Medicon: Πώς Δημόσιο και PSI καταστρέφουν μια κερδοφόρο εταιρία!

Ο κ. Σπύρος Δημοτσάντος, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Medicon Hellas, μιλά στο Euro2day.gr για τις περιπέτειες που αντιμετωπίζει η εισηγμένη εταιρεία επειδή λειτουργεί στην Ελλάδα, είναι παραγωγική και πουλάει στο δημόσιο...

ΕΡ.: Κύριε Δημοτσάντο, θα αρχίσω κάπως ανορθόδοξα τις ερωτήσεις. Πώς σχολιάζετε το γεγονός της τόσο χαμηλής χρηματιστηριακής αξίας της Medicon Hellas στο Χρηματιστήριο της Αθήνας;

ΑΠ.: Δεν είναι η δουλειά μου να κάνω τέτοιους σχολιασμούς, ωστόσο οφείλω να ομολογήσω πως έχει επηρεάσει ιδιαίτερα πτωτικά την αξία της εταιρείας τόσο η διαδικασία του «κουρέματος» των κρατικών ομολόγων που κατείχαμε, όσο και η μετέπειτα στάση των τραπεζών.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Πώς η εταιρεία βρέθηκε να κατέχει ομόλογα του ελληνικού δημοσίου;

Υποχρεωθήκαμε από το ελληνικό κράτος να εξοφληθούμε απλήρωτες απαιτήσεις μας των ετών 2007, 2008 και 2009 με ομόλογα που θα έληγαν αντίστοιχα το 2010, το 2011 και το 2012. Τα ομόλογα του 2010 εξοφλήθησαν κανονικά και μετά ακολούθησε το μεγάλο δράμα. Τα υπόλοιπα ομόλογα «κουρεύτηκαν» ονομαστικά κατά 57% και για το υπόλοιπο 43% μας δόθηκαν άλλα ομόλογα λήξης του 2041! Σήμερα, το σύνολο του κουρέματος υπολογίζεται στο 75%. Τότε, το «κούρεμα» ήταν 80%.

Δηλαδή, η Πολιτεία μας «κούρεψε» με τη διαδικασία του PSI κατά 24 εκατ. περίπου. Μας έδωσαν σε αντίκρισμα της διαδικασίας κάποια 4,5 εκατ. και αυτά σε ομόλογα λήξεως μέχρι το 2041! Έτσι βρεθήκαμε με μία αναπάντεχη κληρονομιά-τρύπα 19 εκατ. ευρώ. Τα 10 ήταν η καθαρή θέση της εταιρείας μας. Τα υπολειπόμενα 9 πού θα τα βρούμε;

Και η στάση των τραπεζών ποια είναι;

Οι τράπεζες με τη σειρά τους μας ζητούν με τρόπο ασφυκτικό τα «κουρεμένα». Τα δε επιτόκια δανεισμού είναι δυσβάστακτα, αφού φτάνουν έως και 9,5% το έτος σε ορισμένα δάνεια. Έχουμε φτάσει στο σημείο όλη η εταιρεία να αγωνίζεται να επιβιώσει μόνον και μόνον για να πληρώνει τόκους στις τράπεζες για δάνειο που αν δεν είχε λάβει χώρα το PSI θα ήταν εξοφλημένο. Συζητάμε -από την άλλη- την αναδιάρθρωση του χρέους με τις τράπεζες εδώ και έξι μήνες και μέχρι τώρα τίποτα. Αναμένουμε μείωση των επιτοκίων, ώστε να μπορέσουμε να κινηθούμε αναπτυξιακά. 

Το PSI ήταν καταστροφικό! Αν κάτσουμε και βάλουμε τους τόκους που πληρώσαμε τα τρία χρόνια καθυστέρησης των πληρωμών συν τους τόκους που συνεχίζουμε να πληρώνουμε σήμερα, είναι σαν να μην έχουμε εισπράξει ούτε 1 ευρώ και να έχουμε ποινή της τάξεως του 20%, η οποία θα συνεχίσει να μας κατατρέχει τα επόμενα χρόνια, λες και είμαστε καταραμένοι!

Τι ζητάτε λοιπόν από τις τράπεζες και το κράτος;

Ελπίζω και πρέπει το κράτος κάποια στιγμή να σκεφτεί το απλό: την προσφορά αντισταθμιστικών ωφελημάτων, τα οποία θα εξισορροπούν τη χασούρα που προήλθε από το κούρεμα των ομολόγων. Ήταν πολύ άγριο, μα πάρα πολύ άγριο γεγονός. Οι τράπεζες από την άλλη θα πρέπει να προβούν σε δραστική μείωση των επιτοκίων τους που να ξεπερνά το 80% και να επιμηκύνουν τον χρόνο αποπληρωμής των «κουρεμένων». Δεν ζητάμε από τις τράπεζες να μας χαριστεί κάτι. Ζητάμε χρόνο για να ελαφρύνουμε το χρέος μας, για ένα χρέος για το οποίο στο κάτω-κάτω της γραφής δεν ευθυνόμαστε.

Το ζήτημα είναι αν η εταιρεία μπορεί να επιβιώσει σε μακροπρόθεσμη βάση κάτω από αυτές τις συνθήκες. Ποια είναι η τρέχουσα κατάσταση της Medicon;

Το 2013 -παρά την κρίση- σημειώσαμε λειτουργικά κέρδη (EBITDA) μεταξύ 2 και 2,5 εκατ. ευρώ και αυτό μετά από δραματικές περικοπές εξόδων. Όμως το μεγαλύτερο μέρος αυτών έφυγε στους τόκους. Με αυτό το καθεστώς, η εταιρεία δεν είναι μακροπρόθεσμα βιώσιμη. Έχουμε μια κερδοφόρο επιχείρηση που ουσιαστικά έχει ημερομηνία λήξης λόγω του «κουρέματος». Εμείς δεν βάλαμε... το χέρι στο μέλι, δεν κάναμε εξωπραγματικές επενδύσεις, δεν επιλέξαμε να επενδύσουμε σε ομόλογα ελληνικού δημοσίου. Η εταιρεία ήταν νοικοκυρεμένη, πλήρωνε κανονικά τους φόρους της, δεν είχε καμιά ληξιπρόθεσμη υποχρέωση, δεν είχε καμιά παράβαση μέσα στα τόσα χρόνια λειτουργίας της.

Προσέξτε. Κάθε επιχείρηση είναι ιερή. Παράγει ζωή. Παράγει θέσεις εργασίας. Παράγει φόρο μισθωτών υπηρεσιών. Παράγει ένσημα. Παράγει αυτό που ζητάμε σήμερα: ανάπτυξη. Στην προκειμένη περίπτωση η Medicon παράγει αντιδραστήρια και εξοικονομεί συνάλλαγμα από τη μη εισαγωγή τους. Όσο εμείς πουλάμε, άλλο τόσο η χώρα δεν εισάγει. Προσπαθούμε να κάνουμε και εξαγωγές.

Θεωρώ πως το κούρεμα των ομολόγων που δόθηκαν έναντι των χρεών των δημόσιων νοσοκομείων οδηγεί σταδιακά -αν δεν το έχει ήδη κάνει- τις επιχειρήσεις στην οικονομική εξαθλίωση και εν τέλει στο κλείσιμό τους. Απόρροια αυτού είναι η μείωση των εσόδων του κράτους και η απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας. Ως εκ τούτου, τα περί «κουρέματος» λόγω υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος δε συνάδουν με τη λογική και την πραγματικότητα.
Οι τράπεζες, από την άλλη, εμφανίζονται δύσπιστες και εγωκεντρικές. Δεν αφουγκράζονται τα προβλήματα των ελληνικών επιχειρήσεων και ορισμένες εξ αυτών δρουν σαν... ενεχυροδανειστήρια.

Πόσο βολικό είναι να δουλεύει σήμερα μια επιχείρηση στην Ελλάδα; Πόσα χρήματα σας οφείλει σήμερα το δημόσιο;

Σε πωλήσεις 13 εκατ. ευρώ, το ελληνικό δημόσιο μας οφείλει περίπου 15. Μιλάμε δηλαδή για μέση καθυστέρηση 14-15 μηνών. Αλλά δεν είναι αυτό το πρόβλημα. Πολλές απαιτήσεις τις θεωρούν μη συμβατικές γιατί είναι συμβάσεις που έχουν λήξει και τους δίνουν παράταση. Αυτές κάθε χρόνο μέσα από ειδικό νόμο νομιμοποιούνται, αλλά ενδιάμεσα μένουν απλήρωτες.

Σε ορισμένες άλλες υποχρεώσεις του δημοσίου, όπως το ΙΚΑ, πάμε δικαστικά για να πάρουμε τα λεφτά και περνάμε ένα πραγματικό μαρτύριο. Διότι, πρώτον, παίρνουμε δικάσιμο μετά από 2-3 χρόνια και πάμε στα 3,5 χρόνια μετά και από μια αναβολή που δίνεται. Στη συνέχεια η υπόθεση δικάζεται, βγαίνει η απόφαση, ζητούν ανακοπή, ξαναπαίρνει δικάσιμο για να πάει στο Εφετείο και κάνει έναν κύκλο πέντε και έξι ετών!

Και όταν μας επιδικάζουν κάποιο ποσό με τους τόκους, μας το πληρώνουν και δεν μας πληρώνουν τους τόκους, οπότε χρειάζονται άλλα τρία χρόνια για να εισπράξει κάποιος τους τόκους, τη στιγμή που εσύ δανειζόμενος τους πληρώνεις στην τράπεζα!

Επίσης, πιστεύω ότι πρέπει πλέον οι λέξεις κομπίνα και διαφθορά να διαγραφούν από το ελληνικό λεξιλόγιο. Δεν μας παίρνει άλλο. Δυστυχώς, στον τομέα της υγείας υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που δεν κρίνουν με βάση την ποιότητα των προσφερόμενων ειδών και την τιμή τους, αλλά εμπιστεύονται με εντυπωσιακή ευλάβεια τις ξένες πολυεθνικές. Έχει παρατηρηθεί σε σημαντικούς διαγωνισμούς να εξαιρούν την εγχώρια βιομηχανία με τα γνωστά εκτός «προδιαγραφών» και έτσι να βαθμολογούν μόνον έναν διαγωνιζόμενο, την ξένη πολυεθνική. Πώς θα πάμε μπροστά και θα σηκώσουμε κεφάλι με τέτοια νοοτροπία;