H αναδιάρθρωση δεν είναι πανάκεια!

Φαίνεται ότι υπάρχουν αρκετοί στη χώρα μας που πιστεύουν ότι η αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους είναι θεραπεία διά πάσαν νόσον. Μάλλον θα πρέπει να το ξανασκεφτούν.

Δημοσιεύθηκε: 4 Απριλίου 2011 - 07:49

Dr Money

Από τότε που έγινε ευρύτερα γνωστό ότι πιθανή προϋπόθεση για την υπαγωγή μιας χώρας από τα μέσα του 2013 στο ESM (Εuropean Stability Mechanism) ίσως είναι η αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους της, τα σχόλια και οι φωνές που θέλουν η Ελλάδα να προχωρά σε αναδιάρθρωση του χρέους της αυξήθηκαν.

Αυτό δεν σημαίνει ότι έχουν άδικο.

Η κυβέρνηση, και γενικότερα το ελληνικό πολιτικό σύστημα, έχει δείξει ότι δυσκολεύεται να υιοθετήσει νέα περιοριστικά δημοσιονομικά μέτρα και να εφαρμόσει τα διαρθρωτικά που προβλέπει το πρόγραμμα οικονομικής πολιτικής ή μνημόνιο, όπως είναι πιο γνωστό.

Αυτό καθιστά πολύ πιο δύσκολη την παραγωγή των υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων του προϋπολογισμού στα οποία στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό η ομαλή εξυπηρέτηση του ελληνικού δημοσίου χρέους τα επόμενα χρόνια, σύμφωνα με το μνημόνιο.

Πάντως, δεν μπορούμε να μην απορήσουμε ότι ανακαλύπτουν όλα αυτά σήμερα ορισμένοι από τους κυβερνητικούς θιασώτες της προσφυγής στο ΔΝΤ. Οι τελευταίοι επιχειρηματολογούσαν υπέρ του ΔΝΤ, επισείοντας το επιχείρημα ότι η χώρα θα δανειζόταν φθηνότερα απ’ ό,τι στις αγορές, χωρίς να χρειαστεί να λάβει επιπρόσθετα μέτρα, και προφανώς διαπιστώνουν ότι δεν έχει ακριβώς έτσι η κατάσταση.

Από την άλλη πλευρά, ολοένα και περισσότεροι θιασώτες του μνημονίου ανακαλύπτουν ότι είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν η Ελλάδα θα μπορούσε να δανείζεται από τις αγορές με λογικά επιτόκια από τις αρχές του 2012 το αργότερο, ακόμη κι αν εφάρμοζε το μνημόνιο κατά γράμμα.

Δυστυχώς, οι αγορές δίνουν μεγαλύτερο βάρος στην προβλεπόμενη ανοδική πορεία του χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ υπό συνθήκες ύφεσης ή αναιμικού ρυθμού ανάπτυξης σε σχέση με την αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία.

Εν πάση περιπτώσει, ακόμη κι αν όλα πήγαιναν κατ’ ευχήν, η χώρα θα έπρεπε να έχει έτοιμο κάποιο σχέδιο Β ή και Γ αναδιάρθρωσης του χρέους για κάθε ενδεχόμενο.

Όμως, η αναδιάρθρωση του χρέους δεν είναι πανάκεια, όπως νομίζουν αρκετοί υποστηρικτές της στη χώρα μας.

Αν π.χ. το ελληνικό δημόσιο χρέος μειωνόταν κατά 40% με κάποιον τρόπο, η μείωση των δαπανών για τόκους δεν θα περιόριζε το δημοσιονομικό έλλειμμα κοντά στο 3% του ΑΕΠ από 10% και πλέον το 2010.

Ούτε ασφαλώς θα έκανε τους ξένους πιστωτές μας πιο πρόθυμους να μας δανείσουν έπειτα από μια τέτοια κίνηση.

Ούτε θα ενίσχυε το εγχώριο τραπεζικό σύστημα, που θα χρειαζόταν κεφαλαιακές ενέσεις, και τους φορείς κοινωνικής ασφάλισης, που έχουν μέρος της περιουσίας τους σε ομόλογα.

Ούτε θα μας βοηθούσε να ξεφύγουμε από την επιτήρηση της Ε.Ε. και του ΔΝΤ, γιατί και πάλι θα χρειαζόμασταν δάνεια από αυτούς, έστω και λιγότερα, και επομένως θα επέβαλαν τους όρους τους.

Επομένως, η δημοσιονομική προσαρμογή θα ήταν αναγκαία ακόμη και ύστερα από μία πετυχημένη αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους.

Φυσικά, μια πετυχημένη αναδιάρθρωση του χρέους θα μπορούσε πιθανόν να αφήσει την οικονομία να αναπνεύσει, υπό την έννοια ότι όλοι θα μπορούσαν να αποτιμήσουν τους κινδύνους μιας επένδυσης στην Ελλάδα και θα άνοιγε η διατραπεζική αγορά για τις ισχυρές ελληνικές τράπεζες.

Κοντολογίς, μια αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους θα εμπεριείχε κόστη αλλά και οφέλη.

Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν θα πρέπει να θεωρηθεί ως η λύση στα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, όπως φαίνεται να πιστεύουν ορισμένοι στη χώρα μας.

Dr. Money

* Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.