Πότε κρατάμε... αποστάσεις ασφαλείας από τη δουλειά

Πολλοί υγιείς άνθρωποι αποκτούν «επιχειρηματικό καρκίνο». Η υπερδραστηριότητα της επαγγελματικής τους ζωής καταστρέφει τις άλλες πλευρές της ζωής. Η αρρώστια αυτή σκοτώνει, σίγουρα δε δεν ωφελεί τις επιχειρήσεις.

Οι άνθρωποι αυτοί σπαταλούν όλη τους την ζωή δουλεύοντας. Καταστρέφουν τον εαυτό τους. Παίρνουν την δουλειά πολύ σοβαρά. Εργάζονται για λανθασμένους λόγους. Ξεχνούν ότι η δουλειά αποτελεί το μέσον για έναν σκοπό και όχι τον ίδιο τον σκοπό.

Η δουλειά, γράφει ο Richard Congrige, είναι το πιο ενδιαφέρον παιχνίδι που υπάρχει γύρω μας. Προσφέρει τα πλουσιότερα, τα περισσότερα και τα πιο ποικίλα ερεθίσματα και ευχαριστήσεις από κάθε άλλη ανθρώπινη προσπάθεια.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον οι επιχειρήσεις έλκουν τους καλύτερους ανθρώπους, τους πιο έξυπνους και εύστροφους, τους πιο δραστήριους και δυναμικούς, αυτούς που έχουν υψηλά κίνητρα, τους πιο δημιουργικούς, αυτούς που διαθέτουν φαντασία και ενθουσιασμό, αυτούς που δουλεύουν για έναν σκοπό, τους πιο ενδιαφέροντες και δουλευταράδες, τους πιο περιπετειώδεις, αυτούς που έχουν πολλά και ποικίλα ενδιαφέροντα, ικανότητα και ταλέντο.

Το πρόβλημα είναι ότι οι επιχειρηματίες δένονται με τις επιχειρήσεις, ακριβώς επειδή αυτές αποτελούν κάτι πολύ ενδιαφέρον. Ενθουσιάζονται τόσο πολύ με την δουλειά, ώστε ξεχνούν γιατί βρίσκονται σε αυτήν. Και έτσι βρίσκουν τον εαυτό τους να εργάζεται μόνον για την δουλειά, ή από συνήθεια –και όχι για τις ανταμοιβές που θα έπρεπε να τους αποδίδει η δουλειά τους. Αυτό είναι ένα αρκετά λυπηρό φαινόμενο για κάποιον όσο εργάζεται.

Γίνεται όμως σχεδόν τραγικό όταν αυτός σταματά να εργάζεται. Πόσους ανθρώπους γνωρίζεις που έχουν αφιερώσει όλη την ζωή τους στις επιχειρήσεις, αποσύρονται με απροθυμία και μετά ανακαλύπτουν ότι είναι εντελώς χαμένοι και δεν έχουν να κρατηθούν από πουθενά. Ανακαλύπτουν ότι έχουν γίνει εργασιομανείς και δεν είναι δυνατόν να ζήσουν χωρίς την δουλειά τους. Έτσι, παραδίδουν τα όπλα και πεθαίνουν.

Από την άλλη μεριά, δεν είναι δυνατόν να επιτύχει κανείς στις επιχειρήσεις αν λειτουργεί ερασιτεχνικά. Αντιθέτως, πρέπει να δεσμευτεί για να πετύχει. Αλλά ας μην επιτρέψουμε στην επιχείρηση να μάς μετατρέψει σε μονόπλευρους χαρακτήρες, σε αγχώδεις τύπους, σε σκλάβους, ή σε κάποιον που ακολουθεί την ρουτίνα. Για να είναι κανείς δημιουργικός, καινοτόμος και νεωτεριστής, πρέπει απαραιτήτως να ξεφύγει από την ρουτίνα και την σκλαβιά της. Είναι ανάγκη να μετατρέψει την επιχείρηση σε χώρο ελευθερίας. Διαφορετικά, θα έλθει η μέρα που θα είναι άχρηστος γι αυτήν.

Κάθε προϊστάμενος που πιστεύει ότι είναι κερδισμένος όταν έχει έναν υπάλληλο αφοσιωμένο στην επιχείρηση, κάνει μεγάλο λάθος. Ο αποκλειστικά αφοσιωμένος στην δουλειά του άνθρωπος έχει περιορισμένους ορίζοντες και πολύ λίγες νέες ιδέες. Συχνά δε, ασχολείται τόσο πολύ με την δουλειά του ώστε δεν αντιλαμβάνεται τις αλλαγές που γίνονται γύρω του.

Πριν το πάρει είδηση, μπορεί να μείνει τόσο πίσω ώστε πλέον να είναι αδύνατον να προλάβει τους άλλους. Για αυτό, συνδυάστε την δουλειά με την άντληση ικανοποιήσεων και πάρτε κάποιες αποστάσεις από αυτήν.