O χρόνος είναι... ενέργεια για το manager

Το πρόβλημα αρχίζει μέσα από την σύγχυση των λέξεων «απασχολημένος» και «αποτελεσματικός».

Αυτοί που κακοποιούν τον χρόνο μέσα στην δουλειά, έχουν παρόμοια αδυναμία και εκτός αυτής. Αδυνατούν να κάνουν όνειρα, να πετύχουν αυτά που θέλουν, και καταλήγουν μια μέρα γεμάτοι αρνητικές σκέψεις όπως «θα ήθελαν να ήμουν νεώτερος», ή κάτι παρόμοιο. Μερικοί, έχουν σαν χαρακτήρες σκέψη προσανατολισμένη στο παρελθόν (απορρίπτουν γρήγορα νέες απόψεις, δεν αλλάζουν εύκολα), παρά στο παρόν ή στο μέλλον (δημιουργικοί, τολμηροί, καινοτόμοι).

Όλοι βιώνουμε τον χρόνο διαφορετικά, ανάλογα με το πόσο ευχάριστο ή ενδιαφέρον είναι αυτό που κάνουμε. Οι περισσότεροι νομίζουν ότι η δική τους περίπτωση είναι ειδική.

Άλλοι πιστεύουν ότι αξιοποίηση του χρόνου σημαίνει να τα κάνουν όλα γρήγορα, ή ότι πρέπει να δίνουν την ίδια προσοχή σε όλα τα θέματα.

Όλα αυτά είναι μύθοι. Λίγες εργασίες φέρνουν τα περισσότερα αποτελέσματα και δεν είναι όλες σημαντικές. Μερικοί, από συνήθεια, κάνουν τα εύκολα, αυτά που τους αρέσουν, αυτά που ξέρουν να κάνουν καλά, αυτά που χρειάζονται λίγο χρόνο. Τα υπόλοιπα τα αναβάλλουν. Η πιο κοινή κακοποίηση του χρόνου γίνεται με το να αφήνουμε μισοτελειωμένες δουλειές. Όποια δουλειά και να κάνει κανείς, έχει ιδιαιτερότητες.

Όμως, μπορεί πάντα να γίνει πιο αποτελεσματικός, αρκεί να αποφασίσει να παρέμβει στις καθημερινές του συνήθειες, πράγμα όχι τόσο εύκολο όσο ακούγεται.

Πάνω στο θέμα αυτό, έξοχα είναι τα βιβλία του Γιάννη Μπαδογιαννάκη, ειδικότερα δε το τελευταίο του, με τίτλο «Ο καθένας με τον χρόνο του» (εκδ. Καστανιώτη).