To μέλλον μας δεν είναι κεϊνσιανό!

H μεγαλύτερη απειλή για την παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη είναι η ύφεση. Όμως, η λύση στο πρόβλημα δεν μπορεί να προέλθει από την κλασική συνταγή που εισηγούνται διάφοροι οικονομολόγοι.

Δημοσιεύθηκε: 6 Μαρτίου 2012 - 07:40

Dr Money

Λέγεται ότι ο μεγάλος Βρετανός οικονομολόγος John Maynard Keynes έσωσε τον καπιταλισμό τον προηγούμενο αιώνα πρεσβεύοντας την άποψη ότι οι κυβερνήσεις θα έπρεπε να δαπανούν χρήματα που δεν διαθέτουν για να τονώσουν τη συνολική ζήτηση στην οικονομία και να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας.

Δυστυχώς, η οικονομική πολιτική του δεν μπορεί να σώσει την ελληνική οικονομία.

Η τελευταία έχει γονατίσει υπό το βάρος των μεγάλων δημοσιονομικών ελλειμμάτων και λόγω του υψηλού δημόσιου χρέους, φέρνοντας στην επιφάνεια μια σειρά από χρόνιες διαρθρωτικές αδυναμίες, π.χ. στη λειτουργία του κράτους, στην παραγωγική δομή και αλλού.

Για να μπορέσει το κράτος να ξοδέψει περισσότερα θα πρέπει να βρει κάποιους να το δανείσουν και τέτοιοι δεν υπάρχουν πλέον στην αγορά, με εξαίρεση τους επίσημους πιστωτές που δίνουν δανεικά για συγκεκριμένους σκοπούς.

Ο σκοπός του PSI ήταν να μειώσει το βάρος του δημόσιου χρέους και να βελτιώσει τις χρηματικές ροές του προϋπολογισμού με τη μείωση του επιτοκίου των νέων δανείων.

Τους επόμενους μήνες θα φανεί αν το PSI ήταν η σωστή απάντηση στο ερώτημα για τη σταθεροποίηση της ελληνικής οικονομίας.

Προς το παρόν, η σταθεροποίηση και η μετέπειτα ανάπτυξη έχουν αφεθεί στον αυτόματο πιλότο.

Έχει επίσης διαψευστεί η θεωρία που ήθελε η πρόοδος στο μέτωπο της δημοσιονομικής προσαρμογής να φέρνει σταθεροποίηση και κατόπιν ανάπτυξη της οικονομίας εν μέσω βελτίωσης των προσδοκιών και αποκατάστασης της εμπιστοσύνης των παραγόντων της οικονομίας και της αγοράς στις προοπτικές της χώρας.

Ίσως επειδή η Ελλάδα δεν έχει περιθώρια ελευθερίας κινήσεων ούτε στο μέτωπο της νομισματικής πολιτικής ούτε στο μέτωπο της συναλλαγματικής ισοτιμίας από τη στιγμή όπου είναι στην ευρωζώνη.

Η εναλλακτική θεωρία θέλει η σταθεροποίηση και η ανάπτυξη να επιτυγχάνονται όταν η συνολική κατανάλωση και η εγχώρια παραγωγή φθάσουν σε ένα σημείο ισορροπίας.

Όμως, κάτι τέτοιο προϋποθέτει περαιτέρω σημαντική υποχώρηση της δημόσιας και της ιδιωτικής κατανάλωσης, που παραδοσιακά αντιπροσωπεύουν το μεγαλύτερο κομμάτι της εγχώριας ζήτησης.

Σημαίνει επίσης πιο παρατεταμένη ύφεση για την ελληνική οικονομία, που ίσως δεν είναι πολιτικά και κοινωνικά εφικτή.

Είναι ίσως οξύμωρο ότι δύο και πλέον χρόνια μετά την εφαρμογή των πολιτικών λιτότητας και την αύξηση των ανέργων στον ιδιωτικό τομέα στο 1 εκατ. άτομα η συνολική κατανάλωση φθάνει και πιθανόν ξεπερνά το 90% του ΑΕΠ.

Υπό αυτήν την έννοια, μικρή πρόοδος έχει συντελεστεί στον επιδιωκόμενο μετασχηματισμό του ελληνικού οικονομικού μοντέλου από την κατανάλωση προς τις εξαγωγές και τις επενδύσεις.

Από τη στιγμή που οι εξαγωγές αγαθών εμφάνισαν μια αξιοπρεπή αύξηση το 2011 για διαφόρους λόγους, η μεγάλη υστέρηση παρατηρείται στις επενδύσεις, κυρίως τις ιδιωτικές αλλά και τις δημόσιες.

Οι ιδιωτικές επενδύσεις εκτιμάται ότι έπεσαν στο 16% του ΑΕΠ το 2011 από 23% περίπου το 2007.

Η απαξίωση του κεφαλαιουχικού εξοπλισμού και το πρόβλημα συσσώρευσης κεφαλαίου που δημιουργεί δεν συμβάλλουν απλώς στο βάθαιμα της ύφεσης βραχυπρόθεσμα.

Υπονομεύουν επίσης τον μελλοντικό ρυθμό ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας στο μέλλον.

Η κατακρήμνιση των ιδιωτικών επενδύσεων μπορεί κάλλιστα να εξηγηθεί εν μέρει από τα σενάρια για επιστροφή στη δραχμή.

Όμως, θα μπορούσε επίσης να αποδοθεί στο παρατεταμένο υφεσιακό κλίμα και στην απουσία προοπτικής ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας στο εγγύς μέλλον, στην ακριβότερη και πιο δυσεύρετη χρηματοδότηση από τον τραπεζικό τομέα και σε άλλα.

Όποιοι κι αν είναι οι λόγοι, θα πρέπει να γίνει μια συγχρονισμένη προσπάθεια από όλους τους εμπλεκόμενους φορείς για να σταματήσει η κατρακύλα των ιδιωτικών επενδύσεων.

Η Ελλάδα βιώνει σήμερα μια πολύ άσχημη κατάσταση υπό την έννοια ότι η μείωση της συνολικής κατανάλωσης στο ΑΕΠ δεν φαίνεται και το κυριότερο δεν αντισταθμίζεται εν μέρει από αύξηση των επενδύσεων για να περιοριστεί το κόστος προσαρμογής.

Δυστυχώς, αν συνεχιστεί η σημερινή κατάσταση, η οικονομία θα παραμείνει σε ύφεση, οι αντοχές του πολιτικοκοινωνικού συστήματος θα δοκιμαστούν και οι πιθανότητες εξόδου από την ευρωζώνη θα αυξηθούν.

Όντως, το μέλλον της Ελλάδας δεν είναι κεϊνσιανό.

Όμως, το χειρότερο είναι ότι κινδυνεύει να μην έχει μέλλον για την επόμενη δεκαετία αν δεν ανακάμψουν οι επενδύσεις.

Dr. Money

*Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.