Οι τρεις νέες προκλήσεις για τα ανώτατα στελέχη

Οι νέες ιδέες ήδη αποτελούν για την εταιρεία μία από τις μεγάλες ανακαλύψεις των τελευταίων ετών. Βασίζονται δε σε δύο σημαντικές διαστάσεις, που είναι η απόδοση και ο σκοπός -δύο διαστάσεις πλούσιες σε ουσία και απαιτητικές στην εκτέλεση. Έτσι, στο εξής, οι εταιρείες θα πρέπει να αποκτήσουν πιο μακροχρόνιο ορίζοντα και να αλλάξουν τις θεωρήσεις τους για τον κόσμο που τις περιβάλλει. Αυτό είναι και το μεγάλο ζητούμενο της εποχής μας.

Υπό αυτούς τους όρους, οι επιχειρήσεις θα πρέπει να ρίξουν βάρος και να δίνουν προσοχή σε τρεις άξονες, συναφείς με την δραστηριότητά τους. Πρώτον, να εξασφαλίσουν ότι τα προϊόντα τους συμβάλλουν θετικά και υπεύθυνα στην στήριξη του ανθρώπινου πολιτισμού. Δεύτερον, να λειτουργούν με τέτοιον τρόπο που να πλησιάζει σε μηδενικό αντίκτυπο στο φυσικό περιβάλλον. Τρίτον, να λατρεύουν τους ανθρώπους τους.

Κατ’ αρχήν, τα προϊόντα. Στην εποχή της βαρειάς βιομηχανίας, οι επιχειρήσεις δέχθηκαν κριτική για καταστροφή της δημόσιας υγείας και αναγκάσθηκαν, συνήθως από τον νόμο, να αντιμετωπίσουν με μεγαλύτερη σοβαρότητα την ασφάλεια του κοινού. Ευτυχώς, οι περισσότεροι από τους παράγοντες που επηρέασαν τους παππούδες μας έχουν περιορισθεί, ή ουσιαστικά εξαλειφθεί. Η μέση διάρκεια ζωής έχει αυξηθεί αισθητά. Η παιδική θνησιμότητα δεν έχει πλήρως εξαφανιστεί, στις δε αναπτυγμένες οικονομίες η νοσηρότητα που συνδέεται με την παχυσαρκία θα παραμείνει πρόβλημα.

Δεύτερον, το πιο προφανές ζήτημα στις μέρες μας είναι ο συλλογικός μας αντίκτυπος στο περιβάλλον –κάτι που οι υπεύθυνες εταιρείες έχουν πάρει σοβαρά εδώ και καιρό. Συχνά λέγεται ότι η συμβολή των αναπτυγμένων εθνών στην αλλαγή κλίματος θα επισκιαστεί από την εκβιομηχάνιση της Κίνας και της Ινδίας. Στην πραγματικότητα, η καλύτερη απάντηση είναι να βελτιώσουμε την αποδοτικότητα στις χώρες αυτές. Ο στόχος του μηδενικού αντικτύπου στο περιβάλλον θα αποτελεί όλο και περισσότερο διακαή αναζήτηση κάθε εταιρείας.

Η τρίτη πτυχή της σύγχρονης επιχείρησης είναι ο τρόπος που διαχειριζόμαστε τις σχέσεις μας με το εργατικό δυναμικό. Αυτό είναι εν μέρει η ανταμοιβή μας, υπό την παραδοσιακή έννοια. Αλλά μόνον εν μέρει. Εξαρτάται επίσης από το είδος της επιχείρησης στην οποία ανήκει κανείς, την εικόνα που αυτή προβάλλει, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο «λατρεύει» τους ανθρώπους της. Μία περισσότερο μορφωμένη γενιά έχει προκύψει, οπλισμένη με προσόντα, η οποία ζη με άνεση σε πολυπολιτισμικές κοινωνίες και είναι ικανή να επιλέξει μεταξύ των εταιρειών. Οι άνθρωποι αυτοί είναι οι πιο απαιτητικοί και με περισσότερη ζήτηση. Αποφασίζουν με βάση το είδος της εταιρείας όπου επιθυμούν να εργαστούν.

Ήρθε ο καιρός που η εταιρεία θα μεταχειρίζεται τους υπαλλήλους της ως κομμάτι της πραγματικής της περιουσίας. Όσο γρηγορότερα το καταλάβουν αυτό τα ανώτατα στελέχη των επιχειρήσεων, τόσο καλύτερα για όλους μας.

* Πρόεδρος και διευθύνουσα σύμβουλος της Pepsico