Ελλάδα: H αγορά θα δώσει τη λύση!

Αν η κυβέρνηση δεν πιάσει τον ταύρο από τα κέρατα και τα υπόλοιπα κόμματα δεν δείξουν υπευθυνότητα, τη λύση στο πρόβλημα της χώρας θα δώσει η αγορά και θα είναι αιματηρή.

Δημοσιεύθηκε: 25 Μαΐου 2011 - 07:49

Dr Money

Η ευθύνη για διακυβέρνηση της χώρας ανήκει πρωτίστως στην εκάστοτε κυβέρνηση που εκλέγει ο ελληνικός λαός.

Τα κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν επίσης ευθύνη για τη στάση που κρατάνε σε διάφορα ζητήματα και για τον τρόπο με τον οποίο αντιπολιτεύονται.

Όμως, κύρια δουλειά τους είναι να ελέγχουν την εκάστοτε κυβέρνηση και να πείσουν με τις προτάσεις τους τον λαό ότι αποτελούν εναλλακτική λύση όταν έρθει η ώρα.

Η ιστορία είναι γνωστή και επαναλαμβανόμενη.

Κάθε φορά όπου μια κυβέρνηση τα βρίσκει σκούρα, επιζητεί τη συναίνεση των υπολοίπων για να επιμεριστεί το πολιτικό κόστος των όποιων επιλογών της σε περισσότερους.

Το ίδιο συμβαίνει και τώρα, με τη σημαντική διαφορά ότι η σημερινή κρίση μπορεί να αποβεί μοιραία για τη χώρα.

Δεν μπορούμε να το επιβεβαιώσουμε, αλλά σ’ όλη την πιάτσα κυκλοφορεί εδώ και καιρό το κάτωθι:

Ο πρώην πρωθυπουργός είχε ζητήσει το 2009 από τον τωρινό τη στήριξή του ως αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης στα δύσκολα μέτρα που θα έπρεπε να πάρει για να αποφύγει η χώρα τα χειρότερα, επειδή «θα καιγόταν η Αθήνα» αν τα λάμβανε ο ίδιος, όπως φέρεται να του είχε πει, αλλά είχε εισπράξει αρνητική απάντηση.

Η μοίρα το έφερε κάτι παρόμοιο να ζητά σήμερα ο πρωθυπουργός από τους πολιτικούς του αντιπάλους και να εισπράττει ουσιαστικά αρνητική απάντηση από τον αρχηγό της τωρινής αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Φρονούμε ότι η επιρροή που μπορεί να έχει ο κ. Παπανδρέου στο συνδικαλιστικό κίνημα ώστε να προωθηθούν όσο πιο αναίμακτα γίνεται οι μεταρρυθμίσεις και οι ιδιωτικοποιήσεις είναι πολύ μεγαλύτερη σε σχέση με οποιονδήποτε άλλο πολιτικό αρχηγό.

Αυτό του προσφέρει ένα συγκριτικό πλεονέκτημα που όμως θα χάσει αν δεν το αξιοποιήσει για να προωθήσει τις διαρθρωτικές αλλαγές έπειτα από μια περίοδο δισταγμών.

Αν λοιπόν πραγματικά πιστεύει στην αποτελεσματικότητα του προγράμματος που εφαρμόζει, θα πρέπει να επιμείνει σ’ αυτό χωρίς να καταστήσει τη συναίνεση αυτοσκοπό.

Αν δεν το πιστεύει ή δεν μπορεί να το εφαρμόσει, θα πρέπει να το παραδεχτεί και να δώσει τη λύση ο ελληνικός λαός.

Ο ελληνικός λαός θα πρέπει επίσης να κατανοήσει ότι ο δημόσιος τομέας και ένα σημαντικό μέρος της υπόλοιπης οικονομίας συντηρούνται από τα διμερή δάνεια των άλλων χωρών της ευρωζώνης.

Αυτά τα δάνεια προστίθενται στο δημόσιο χρέος αυτών των χωρών και επομένως το αυξάνουν, με αποτέλεσμα να επιβαρύνουν δυνητικά μελλοντικά τους φορολογουμένους τους.

Προς το παρόν τουλάχιστον, αυτό γίνεται με το αζημίωτο, γιατί τα επιτόκια που χρεώνουν ως αποζημίωση για το ελληνικό ρίσκο είναι υψηλότερα από το δικό τους κόστος δανεισμού κι επομένως κερδίζουν τη διαφορά.

Όμως, ο κίνδυνος να βαρέσει η Ελλάδα κανόνι δεν είναι αμελητέος και επομένως μπορεί να χάσουν πολύ περισσότερα, επιβαρύνοντας τους φορολογουμένους τους.

Αν δεν ήταν θέμα κοινοτικής αλληλεγγύης ή ιδίων συμφερόντων, ίσως δεν θα είχαν κανέναν λόγο να αναλάβουν αυτό το ρίσκο.

Ο ανωτέρω δανεισμός έδωσε χρόνο στην Ελλάδα να υλοποιήσει κάποιες σημαντικές διαρθρωτικές αλλαγές, αλλά τόσο οι εταίροι μας όσο και οι αγορές διαπιστώνουν ότι πολλά δεν υλοποιήθηκαν.

Ως εκ τούτου, δεν θα έπρεπε να εκπλήσσει που δεν πιστεύουν πλέον ούτε τη σημερινή κυβέρνηση.

Γιατί άλλωστε να πιστέψουν, όπως λένε, ότι θα κάνει τώρα πράγματα που δεν υλοποίησε πιο νωρίς, όταν η χώρα ήταν σε καλύτερο σημείο;

Δυστυχώς, οι αγορές δεν πιστεύουν ότι οι κυβερνώντες θα κάνουν αυτά που είναι αναγκαία και γι’ αυτό έχουν στείλει τα ελληνικά spreads στη στρατόσφαιρα και το Χρηματιστήριο Αθηνών στα τάρταρα.

Αν όμως εμείς δεν κάνουμε τις αγορές ν' αλλάξουν γνώμη με επιμονή και υπομονή σε μεγαλύτερο πλέον, δυστυχώς, χρονικό διάστημα θα το κάνουν αυτές για μας.

Μόνο που θα το κάνουν με πολύ πιο αιματηρό και επώδυνο τρόπο, όπως ήδη διαπιστώνει αυτήν τη στιγμή ένα σημαντικό τμήμα του ιδιωτικού τομέα και όπως θα διαπιστώσει προσεχώς ο δημόσιος τομέας.

Σ’ αυτήν τη διαδικασία ένα πράγμα θα πρέπει να θεωρείται σίγουρο.

Η επόμενη μέρα θα είναι πολύ χειρότερη από την προηγούμενη.

Ας μην ξεχνάμε ότι οι αγορές μέσω της διόγκωσης των spreads και τελικά της αδυναμίας δανεισμού λόγω των απίστευτων ελληνικών λαθών μας έστειλαν στον μηχανισμό διάσωσης και στο ΔΝΤ.

Αν η κυβέρνηση και οι λοιπές πολιτικές δυνάμεις δεν θέλουν, οι αγορές μπορούν και θα δώσουν τη λύση.

Πώς;

Ρίξτε μια ματιά στις μετοχές των τραπεζών και αναρωτηθείτε αν υπάρχει κάποιο επίπεδο που θα μπορούσε να προκαλέσει πανικό στους καταθέτες.

Dr. Money

* Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.