Μπορούν οι επαίτες να επιλέγουν;

Η τρόικα εμφανίζεται θυμωμένη μαζί μας λόγω των τακτικών της κυβέρνησης στο θέμα των 50 δισ. ευρώ. Μερικοί θέλουν να γίνουμε πιο επιθετικοί απέναντι στην τρόικα. Είμαστε όμως έτοιμοι για τις συνέπειες;

Δημοσιεύθηκε: 18 Φεβρουαρίου 2011 - 11:40

Dr Money

Στη συνέντευξη Τύπου της τρόικας, την προηγούμενη Παρασκευή, ο επικεφαλής ελεγκτής του ΔΝΤ κ. Τόμσεν είχε τονίσει ότι η χώρα δεν θα μπορούσε να πληρώσει μισθούς και συντάξεις με το έλλειμμα στο 15% του ΑΕΠ αν δεν έπαιρνε το δάνειο των 110 δισ. ευρώ από τη διεθνή κοινότητα πέρυσι τον Μάιο.

Ο εκπρόσωπος ελεγκτής της ΕΚΤ κ. Μαζούχ είχε προσθέσει, για να εμπεδωθεί ακόμη καλύτερα το μέγεθος της ξένης βοήθειας, ότι η ΕΚΤ έχει δανείσει κάπου 98 δισ. ευρώ στις ελληνικές τράπεζες, που προέρχονται από τις καταθέσεις από άλλες χώρες της ευρωζώνης.

Αναμφισβήτητα, το πακέτο είναι πολύ μεγάλο αν συνυπολογιστούν τα δύο ποσά και επιπλέον προστεθούν τα χρήματα που διατέθηκαν από την ΕΚΤ για αγορές ελληνικών ομολόγων στη δευτερογενή αγορά, αφού πλησιάζει τα 250 δισ. ευρώ.

Φυσικά, υπάρχει κι ο αντίλογος.

Όσον αφορά στην ΕΚΤ, μία απάντηση είναι ότι δεν κάνει τίποτε διαφορετικό από αυτό που επιτάσσει ο ρόλος της ως κεντρικής τράπεζας.

Κοινώς, να λειτουργεί ως ο τελευταίος δανειοδότης των τραπεζών (lender of last resort) που βρίσκονται υπό τη σκέπη της όταν αυτές βρίσκονται σε δύσκολη θέση.

Aυτό είναι σαφώς πιο δύσκολο όταν μια κεντρική τράπεζα, όπως η ΕΚΤ, πρέπει να εφαρμόσει κοινή νομισματική πολιτική σε μία οικονομική ένωση που χαρακτηρίζεται από οικονομίες δύο ή τριών διαφορετικών ταχυτήτων.

Όσον αφορά στην Ε.Ε. και στο ΔΝΤ, ο αντίλογος είναι ότι τα 110 δισ. ευρώ είναι δάνειο με επιτόκιο που είναι μεν χαμηλότερο από εκείνο της αγοράς, αλλά σαφώς υψηλότερο σε σχέση με εκείνο με το οποίο δανείζονται οι περισσότερες χώρες της ευρωζώνης.

Επιπλέον, ένα σημαντικό μέρος του δανείου κατευθύνεται στην αποπληρωμή των πιστωτών της χώρας, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι τράπεζες και άλλα θεσμικά χαρτοφυλάκια από χώρες της ευρωζώνης.

Επομένως, το δάνειο των 110 δισ. εξυπηρετεί επίσης τα συμφέροντά τους.

Αν όμως δεν είχε δοθεί, αυτοί που θα το αισθάνονταν περισσότερο είναι κάποιοι μισθωτοί και συνταξιούχοι στη χώρα μας.

Όμως, οι εκταμιεύσεις του δανείου θα πρέπει να γίνονται υπό την προϋπόθεση ότι έχουν ικανοποιηθεί οι όροι που καταγράφονται στο μνημόνιο (conditionality).

Έπειτα από μια σχετικά καλή εκκίνηση το περασμένο καλοκαίρι, η ικανοποίηση των όρων του μνημονίου γίνεται μετ’ εμποδίων στην καλύτερη περίπτωση, κατά κοινή ομολογία.

Καλώς ή κακώς, η κυβέρνηση -κυρίως αρκετοί υπουργοί- δίνει την εντύπωση στους τρίτους ότι είτε δεν θέλει είτε δεν μπορεί να εφαρμόσει το πρόγραμμα των διαρθρωτικών αλλαγών που αφορούν στα κλειστά επαγγέλματα και στο βαθύ κράτος του ευρύτερου δημόσιου τομέα.

Αυτό δεν έχει περάσει απαρατήρητο από την τρόικα.

Ήταν προφανές ότι η τρόικα είχε επιλέξει να κάνει τα στραβά μάτια στα ελληνικά τερτίπια, περιμένοντας πιθανόν να ξεκαθαρίσει το τοπίο με την περιβόητη λύση στην κρίση χρέους της ευρωζώνης.

Όμως, τα γεγονότα που ακολούθησαν τη συνέντευξη Τύπου της τρόικας με τα 50 δισ. ευρώ έχουν προξενήσει εκνευρισμό σε διάφορα κέντρα αποφάσεων του εξωτερικού.

Κατ’ αρχάς, επειδή οι αγορές δεν εντυπωσιάστηκαν και τα spreads δεν υποχώρησαν, όπως ήλπιζαν, μετά την ανακοίνωση.

Δεύτερον, επειδή η αντίδραση της κυβέρνησης ήταν αναπάντεχη και ανεξήγητη, αφού τα έσοδα των 50 δισ. ευρώ από αποκρατικοποιήσεις και από την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας ήταν εν γνώσει της και είχαν συμφωνηθεί.

Ο εκνευρισμός ήταν επακόλουθο της αίσθησης ότι η κυβέρνηση λέει όσα λέει για εσωτερική κατανάλωση, επειδή δεν θέλει ή δεν μπορεί να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει μέσω του μνημονίου.

Ως εκ τούτου, δεν θα πρέπει να εκπλαγούμε αν οι εκπρόσωποι της τρόικας γίνουν πιο απαιτητικοί απέναντί μας από εδώ και πέρα.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτήν την ιστορία με τα 50 δισ. ευρώ θα την πληρώσουμε με κάποιον τρόπο αργά ή γρήγορα.

Μερικοί ισχυρίζονται ότι θα πρέπει να υιοθετήσουμε, ως χώρα, πιο αυστηρή στάση απέναντι στους εκπροσώπους των πιστωτών μας.

Αν όμως το επιχειρήσουμε, θα πρέπει επίσης να είμαστε έτοιμοι για όλα και να αποδεχτούμε τις συνέπειες.

Είμαστε όμως;

«Οι επαίτες δεν μπορεί να επιλέγουν» (beggars cannot be choosers), λένε στο εξωτερικό.

Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα λοιπόν.

Dr. Money

* Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.