Συνέντευξη του διευθύνοντος συμβούλου των Αττικών Εκδόσεων, Θεοχάρη Φιλιππόπουλου*.

Θέμα σωστής διαχείρισης είναι η κερδοφορία των επιχειρήσεων στο χώρο των εκδόσεων, ειδικά σε περιόδους κρίσης, θεωρεί ο Θεοχάρης Φιλιππόπουλος, διευθύνων σύμβουλος της εταιρίας Αττικές Εκδόσεις, ο οποίος υποστηρίζει ότι δεν δικαιολογείται η τόσο άσχημη εικόνα του κλάδου, μιλώντας ως ένας εκ των ελάχιστων ”διασωθέντων”.

Εχοντας ως αρχή, πως ό,τι επενδύεται πρέπει να αποφέρει κέρδος, ο κ. Φιλιππόπουλος θεωρεί την κρίση που έπληξε τους ανταγωνιστές του και δική του υπόθεση, καθώς, όπως εξηγεί, θα επηρεάσει όλο τον κλάδο και προτείνει ως ”αντίδοτο” την πολιτική συγχωνεύσεων.

Ως μεγαλύτερη ”πληγή” της κρίσης καταδεικνύει το internet και την κακοδιαχείριση των προς επένδυση κεφαλαίων που ”καταγράφηκε”, ενώ αναφέρεται και στη χαμένη αξιοπιστία του τύπου, όπως και στην επιτυχία της εταιρίας του με την έκδοση του περιοδικού Playboy σε χώρες της Ν.Α Ευρώπης.

Το πλήρες κείμενο της συνέντευξης στον Θανάση Μαυρίδη

- Κύριε Φιλιππόπουλε, σχεδόν όλες οι εκδοτικές επιχειρήσεις έχουν βγάλει ζημιές. Είστε από τους πολύ λίγους που κατορθώσατε να βγάλετε κέρδη και μάλιστα να κινηθείτε εντός των προβλέψεων που είχατε κάνει. Δεν θα σας ρωτήσω το αφελέστατο ”πώς το εξηγείτε”. Εμάς όμως μας δημιουργεί άσχημα συναισθήματα το γεγονός ότι είναι είδηση το να βγάζει κέρδη μία εκδοτική επιχείρηση.

Αν αναζητείτε κάποια μαγική συνταγή θα σας απαντήσω πολύ απλά ότι δεν υπάρχει. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι η κερδοφορία στον χώρο των εκδόσεων είναι θέμα σωστής διαχείρισης. Δεν κάναμε, λοιπόν, τίποτε περισσότερο απ’ αυτό που ήδη κάνουμε εδώ και χρόνια. Αναγνωρίζουμε ότι η αγορά έχει δυσκολέψει σε σχέση με το παρελθόν. Αυτό είναι αναμφισβήτητο. Πιστέψτε με όμως! Δεν δικαιολογείται μία τόσο κακή εικόνα.

- Λέτε ότι είναι θέμα διαχείρισης. Τι ακριβώς εννοείτε;

Στον εκδοτικό χώρο τα πάντα έχουν σχέση με το κόστος παραγωγής. Στις ”Αττικές Εκδόσεις” έχουμε μία αρχή. Επενδύουμε μία δραχμή αν αυτή πρόκειται να μας φέρει άλλη μία. Ξοδεύουμε περισσότερα χρήματα σε μία δραστηριότητα (σε μία φωτογράφηση για παράδειγμα) αν πιστεύουμε ότι θα κερδίσουμε σε διαφήμιση ή σε αναγνώστες.

Αν δεν το καταλαβαίνετε θα σας δώσω ένα πολύ συγκεκριμένο παράδειγμα: ξένα γυναικεία περιοδικά έρχονται στην Κρήτη για να πραγματοποιήσουν μια φωτογράφηση μόδας. Τα ελληνικά περιοδικά πάνε... στο Μπαλί. Το κόστος στο Μπαλί είναι δεκαπέντε εκατομμύρια δραχμές και στην Κρήτη ένα εκατομμύριο δραχμές. Προσωπικά προτιμώ τη φωτογράφηση στην Κρήτη. Κι όχι μόνο για λόγους κόστους. Το βρίσκω πιο καλαίσθητο.

- Οι ανταγωνιστές σας δεν πηγαίνουν ιδιαίτερα καλά. Πώς το αντιμετωπίζετε;

Αισθάνομαι τρία ταυτόχρονα πράγματα. Με στενοχωρεί όταν μία επιχείρηση δεν πηγαίνει καλά, ακόμη και αν πρόκειται για ανταγωνιστές μου, με ευχαριστεί ομως ότι δικαιώνεται η δική μας πολιτική. Παράλληλα, ανησυχώ, επειδή ο ”πνιγμένος πιάνεται από τα μαλλιά του” και τα κακά αποτελέσματα θα επιδράσουν αναπόφευκτα σ’ όλο τον κλάδο.

- Υπάρχουν περιθώρια ανάκαμψης στον κλάδο;

Ναι! Αν ακολουθηθεί μία πολιτική συγχωνεύσεων. Κακά τα ψέματα. Έχουμε πολλές εφημερίδες, πολλά κανάλια. Έχει φτάσει η ώρα κάποιοι να κλείσουν και κάποιοι άλλοι ν’ αποφασίσουν ν’ ακολουθήσουν κοινή πορεία. Κι αυτό δεν αφορά μόνο στον εκδοτικό χώρο, αλλά το σύνολο των επιχειρήσεων. Βρισκόμαστε σε μία περίοδο που οι συγχωνεύσεις θα αποτελέσουν το κλειδί για τη συνέχεια.

- Ποια ήταν η μεγάλη πληγή των εκδόσεων; Τα ένθετα;

Όχι μόνο. Η μεγαλύτερη πληγή πιστεύω ότι ήταν το Internet. Χάθηκαν πολλά χρήματα σ’ αυτή τη δραστηριότητα. Κι αυτό ξέρετε δεν είναι μόνο ευθύνη των εκδοτών, αλλά και της χρηματιστηριακής αγοράς. θυμάμαι ότι εκείνες τις ημέρες όποιος ερχόταν στην εταιρεία για να του κάνουμε παρουσίαση, ρωτούσε: ”Έχετε κάτι από... new media;”

Θα μου πείτε, οι εκδότες δεν έχουν ευθύνη; Ασφαλώς και έχουν. Aπλά, δεν απεδείχθησαν καλοί διαχειριστές.

- Συμμετέχετε κι εσείς όμως σε μία ανάλογη εταιρεία (του Internet).

Ναι, αλλά δεν χάνουμε πολλά χρήματα. Δημιουργήσαμε το e-one σε συνεργασία με την European Dynamics και την ”Καθημερινή” και αξιοποιήσαμε όλες τις συνέργιες που μπορούσαμε.

- Υπάρχει τελικά αγορά; Οι κυκλοφορίες των εφημερίδων δεν δημιουργούν καλή εντύπωση...

Πήγα πρόσφατα στο Hamptons, ένα μέρος δύο ώρες μακριά από τη Νέα Υόρκη, όπου οι Νεοϋορκέζοι έχουν τις εξοχικές τους κατοικίες. Εκεί, λοιπόν, πουλούσαν μια τοπική εφημερίδα. Ρώτησα από... επαγγελματική διαστροφή (!) τι πωλήσεις έκανε το φύλλο. Και μου απάντησαν ότι έφτανε κάπου τις 6.000 φύλλα. E, λοιπόν οι ελληνικές εφημερίδες πουλάνε λιγότερο απ’ όσο μία συνοικιακή αμερικανική εφημερίδα. Kαι γι’ αυτό φέρει ευθύνες ο ίδιος ο Τύπος. Πληρώνει τη χαμένη του αξιοπιστία...

- Λένε ότι εσείς έχετε δωρεάν διαφήμιση από τα κανάλια και γι’ αυτό πάτε καλά.

Μύθος! Μετά τις πρόσφατες νομοθετικές ρυθμίσεις που καθορίζουν τον ανώτερο χρόνο διαφήμισης ανά ώρα, τα κανάλια όχι μόνο δεν βάζουν δωρεάν διαφήμιση, αλλά πετάνε πολλές φορές και την πληρωμένη. Δεν έχουν περιθώρια να κάνουν ”χάρες” σε εκδότες.

Στο σημείο αυτό θα ήθελα να σημειώσω ότι θα ήταν ίσως καλό να συμφωνήσουν τα μεγάλα κανάλια να διπλασιάσουν τις τιμές των διαφημίσεών τους. Η τηλεοπτική διαφήμιση στην Ελλάδα είναι πολύ φθηνή. Αν ακριβύνει θα αναγκαστούν κι οι εταιρείες μεσαίου μεγέθους να κατευθύνουν ένα μέρος της διαφημιστικής τους δαπάνης (το κυριότερο ίσως) στις εφημερίδες και τα περιοδικά.

- Μετά την Ουγγαρία και τη Ρουμανία ξεκινήσατε την έκδοση του Playboy και στη Βουλγαρία.

Και κάναμε μάλιστα μεγάλη επιτυχία! Η πρώτη έκδοση πούλησε 45.000 τεύχη, όταν στην Ελλάδα πουλάμε 40.000 τεύχη και στη Βουλγαρία το μεγαλύτερο περιοδικό πουλούσε (μέχρι τώρα!) 14.000 τεύχη. Από πολύ νωρίς αποφασίσαμε να βγούμε από τα ελληνικά σύνορα και πιστεύω ότι η επιλογή μας αυτή σήμερα δικαιώνεται.

*Διαβάστε το πλήρες κείμενο της συνέντευξης στο φύλλο του Μετόχου (5 Απριλίου 2002).