Δημιουργικό πάθος και... management

Η φιλοδοξία έχει ένα χαρακτηριστικό. Στενεύει το συναίσθημα, στενεύει την ψυχή. Ενώ το πάθος ανοίγει την ψυχή.

Το ταλέντο πρέπει να είναι γενναιόδωρο και να τίθεται στην υπηρεσία των παθών μας, για να είναι μοναδικό.

Για να λάμψει το ταλέντο στην σκηνή, για να ανακαλύψεις μέσω του ταλέντου σου, πρέπει να είσαι γενναιόδωρος. Δεν μπορείς να ελέγχεις τί δίνεις και πόσο. Κάθε φορά, δίνεις ό,τι έχεις. Αυτό είναι πάθος. Δεν μπορείς να ερωτεύεσαι λίγο, για να έχεις και αύριο λίγον έρωτα για το συγκεκριμένο πρόσωπο.

Ερωτεύεσαι με κίνδυνο να τελειώσει ο έρωτάς σου...

Μόνον λειτουργώντας με τα πάθη, κάθε παράσταση μπορεί να κρύβει μιαν αποκάλυψη. Κάθε στιγμή που περνάει μαθαίνεις κάτι καινούργιο και αλλάζεις. Αυτήν την αλλαγή, πρέπει να την μεταφέρεις στην ζωή. Συχνά με ρωτούν: πώς δεν βαριέσαι να παίζεις τους ίδιους ρόλους; Δεν καταλαβαίνουν ότι, κάθε φορά, κάθε ρόλο τον παίζει μία άλλη, γιατί από παράσταση σε παράσταση, σαν άνθρωπος, δεν είμαι η ίδια.

Αυτά υποστηρίζει η S. Guillem. Και ίσως οι απόψεις της να είναι σήμερα εξόχως καίριες και για τις επιχειρήσεις.

Αν θέλουν να πηγαίνουν μπροστά και να πετυχαίνουν, πρέπει να μάθουν να ανταποκρίνονται στις προκλήσεις μιας παγκόσμιας οικονομίας η οποία αλλάζει γρήγορα και βαθειά.