Διαπραγμάτευση προκειμένου να αλλάξουν οι πολιτικές που επιβάλλει το μνημόνιο εισηγείται η πρόεδρος της Κοινωνικής Συμφωνίας Λούκα Κατσέλη, υποστηρίζοντας ότι αυτές οδηγούν τη χώρα «στα βράχια».

Θεωρεί ότι η πολιτική της «εσωτερικής υποτίμησης» δεν καθιστά το χρέος βιώσιμο ενόσω εξαντλεί τις παραγωγικές δυνάμεις και τους πολίτες.

Αντιπροτείνει μέτρα τα οποία χαρακτηρίζει ισοδύναμου δημοσιονομικού αποτελέσματος, προκειμένου να αρθεί η πίεση που ασκείται επί των εισοδημάτων και της πραγματικής οικονομίας. Η κ. Κατσέλη αναφέρει ενδεικτικά πρόταση για μείωση του ΦΠΑ στο 15% ή στο 17% και άμεση εξόφλησή του μέσω χρεωστικής κάρτας, ώστε να αντιμετωπιστεί η διαρκής μείωση των εσόδων αλλά και να εξυπηρετηθεί η αγορά. Παράλληλα, εκτιμά ότι ρόλο στον τομέα της ανάπτυξης θα μπορούσε να παίξει ένας τραπεζικός πυλώνας «δημοσίου συμφέροντος», με προεξάρχουσα την Εθνική Τράπεζα.

Εξηγεί πως η συμφωνία της στο πρώτο μνημόνιο ως υπουργού της κυβέρνησης Παπανδρέου προέκυψε ως αντίδραση στην «κατάσταση εκτάκτου ανάγκης», στην οποία βρισκόταν η χώρα. Υποστηρίζει, ωστόσο, ότι κατά την περίοδο συζήτησης του δεύτερου μνημονίου υπήρχαν περιθώρια διαπραγμάτευσης, που δεν αξιοποιήθηκαν.

Σημειώνει ότι η δανειακή σύμβαση είναι επικίνδυνη. «Πρώτη φορά κράτος της Ευρώπης άρει την ασυλία του έναντι κατασχέσεων τόσο για το ίδιο το κράτος όσο και για την Τράπεζα της Ελλάδος». Το μνημόνιο, συμπληρώνει, μπορεί να αλλάξει, όμως η δανειακή σύμβαση είναι πολύ δύσκολο να ανατραπεί. Θα απαιτηθούν πολλή νομική υποστήριξη και πολιτικές συμμαχίες.

Υπεραμύνεται των επιχειρησιακών συμβάσεων, υπογραμμίζοντας πως η διαπραγμάτευσή της ως υπουργού Εργασίας ανέκοψε τις πιέσεις για βίαιη αλλαγή των εργασιακών σχέσεων, και κατηγορεί ευθέως οικονομικά συμφέροντα τόσο για τις σημερινές εξελίξεις όσο και για την απομάκρυνσή της από τη συγκεκριμένη θέση.

Τέλος, δηλώνει πως η Κοινωνική Συμφωνία είναι ανοιχτή σε προεκλογικές και μετεκλογικές συνεργασίες με τα κόμματα της Κεντροαριστεράς, όσων τουλάχιστον δεν φοβούνται να κυβερνήσουν.