Φερχόφσταντ: Η κυβέρνηση δεν μπορεί να κάνει μεταρρυθμίσεις

Την εκτίμηση ότι οι συμπράξεις συντηρητικών και σοσιαλιστών στην Ελλάδα, αλλά και την Ευρώπη, δεν πείθουν για την ικανότητά τους να επιφέρουν τις αναγκαίες αλλαγές, εκφράζει ο υποψήφιος των Φιλελεύθερων για την προεδρία της Κομισιόν, Γκι Φερχόφσταντ σε συνέντευξη του στο Euro2day.gr, προσθέτοντας ότι η ανάκαμψη από την κρίση δεν μπορεί να επέλθει μόνο με μέτρα λιτότητας, κι αναδεικνύοντας την κορυφαία σημασία των μεταρρυθμίσεων.

Ο κ. Φερχόφσταντ, σημειώνει χαρακτηριστικά ότι «η Ευρώπη χρειάζεται μια άλλη Ελλάδα, αλλά και η Ελλάδα χρειάζεται μια άλλη Ευρώπη», ενώ αναφερόμενος στην εντεινόμενη ανισότητα στη γηραιά ήπειρο, επισημαίνει την ανάγκη να διοχετευτεί χρήμα από την «κορυφή» της οικονομικής πυραμίδας, προς τη βάση της, μέσα από την «επιδιόρθωση» της οικονομικής αλυσίδας.

Ακόμη, ξεκαθαρίζει ότι είναι υπέρ των μεταρρυθμίσεων, που θα σπάνε μονοπώλια και πελατειακές σχέσεις στην Ελλάδα -και εισηγείται για την Ευρώπη ένα δεύτερο κύμα «ενοποίησης» κρίσιμων κλάδων και κοινές επενδύσεις σε στρατηγικούς τομείς. «Δημοκρατία», «επιτυχία» και «ασφάλεια» είναι τα στοιχεία που θα κάνουν την Ευρώπη καλύτερη, τονίζει.

O κος Φερχόφσταντ βρέθηκε στην Αθήνα την Παρασκευή προκειμένου να συμμετέχει στην προεκλογική συγκέντρωση της «Γέφυρας» η οποία αποτελεί τον συνασπισμό της «Δράσης» και της «Δημιουργίας Ξανά».

Νομίζετε ότι το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο; Υπάρχει ανάγκη για νέο κούρεμα;

Η Ελλάδα πρέπει να συνεχίσει στο δρόμο που βρίσκεται τώρα σε ό,τι αφορά την δημοσιονομική πολιτική. Πιστεύω όμως ότι χρειάζεται αλλαγή πολιτικών σε ό,τι αφορά τις μεταρρυθμίσεις, αλλιώς δεν θα είναι βιώσιμο.
Αυτό που λέω είναι ότι υπάρχουν ακόμη κλειστές αγορές, ότι οι μεγάλες τράπεζες είναι Δημόσιες, οι φόροι αυξήθηκαν για τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις και (υπάρχει) το πελατειακό κράτος. Αν όλα αυτά δεν μεταρρυθμιστούν- και δεν νομίζω ότι η σημερινή κυβέρνηση είναι σε θέση να το κάνει αυτό- η κατάσταση δεν είναι βιώσιμη.

Αυτό που χρειαζόμαστε είναι μεταρρυθμίσεις και αν αυτές δεν έλθουν τότε είμαστε ξανά σε κρίση. Και στην υπόλοιπη Ευρώπη αν δει κανείς την κυβερνητική συνεργασία συντηρητικών με σοσιαλιστές, θα δει ότι δεν είναι ικανή να κάνουν αυτή την αλλαγή στις πολιτικές, ώστε να υπάρξει έξοδος από την κρίση.

Δείτε τις επιδόσεις της ανάπτυξης του πρώτου τριμήνου στην Ευρώπη: Δεν ανακάμπτεις από την κρίση μόνο με μέτρα λιτότητας. Οι σοσιαλιστές το μόνο που λένε είναι «πάμε να φτιάξουμε περισσότερα ελλείμματα για να βγούμε από την κρίση». Όμως αυτή είναι η πηγή των προβλημάτων. Χρειάζεται μια νέα προσέγγιση. Και ποια θα είναι αυτή; Η νέα προσέγγιση για την Ευρώπη επιτάσσει ένα δεύτερο κύμα ενοποίησης στις τράπεζες, στις κεφαλαιαγορές στα μεγάλα έργα υποδομής, στις τηλεπικοινωνίες, στην ενέργεια. Αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι η Ευρώπη χρειάζεται μια άλλη Ελλάδα και η Ελλάδα μια άλλη Ευρώπη. Αυτή η άλλη Ελλάδα και αυτή η άλλη Ευρώπη δεν θα προκύψουν από κυβερνήσεις συντηρητικών-σοσιαλιστών οι οποίοι κυβέρνησαν και κυβερνούν-και την Ελλάδα- χωρίς να είναι και πάλι πειστικοί.

Πως μπορούμε να μιλάμε για ενιαίες αγορές σε τομείς όπως οι τράπεζες όταν υπάρχουν τόσο ισχυρά εθνικά συμφέροντα;

Τώρα έχουμε ενιαίες αγορές. Χρειάστηκε τρομερή πίεση εκ μέρους του Κοινοβουλίου προς τα κράτη μέλη ώστε να δεχθούν μια τραπεζική ένωση. Το θετικό είναι ότι οι τράπεζες θα πληρώσουν με δικές τους συνεισφορές για την ανακεφαλαιοποίηση ενός χρηματοπιστωτικού ιδρύματος που κλείνει, και όχι οι φορολογούμενοι. Τώρα το ερώτημα είναι: υπάρχουν αρκετά χρήματα εντός αυτού του μηχανισμού;

Αυτό που λέω είναι ότι πρέπει να προχωρήσουμε στην κατεύθυνση αυτή: Να επιταχυνθεί (η δημιουργία του) και να τον κάνουμε να μεγαλώσει δίνοντάς του περισσότερα χρήματα από συνεισφορές τραπεζών. Χρειάζεται να αποκαταστήσουμε αυτόν τον μηχανισμό μεταφοράς κεφαλαίων από τις τράπεζες προς την «παλιά» οικονομία.

Γιατί ο φιλελευθερισμός δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στην Ευρώπη;

Προς το παρόν είμαστε η τρίτη πολιτική δύναμη και στόχος μου είναι να επιστρέψουμε την Κυριακή το βράδυ μπροστά από τους ευρωσκεπτικιστές, τους εθνικιστές και τους λαϊκιστές. Χρησιμοποιώ τον όρο «φιλελευθερισμός» με την πιο ευρεία του έννοια. Δεν μιλάω μόνο για την οικονομία της αγοράς ή την κυβέρνησης της ήσσονος παρέμβασης (small government), αλλά και για την αλληλεγγύη, τις κοινωνικές ελευθερίες, την προστασία της ιδιωτικής ζωής. Για εμάς, οι φιλελεύθεροι δεν είναι δεξιοί ή αριστεροί, είναι κεντρώα δύναμη, η οποία υπερασπίζεται κάποιες πολιτικές συνδυάζοντάς τες με προοδευτικές συμπεριφορές έναντι των ελευθεριών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των διακρίσεων και λοιπά.

Πως θα μπορούσε η εντεινόμενη ανισότητα στην Ευρώπη και τον δυτικό κόσμο να αντιστραφεί; 

Με την αποκατάσταση του «σπασμένου» κύκλου της οικονομίας. «Σπασμένος κύκλος» σημαίνει ότι οι άνθρωποι πληρώνουν ενοίκια και αγοράζουν αγαθά, δίνοντας κέρδη στους πιο πλούσιους, και μετά αυτό το χρήμα πρέπει να επιστρέψει στη βάση της κοινωνίας. Αυτό γίνεται μόνο μέσω της «δημοκρατίας», της κοινωνικής ασφάλισης και της φορολογικής μεταρρύθμισης. Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει πια και είναι αλήθεια ότι οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι. Οπωσδήποτε η Ευρώπη μπορεί να παίξει ρόλο σε αυτό. Κι εμείς μπορούμε να παίξουμε ρόλο σε αυτό προσπαθώντας, για παράδειγμα, να αλλάξουμε το χρηματοοικονομικό σύστημα συγκεντρώνοντας ιδιωτικό χρήμα σε ευρωπαϊκή κλίμακα για να επενδύσουμε σε νέες υποδομές στο χώρο των μεταφορών, της ενέργειας και των τηλεπικοινωνιών που θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας.

Μπορείτε να ονοματίσετε τρία στοιχεία που θα έκαναν την Ευρώπη καλύτερη;

Νομίζω χρειαζόμαστε σίγουρα περισσότερη δημοκρατία, πρέπει να κάνουμε την Ευρώπη μια Δημοκρατική Ένωση. Ακόμη και τώρα οι πολίτες δεν εκλέγουν τον ίδιο τον επικεφαλής της ευρωπαϊκής Κυβέρνησης. … Δεύτερη λέξη κλειδί είναι η «επιτυχία». Η Ευρώπη χρειάζεται μόνο όταν μπορεί να δημιουργήσει προστιθέμενη αξία. Δεν χρειαζόμαστε την Ευρώπη για την Ευρώπη, χρειαζόμαστε την Ευρώπη όταν μπορεί να δώσει προστιθέμενη αξία. Και μετά θα έλεγα «ειρήνη». Ξέρω ότι ορισμένοι γελούν και λένε «μα, είναι ακόμη σημαντικό;». Αν όμως δει κανείς τι συμβαίνει στην Ουκρανία, στην Συρία ή σε άλλα μέρη του κόσμου σήμερα- στην Αφρική για παράδειγμα- τότε θα καταλάβετε πόση σημασία έχει ότι στην Ευρώπη για τόσο μεγάλο διάστημα, η ειρήνη ήταν εγγυημένη.

Ακούστε τη συνέντευξη εδώ: