Η μαγεία της μόχλευσης και ο κ. Σόιμπλε!

Έχουν περάσει μόλις 4 χρόνια από το 2007 αλλά πολλοί στην αγορά επικαλούνται τη μαγεία της μόχλευσης ως μέσου ενίσχυσης του EFSF για να αντιμετωπιστεί η κρίση χρέους στην ευρωζώνη. Μήπως ο κ. Σόιμπλε έχει δίκιο;

Δημοσιεύθηκε: 20 Οκτωβρίου 2011 - 07:47

Dr Money

Η μαγεία της μόχλευσης και ο κ. Σόιμπλε!

Η κυρίαρχη άποψη στην αγορά είναι ότι ο προσωρινός ευρωπαϊκός μηχανισμός χρηματοπιστωτικής σταθερότητας (EFSF) θα πρέπει να έχει δύναμη πυρός μεταξύ 2 και 3 τρισ. ευρώ για μεγάλες παρεμβάσεις στη δευτερογενή αγορά ομολόγων και την παροχή δανείων σε χώρες της ευρωζώνης, για να ανακεφαλαιοποιήσουν τις τράπεζες τους.

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η σημερινή δυνατότητα παροχής δανείων ύψους 440 δισ. ευρώ θα πρέπει να πολλαπλασιαστεί επί 5 φορές και πλέον για να μπορεί το EFSF να παίξει τον ρόλο του, σύμφωνα με την κυρίαρχη άποψη.

Υπενθυμίζεται ότι η ανωτέρω δυνατότητα της εταιρίας με έδρα το Λουξεμβούργο βασίζεται σε εγγυήσεις ύψους 780 δισ. ευρώ των κρατών της ευρωζώνης που έχουν βαθμό πιστοληπτικής αξιολόγησης ΑΑΑ. Οι εγγυήσεις επιβαρύνουν το δημόσιο χρέος τους.

Αν σκεφτεί κανείς ότι το ΔΝΤ εκτιμά πως το κόστος της ανακεφαλαιοποίησης των ευρωπαϊκών τραπεζών ανέρχεται σε 200 δισ. ευρώ και πως πάνω από 140 δισ. ευρώ θα κατευθύνονταν στα προγράμματα διάσωσης της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας και στο πρόγραμμα ανταλλαγής ομολόγων της Ελλάδας (πρόγραμμα επαναγοράς ομολόγων και αγορές ομολόγων μηδενικού επιτοκίου ΑΑΑ για εγγύηση του κεφαλαίου των ομολόγων ύψους 135 δισ. ευρώ), το EFSF δεν έχει την απαιτούμενη δύναμη πυρός.

Αυτό ισχύει πολύ περισσότερο αν αναλογιστεί κανείς ότι το μέγεθος της αγοράς ομολόγων της Ιταλίας και της Ισπανίας ξεπερνά τα 2 τρισ. ευρώ.

Φυσικά, η κατάσταση φαντάζει κάπως καλύτερη αν απαιτούνται 70 - 90 δισ. ευρώ για την ανακεφαλαιοποίηση των ευρωπαϊκών τραπεζών μετά το ελληνικό «κούρεμα», όπως αναφέρουν οι «F.T.» επικαλούμενοι Ευρωπαίο αξιωματούχο.

Και πάλι, όμως, θα είναι πολύ δύσκολο να πειστούν οι αγορές ότι τα 440 δισ. ευρώ είναι αρκετά.

Τα προβλήματα με το συνταγματικό δικαστήριο στη Γερμανία και η γενικότερη απροθυμία των χωρών με αξιολόγηση ΑΑΑ να δώσουν περισσότερες εγγυήσεις έχουν πείσει πολλούς ότι ο μοναδικός τρόπος για να αυξήσει το EFSF τη χρηματοδοτική του δύναμη και να μετατραπεί σε μπαζούκα, κατά την προσφιλή έκφραση του καθηγητή κ. Ρουμπίνι, είναι η μόχλευση.

Αν πιστέψουμε τα πρόσφατα δημοσιεύματα στον Τύπο, ο τρόπος μόχλευσης που έχει κερδίσει έδαφος ανάμεσα στους χαράσσοντες πολιτική είναι η μετατροπή του EFSF σε κάποιου είδους ασφαλιστικό οργανισμό, που θα εγγυάται ένα ποσοστό των πρώτων απωλειών, π.χ. 30%, στους αγοραστές μελλοντικών εκδόσεων ομολόγων από χώρες της ευρωπεριφέρειας ώστε να ανοίξουν οι αγορές.

Το οικονομικό αποτέλεσμα είναι ισοδύναμο με εκείνο την παροχής δανείου ή ομολόγων ΑΑΑ προς την Ελλάδα, προκειμένου να εγγυηθεί στη λήξη ένα μέρος του κεφαλαίου των νέων ομολόγων που θα εξέδιδε προς ανταλλαγή με τα υφιστάμενα ομόλογα.

Κοινώς, είναι ισοδύναμο με εκείνο των Brady bonds, χωρίς μάλιστα τα πιθανά νομικά προβλήματα που δημιουργεί η λύση της ασφαλιστικής την οποία είναι γνωστό ότι προωθεί η Allianz.

Όμως, δεν έχουμε σκοπό να σταθούμε σε αυτό το σημείο, αλλά σε ένα άλλο πιο σημαντικό.

Το spread των ομολόγων που έχει εκδώσει το EFSF και λήγουν το 2021 έχει ανοίξει και βρίσκεται σήμερα 115 μονάδες βάσης πάνω από το αντίστοιχο γερμανικό και λίγο πιο πάνω από το αντίστοιχο 10ετές γαλλικό.

Κοινώς, τα ομόλογα του EFSF έχουν μεγαλύτερο spread από το αντίστοιχο της Γαλλίας, που θεωρείται η πρώτη υποψήφια χώρα της ευρωζώνης με διαβάθμιση ΑΑΑ για υποβάθμιση.

Όμως, το EFSF ως εκδότης ομολόγων βασίζεται στη συλλογική πιστοληπτική διαβάθμιση των χωρών με αξιολόγηση ΑΑΑ.

Tι σημαίνουν όλα αυτά;

Η αγορά αμφισβητεί ήδη κατά πόσον το EFSF θα έπρεπε να έχει πιστοληπτική διαβάθμιση ΑΑΑ.

Επομένως είναι πολύ πιθανό να τιμολογήσει πιο αυστηρά τα νέα ομόλογα που θα εκδώσει στο μέλλον, διευρύνοντας το spread έναντι της Γερμανίας και ανεβάζοντας το κόστος δανεισμού του.

Αν όμως η αγορά αντιδρά έτσι όταν έχει εκδώσει ομόλογα ονομαστικής αξίας 5 δισ. ευρώ, τι θα συμβεί αν δοθεί η δυνατότητα στο EFSF να μοχλεύσει τα κεφάλαιά του από τα 440 δισ. ευρώ στα 2 τρισ. ή στα 3 τρισ. ευρώ, δίνοντας εγγυήσεις για μέρος του ρίσκου που αναλαμβάνουν οι επενδυτές σε ομόλογα χωρών της ευρωπεριφέρειας;

Δεν αποκλείεται, λοιπόν, από κάποιο σημείο και μετά να σταματήσει η αγορά να δανείζει το EFSF.

Κοντολογίς, η μόχλευση των κεφαλαίων του EFSF ίσως αποδειχθεί η αιτία της αυτοκαταστροφής του.

Είναι ίσως οξύμωρο ότι αρκετοί από εμάς ξεχνούν τον ρόλο της μόχλευσης στην εκδήλωση της τελευταίας πιστωτικής κρίσης, αν και το 2011 απέχει μόλις 4 χρόνια από το 2007, αποδεικνύοντας ότι η αγορά έχει πολλές φορές βραχεία μνήμη.

Κάτι από το οποίο ίσως δεν χαρακτηρίζεται ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών κ. Σόιμπλε και οι επιτελείς του.

Dr. Money

* Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.