Μήπως ο κ. Παπανδρέου κάνει λάθος;

Η νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης για τη μη δυνατότητα πώλησης ή μεταβίβασης δημόσιας γης, αν δεν αλλάξει, είναι έξυπνη επικοινωνιακά, αλλά αμφιβόλου αποτελεσματικότητας οικονομικά.

Δημοσιεύθηκε: 16 Φεβρουαρίου 2011 - 07:50

Dr Money

Υπάρχουν κάποιες στιγμές στη ζωή κάθε ανθρώπου που του μένουν ανεξίτηλες.

Στη δική μας περίπτωση, μία απ’ αυτές ήταν όταν πήραμε το μάθημα των πολιτικών επιστημών ή της πολιτικής αγωγής -δεν θυμόμαστε ακριβώς τον τίτλο- σε ξένο πανεπιστήμιο.

Το θέμα του μαθήματος ήταν η πολιτική ηγεσία (leadership) και η καθηγήτρια που το δίδασκε είχε πει κάτι στην τάξη που δεν το ξεχάσαμε ποτέ.

Στην πολιτική, είχε πει, υπάρχουν δύο κυρίως ειδών ηγέτες:

Από τη μια πλευρά είναι εκείνοι που ακούνε τον λαό και υλοποιούν τις επιθυμίες του ακόμη κι αν έχουν διαφορετική άποψη.

Από την άλλη πλευρά είναι οι πολιτικοί που αφουγκράζονται μεν τον λαό, αλλά δεν διστάζουν να πάνε κόντρα στο ρεύμα αν θεωρούν ότι αυτό είναι καλύτερο για το συμφέρον του μεσομακροπρόθεσμα.

Η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η οικονομία δείχνει ότι η Ελλάδα έχει πλεόνασμα στους πρώτους και λειψυδρία στους δεύτερους.

Το θυμηθήκαμε πάλι χθες, διαβάζοντας στο Ίντερνετ τις φερόμενες ως δηλώσεις του πρωθυπουργού περί ανάληψης νομοθετικής πρωτοβουλίας για τη μη δυνατότητα πώλησης ή μεταβίβασης δημόσιας γης.

Η πρώτη εντύπωση που αποκομίσαμε ήταν πως πρόκειται για μια επικοινωνιακή κίνηση η οποία απαντά εν μέρει στη διαφαινόμενη λαϊκή δυσφορία για τις δεσμεύσεις των 50 δισ. ευρώ που ανέλαβε η κυβέρνηση μέσω της τρίτης επικαιροποίησης του μνημονίου.

Όμως, ό,τι είναι σωστό από επικοινωνιακής πλευράς δεν σημαίνει απαραίτητα πως είναι σωστό και από οικονομικής σκοπιάς.

Στην προκειμένη περίπτωση οφείλει κανείς να είναι λίγο προσεκτικός από τη στιγμή όπου ο πρωθυπουργός αφήνει ένα παράθυρο ανοιχτό, λέγοντας ότι θα δίνεται η δυνατότητα στη Βουλή να αποφασίζει τη μεταβίβαση μικρής έκτασης γης.

Το προφανές ερώτημα είναι πόσο μικρή είναι η μικρή έκταση γης.

Είναι τα 5 χιλ. στρέμματα μικρή έκταση ή μήπως είναι τα χίλια στρέμματα ή μήπως τα 500;

Επιπλέον, δεν διευκρινίζεται αν η νομοθετική ρύθμιση θα αφορά μόνο στη δημόσια γη και θα αφήνει απέξω τα δεκάδες χιλιάδες ακίνητα του Δημοσίου ή όχι.

Η επίπτωση στα έσοδα που προσδοκά το Δημόσιο θα είναι δυσανάλογα μεγαλύτερη αν η προτεινόμενη νομοθετική ρύθμιση συμπεριλάβει τα δεκάδες χιλιάδες ακίνητα του Δημοσίου.

Αν συμπεριληφθούν στην απαγόρευση τα ακίνητα, τότε θα μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι η επίτευξη του στόχου των 50 δισ. ευρώ μέχρι και το 2015 είναι ανέφικτη.

Επομένως, η νομοθετική ρύθμιση συνιστά κατ’ αρχάς μια σωστή επικοινωνιακή κίνηση από την πλευρά της κυβέρνησης.

Η τελευταία δεν είναι η βέλτιστη από οικονομικής πλευράς αφού δυσκολεύει, έστω κι αν δεν καθιστά απαγορευτική, την επίτευξη του στόχου για είσπραξη 50 δισ. ευρώ από τις αποκρατικοποιήσεις και την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας στο μέτρο που αφήνει απέξω τα κρατικά ακίνητα.

Επειδή συνδέεται όμως με το μοντέλο των μακροχρόνιων μισθώσεων, που πολλοί έχουν στον νου τους, θα έπρεπε να τονιστεί ότι το τελευταίο ίσως ταιριάζει περισσότερο σε χώρες με χαμηλότερο δημόσιο χρέος απ' ό,τι σε άλλες με υψηλό χρέος, που καίγονται να πάρουν τα περισσότερα λεφτά από την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας μπροστά.

Dr. Money

* Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.