σε μοναδικές στιγμές.