Ισχυρότερο φαντάζει το σενάριο χρονικής αναδιάρθρωσης του ελληνικού κρατικού χρέους, παρά το "κούρεμα" της αξίας των ελληνικών ομολόγων, τονίζει ο αντιπρόεδρος της Wells Fargo, κ. Aryam Vazquez, ενώ δεν θεωρεί ότι η Ελλάδα μπορούσε να κάνει κάτι διαφορετικό από το να δεχτεί τη βοήθεια από το ΔΝΤ και την Ε.Ε.

Ειδικότερα, ο κ. Vazquez εκτιμά ότι αυτό το ενδεχόμενο είναι πιθανότερο να συμβεί στο χρονικό διάστημα 2012 - 2013.

Μιλώντας στο Euroday.gr, ο Αμερικανός τραπεζίτης χαρακτηρίζει το πολιτικό κεφάλαιο που έχει επενδυθεί στη συνοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης μεγάλο και ρίχνει αιχμηρά βέλη στην οικονομική πολιτική του Προέδρου Ομπάμα.

- Κύριε Vazquez, είναι η Ελλάδα στη θέση να αποφύγει το λεγόμενο "hair-cut" για τα ομόλογα που έχει εκδώσει;

Εδώ που βρισκόμαστε τώρα το hair-cut φαίνεται λιγότερο πιθανό ενδεχόμενο. Κάτι τέτοιο θα σήμαινε ότι οι κάτοχοι ομολόγων προβλέπουν κατ' αρχάς απομείωση αξιών και επιτόκια χαμηλότερα από αυτά της αγοράς - αυτό με τη σειρά του θα σήμαινε τη δημιουργία ουσιαστικών ζημιών. Επιπρόσθετα, αυτό οπωσδήποτε θα υπέσκαπτε την αξιοπιστία του προγράμματος του ΔΝΤ και της Ε.Ε. και την ελληνική ατζέντα της δημοσιονομικής προσαρμογής, χώρια από τη θεσμική ακεραιότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ένα περισσότερο πιθανό σενάριο, ωστόσο, είναι αυτό της χρονικής αναδιάρθρωσης, δεδομένων και των συνεχιζόμενων απειλών χρεοκοπίας. Κάτι τέτοιο θα σήμαινε ότι το βραχυπρόθεσμο χρέος θα μετατραπεί σε μακροπρόθεσμο. Αυτή η εξέλιξη είναι περισσότερο πιθανή στο 2012 - 2013, καθώς το πρωτογενές έλλειμμα θα επιστρέψει στην ισορροπία (που σημαίνει ότι η Ελλάδα θα πρέπει να συνεχίσει να δανείζεται προκειμένου να χρηματοδοτήσει τις πληρωμές των τόκων).

Δεδομένου ενός σταθερά μεγάλου χρέους, μια χρονική αναδιάρθρωση θα είναι περισσότερο δικαιολογημένη, αναμενόμενη εκ μέρους των αγορών και αποδεκτή από την Ε.Ε. - τον μεγαλύτερο δανειστή της χώρας.

- Υπήρχαν άλλες, καλύτερες λύσεις για την Ελλάδα από το πρόγραμμα στήριξης του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

Δυστυχώς δεν πιστεύω ότι υπήρχαν καλύτερες εναλλακτικές. Πρώτον, η Ελλάδα δεν διαθέτει τη δυνατότητα επιλογής (νομισματικής) πολιτικής και αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί να υποτιμήσει το νόμισμά της ή να βγει από την κρίση δημιουργώντας πληθωρισμό, αφού τη νομισματική πολιτική τη χαράσσει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Μια χρεοκοπία στο πλαίσιο της ευρωζώνης θα ήταν απαράδεκτη λόγω των σοβαρών συνεπειών που θα είχε για την περιοχή, ενώ δεν θα βελτίωνε την κατάσταση των ελλειμμάτων, αφήνοντας παράλληλα τη χώρα εκτός των αγορών.

Η άλλη εναλλακτική λύση θα ήταν η έξοδος από την ευρωζώνη προκειμένου να υιοθετηθεί μια ανεξάρτητη νομισματική πολιτική και ισοτιμία. Ωστόσο, μια τέτοια κίνηση θα σήμαινε την ανάληψη μεγάλου πολιτικού κόστους καθώς και σημαντικούς μακροοικονομικούς περιορισμούς, οι οποίοι περιλαμβάνουν υψηλότερα τοπικά επιτόκια, επιταχυνόμενο πληθωρισμό και επιταχυνόμενες προοπτικές πληθωρισμού, καθώς και την ενδεχόμενη "ταμπέλα" της χρεοκοπίας.

- Έχει το ευρώ μέλλον μακροπρόθεσμα; Είναι η πολιτική των ευρωπαϊκών χωρών για ανάληψη σκληρών οικονομικών μέτρων στη σωστή κατεύθυνση του εστιασμού στη μείωση των ελλειμμάτων ή θα έπρεπε να ακολουθηθεί μια πολιτική αντίστοιχη με αυτήν των ΗΠΑ;

Το ευρώ είναι ασφαλές και δεν πρόκειται να κινδυνέψει σύντομα. Τέτοια συζήτηση για την ακεραιότητα της ευρωπαϊκής κοινότητας δεν προκαλεί έκπληξη σε καιρούς κρίσης και ειδικά με τις πιέσεις από τους κινδύνους του εθνικού χρέους να αυξάνονται.

Ωστόσο, στο ευρώ έχει επενδυθεί υπερβολικά πολύ πολιτικό κεφάλαιο και οι Αρχές έχουν στο σημείο αυτό τα εργαλεία της πολιτικής για να υπερασπίσουν την επένδυση. Η Ε.Ε. πράττει σωστά όταν επιβάλλει δύσκολα και αυστηρά μέτρα λιτότητας, τα οποία αναπόφευκτα θα οδηγήσουν στην ενίσχυση των περιφερειακών οικονομιών και στην ελάφρυνση του χρέους. Όλα αυτά με στόχο να επιτραπεί στην οικονομία να απελευθερώσει τις παραγωγικές της πηγές στην κατεύθυνση της διαρκούς ανάπτυξης. Δυστυχώς, δεν μπορεί να ειπωθεί το ίδιο για τις ΗΠΑ.

Η διοίκηση Ομπάμα επιδιώκει ακριβώς την ίδια παρεμβατική, περιοριστική και κρατικοδίαιτη οικονομική πολιτική που υποσκάπτει τη χρηματοοικονομική ενδυνάμωση και οδηγεί στη συσσώρευση χρέους-βαριδιού όπως συνέβη στις περιπτώσεις της Ελλάδας, της Ισπανίας και της Ιρλανδίας. Επιπλέον, η κυβέρνηση διατηρεί ένα ασφυκτικό φορολογικό καθεστώς το οποίο περιορίζει την παραγωγή και εξασθενίζει την ανταγωνιστικότητα των αμερικανικών επιχειρήσεων.

Στις ΗΠΑ τα κυβερνητικά προγράμματα παροχής κινήτρων έχουν περιορισμένο μόνο οικονομικό όφελος. Όσο η οικονομία εξακολουθεί να βρίσκεται σε συστολή, η ζήτηση είναι αδύναμη, η ανεργία είναι αχαλίνωτη και οι επιχειρήσεις μαζί με τους καταναλωτές είναι φοβισμένοι.

Επιπλέον, η δημοσιονομική μας κατάσταση και το διευρυνόμενο χρέος βρίσκονται σε δεινή κατάσταση και απαιτείται ταχεία προσαρμογή. Αυτό που χρειάζεται και στις ΗΠΑ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι λιγότερη κρατική παρέμβαση στην οικονομία, απόσυρση των περιοριστικών και ρυθμιστικών μέτρων που επιβλήθηκαν στις επιχειρήσεις καθώς και ένα περισσότερο ευνοϊκό φορολογικό καθεστώς που θα βοηθά στην τόνωση της παραγωγής, στην ώθηση της αγοράς εργασίας και στην εξέλιξη της πιστωτικής ζήτησης και θα θέτει την οικονομία σε τροχιά ανάπτυξης.

- Χωρίς αμφιβολία, οι ελληνικές τράπεζες της χώρας επηρεάστηκαν από τις γενικές δημοσιονομικές συνθήκες. Νομίζετε ότι η καλύτερη λύση είναι οι αυξήσεις κεφαλαίου, οι συγχωνεύσεις ή οι συνεργασίες με ξένους κολοσσούς;

Νομίζω ότι αρκετό κεφάλαιο έχει τοποθετηθεί και αν χρειαστεί υπάρχει ασφαλώς ένας αριθμός από μηχανισμούς σταθερότητας που θα βοηθήσει να ρυθμιστούν τέτοια θέματα. Στο σημείο αυτό εκτιμώ πως μια φάση συσσώρευσης είναι περισσότερο πιθανή, προκειμένου να απομακρυνθούν οι αδύναμοι κρίκοι στο εγχώριο τραπεζικό σύστημα και να ενισχυθεί το προφίλ του κλάδου. Με αυτό το δεδομένο, αν και οι ενοποιήσεις θα βοηθήσουν σε ό,τι αφορά τα θέματα της ρευστότητας, δεν θα σταματήσουν τις ανησυχίες για χρεοκοπία.