Αλλαγή του εμπορικού τοπίου εις βάρος των αδύναμων κεφαλαιακά και οργανωτικά επιχειρήσεων διαβλέπει ο πρόεδρος του ΣΕΛΠΕ, κ. Θεόδωρος Βάρδας, ως επίχειρα της κρίσης.

Εκτιμά δε ότι η εγχώρια επιχειρηματικότητα -ιδιαίτερα υπό το βάρος της κρίσης- κινδυνεύει να συρρικνωθεί περαιτέρω υπέρ των ξένων πολυεθνικών εμπορικών ομίλων.

Υποστηρίζει ότι θα υπάρξουν σοβαρές περικοπές εξόδων εκ μέρους του εγχώριου λιανεμπορίου, ως μέτρο αναχαίτισης των προβλημάτων που αποκαλύπτει η μείωση της κατανάλωσης, οι οποίες θα αγγίξουν και τις θέσεις εργασίας.

Σημειώνει ότι οι διεκδικήσεις και η εκπροσώπηση του κλάδου δεν είναι ορθολογικές και, τέλος, δηλώνει ευθαρσώς ότι η Πολιτεία κωφεύει στα αιτήματα και στις προτάσεις του εγχώριου λιανεμπορίου και επιλέγει να συνδιαλλαγεί με επαγγελματικούς φορείς που δεν αντιπροσωπεύουν τις οργανωμένες επιχειρήσεις του χώρου για ψηφοθηρικούς λόγους.

- Ποιες επιπτώσεις θα επιφέρει, κατά την εκτίμησή σας αλλά και σύμφωνα με τις ενδείξεις από τις επιχειρήσεις-μέλη του Συνδέσμου, η διαφαινόμενη ύφεση στην εγχώρια επιχειρηματικότητα;

Είναι βέβαιο ότι με την ολοκλήρωση της κρίσης θα βρισκόμαστε μπροστά σε ένα νέο και διαφορετικό επιχειρηματικό τοπίο. Μεγάλες επιχειρήσεις θα έχουν εξαφανιστεί, ενώ θα επιζήσουν οι εταιρίες εκείνες οι οποίες έχουν κάνει σωστούς εμπορικούς προγραμματισμούς και διατηρούν επαρκή κεφαλαιακά αποθέματα για να αντέξουν μέχρις ότου παρέλθει η κρίση.

- Ποια «αμυντικά» μέτρα λαμβάνουν ή θα έπρεπε να λαμβάνουν οι επιχειρήσεις λιανεμπορίου ώστε να αντεπεξέλθουν στις πιέσεις;

Εκλογίκευση των γενικών εξόδων τους, με στόχο την προσαρμογή τους στα νέα μειωμένα επίπεδα κύκλου εργασιών τα οποία θα φέρει η κρίση. Σε αυτό τo πλαίσιo, μετά τη μείωση διαφόρων εξόδων όπως η διαφημιστική δαπάνη ή γενικότερα έξοδα διαχείρισης, είναι αναπόφευκτη η αύξηση απολύσεων με στόχο την προσαρμογή της δαπάνης προσωπικού στα νέα επίπεδα πωλήσεων.

- Άρα τίθεται ζήτημα απολύσεων ή περιορισμού των ημερών εργασίας από τα μέλη του ΣΕΛΠΕ;

Η βασική ευθύνη και φροντίδα του επιχειρηματία είναι η διάσωση της επιχείρησης και όσο το δυνατόν περισσότερων θέσεων εργασίας. Αυτή η ευθύνη είναι και κοινωνική ευθύνη, την οποία χωρίς να την έχει επιδιώξει την έχει έτσι κι αλλιώς ο επιχειρηματίας και υπό αυτή την έννοια θα πρέπει να βοηθηθεί χωρίς λαϊκισμούς να τη διεκπεραιώσει κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Οι ιδιωτικές επιχειρήσεις δεν πριμοδοτούνται από τον δημόσιο προϋπολογισμό.

Αν χάνουν, κλείνουν, και τότε κανένας δεν μπορεί να προστατέψει τον εργαζόμενο από την ανεργία, παρά μόνο ένας άλλος επιχειρηματίας ο οποίος θα τον προσλάβει. Ο περιορισμός των ημερών εργασίας προβλέπεται υπό ορισμένες προϋποθέσεις από την κείμενη νομοθεσία και ήδη εφαρμόζεται με κοινή συμφωνία εργοδοτών και εργαζομένων όπου υπάρχουν σωματεία εργαζομένων. Η γενίκευση του μέτρου και σε επιχειρήσεις εκτός των προϋποθέσεων του νόμου αποτελεί βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας και κατά συνέπεια θα μπορούσε να προταθεί μόνο από τους συνδικαλιστικούς φορείς των εργαζομένων.

Είναι λάθος να προτείνεται από εκπροσώπους εργοδοτικών φορέων. Προσωπικά, ουδέποτε θα επέλεγα αυτή τη δυνατότητα έστω και αν υπήρχε. Ένας εργαζόμενος που του ζητάς να δουλεύει με μειωμένο μισθό είναι ένας λαβωμένος και κατά συνέπεια μη αποδοτικός εργαζόμενος.

- Εκτιμάτε ότι η οργάνωση των φορέων του εμπορικού κλάδου είναι ικανοποιητική; Ποιες δράσεις και κινήσεις θα έπρεπε να υποστηρίξουν;

Στην Ελλάδα ο εμπορικός κλάδος δεν εκπροσωπείται ορθολογικά στο σύνολό του.

Υπάρχει η ΕΣΕΕ, η οποία εκπροσωπεί μικρές εμπορικές επιχειρήσεις και ανεξάρτητους επαγγελματίες που αποτελούν σημαντική και πολυάριθμη κατηγορία πολιτών, οι οποίοι βρίσκουν διέξοδο από την ανεργία και την έλλειψη δυνατότητας πρόσληψης στον δημόσιο τομέα μέσα από την αυτοαπασχόληση.

Οι εκπρόσωποί του όμως δεν μπορούν να έχουν σχέση με το σύνολο των προβλημάτων του σύγχρονου εγχώριου και διεθνούς εμπορίου το οποίο σήμερα έχει υποκαταστήσει τη σημασία της βιομηχανίας στην οικονομική ανάπτυξη.

- Υπάρχει συγκροτημένη ατζέντα αιτημάτων προς την Πολιτεία και τι περιλαμβάνει αυτή;

Έχουμε πληθώρα αιτημάτων τα οποία σε μεγάλο βαθμό αγνοούνται από την Πολιτεία διότι απλούστατα το σύγχρονο εμπόριο δεν έχει εκπροσώπηση και δεν καλείται από αυτήν να καταθέσει τις απόψεις του. Εμείς βέβαια καταθέτουμε απόψεις αυτοβούλως και συναντάμε υπουργούς. Συνήθως όμως τα «πολιτικά» φώτα είναι στραμμένα στις πολλές ψήφους που εκπροσωπούνται από μαζικές οργανώσεις, και κατά συνέπεια επηρεάζονται από το πολιτικό κόστος.

Η Πολιτεία πρέπει να θεσμοθετήσει την ύπαρξη του μεγάλου εμπορίου ως αυτόνομου κοινωνικού εταίρου και να ακούει και τις απόψεις του παράλληλα με τις απόψεις της ΕΣΕΕ και άλλων φορέων του εμπορίου, αν θέλει να ξέρει προς τα πού βαδίζει και με ποιον τρόπο μπορεί το σύγχρονο εμπόριο να βοηθήσει την οικονομική ανάπτυξη της χώρας και όχι απλώς και μόνο να αποτελεί ανάχωμα στους διορισμούς στο Δημόσιο για να μειώσει την ανεργία.

- Πώς εκτιμάτε ότι θα διαμορφωθούν το οικονομικό τοπίο και η επιχειρηματικότητα την «επόμενη μέρα» μετά την υπέρβαση της κρίσης;

Είπα και παραπάνω ότι θα έχει αλλάξει πολύ. Το μερίδιο όσων μικρών, μεσαίων και μεγάλων επιχειρήσεων δεν έχουν να προσφέρουν στον καταναλωτή πραγματικές υπηρεσίες θα μειωθεί σημαντικά. Τα μερίδια αγορών θα καταληφθούν από τις μεγάλες πολυεθνικές του εξωτερικού, με αποτέλεσμα και οι μεγάλες επιχειρήσεις ελληνικής ιδιοκτησίας να μειωθούν. Σημειώστε ότι πολλές από τις ξένες εμπορικές εταιρίες στηρίζονται από επιδοματικές πολιτικές από τις εθνικές κυβερνήσεις τους με στόχο την κατάκτηση μεριδίων στην εσωτερική μας αγορά.

Πρέπει τα προβλήματα του εμπορίου να εκτιμηθούν συνολικά από την Πολιτεία με τη γνώμη όλων των φορέων του εμπορίου και να βρεθούν οι σωστές λύσεις για να μην υπάρξει πλήρης αφελληνισμός του ελληνικού εμπορίου στο σύνολό του - μικρών, μεσαίων και μεγάλων επιχειρήσεων.