Πάρτι κερδοσκόπων ή νορμάλ επενδυτών;

Για πολλούς Ευρωπαίους ηγέτες, η κρίση του χρέους στην ευρωζώνη θα πρέπει να αποδοθεί σε μεγάλο βαθμό στους κερδοσκόπους. Μήπως όμως οι τελευταίοι είναι συντηρητικοί επενδυτές;

Δημοσιεύθηκε: 22 Δεκεμβρίου 2010 - 07:52

Dr Money

Στις αρχές του 2010, όταν τα μαύρα σύννεφα είχαν αρχίσει να πυκνώνουν πάνω από την Ελλάδα και η ψαλίδα που χωρίζει τις αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων από τα αντίστοιχα γερμανικά άνοιγε, αρκετοί Ευρωπαίοι πολιτικοί έσπευσαν να κατηγορήσουν τους συμμετέχοντες στις αγορές.

Σύμφωνα με το κυρίαρχο επιχείρημα εκείνης της περιόδου, οι αγορές έκαναν λάθος που κοιτούσαν κάθε χώρα ξεχωριστά και ασκούσαν πιέσεις στα spreads, ενώ θα έπρεπε να κοιτάζουν την ευρωζώνη ως σύνολο.

Στο πλαίσιο της επιχειρηματολογίας της εποχής, μερικοί Ευρωπαίοι πολιτικοί έθεταν το εξής ερώτημα:

Γιατί ανησυχείτε για τη δημοσιονομική κατάσταση της Ελλάδας, της οποίας η οικονομία συνιστά το 2,5% περίπου του ΑΕΠ της ευρωζώνης, όταν η πολιτεία της Καλιφόρνιας, που επίσης έχει μεγάλα ελλείμματα, αποτελεί το 13% περίπου του ΑΕΠ των Ηνωμένων Πολιτειών;

Τώρα πλέον γνωρίζουμε ότι δεν ήταν οι αγορές που είχαν κάνει λάθος, αλλά οι Ευρωπαίοι πολιτικοί.

Αν οι αγορές είχαν κάνει λάθος, αυτό είχε συμβεί τα προηγούμενα χρόνια, όταν υπέθεταν ότι χώρες όπως η Ελλάδα, η Ιταλία κ.ά. θα μιμούνταν τη Γερμανία στην άσκηση δημοσιονομικής πολιτικής.

Αυτό είχε αποτέλεσμα να συμπιέσουν το spread του ελληνικού 10ετούς ομολόγου στις 20 μονάδες βάσης περίπου πάνω από το αντίστοιχο γερμανικό σε κάποιο σημείο, θεωρώντας δεδομένη τη δημοσιονομική σύγκλιση στην ευρωζώνη.

Έδωσαν έτσι κίνητρο στις ελληνικές κυβερνήσεις να ξοδεύουν χρήματα πιο αλόγιστα, εκμεταλλευόμενες το μέρισμα από τη μείωση των τόκων για την εξυπηρέτηση του χρέους.

Όταν διαπίστωσαν ότι το επιχείρημά τους δεν έπιανε τόπο, οι Ευρωπαίοι πολιτικοί, με προεξάρχοντες τους Έλληνες και κυρίως τον πρωθυπουργό, έστρεψαν τα βέλη τους στους κερδοσκόπους.

Αν και οι τελευταίοι έχουν συχνά μερίδιο στη διαμόρφωση της τάσης, διάφορες έρευνες έδειξαν ότι δεν ευθύνονταν για το ξεχείλωμα των ελληνικών spreads κτλ.

Με αφορμή τη μετάσταση της κρίσης του χρέους στην Ιρλανδία και τη διαφαινόμενη πρόθεση των αγορών να δοκιμάσουν τις αντοχές της Πορτογαλίας και κυρίως της Ισπανίας, η θεωρία που θέλει οι κερδοσκόποι να ηγούνται της επίθεσης κατά χωρών της ΟΝΕ με στόχο το ευρώ ξανακερδίζει έδαφος.

Είναι όμως έτσι;

Για να απαντήσει κανείς στο ερώτημα, θα πρέπει να έρθει στη θέση ενός θεσμικού επενδυτή, του οποίου μοναδική μέριμνα είναι η επίτευξη της υψηλότερης δυνατής απόδοσης προσαρμοσμένης για ρίσκο για τους πελάτες του.

Ποια θα ήταν η αντίδραση ενός τέτοιου ανθρώπου και διαχειριστή αν πληροφορούνταν τι γίνεται στον ευρωπαϊκό Νότο και ειδικότερα στην Ισπανία και διάβαζε τις διάφορες αναλύσεις και τα σενάρια που κυκλοφορούσαν στην αγορά;

Θα έμενε με σταυρωμένα χέρια ή θα επιχειρούσε, σε πρώτη φάση, να μειώσει την έκθεση του χαρτοφυλακίου που διαχειριζόταν στις μετοχές ή/και τα ομόλογα της Ισπανίας ή της Ιρλανδίας;

Ποια είναι η συντηρητική και ποια η ριψοκίνδυνη κίνηση;

Η λογική λέει ότι συντηρητική κίνηση είναι να ρευστοποιήσει μέρος των μετοχών ή των ομολόγων ή τουλάχιστον να προσπαθήσει να αντισταθμίσει τον κίνδυνο μέσω της αγοράς παραγώγων.

Αντίθετα, η διατήρηση των υφιστάμενων θέσεων είναι πιο ριψοκίνδυνη επιλογή σε μια τέτοια περίπτωση.

Αν όμως πολλοί συντηρητικοί θεσμικοί επενδυτές και άλλοι υιοθετούσαν την ίδια συντηρητική επιλογή, το πιθανότερο είναι ότι θα ασκούσαν σημαντικές πιέσεις στις τιμές των ισπανικών ή των ιρλανδικών μετοχών και ομολόγων.

Το γεγονός ότι κάποια "σπεκουλαδόρικα" χαρτοφυλάκια ίσως έσπευδαν να "καβαλήσουν" την πτωτική τάση δεν σημαίνει ότι φέρουν την κύρια ευθύνη για τη διαμόρφωσή της.

Κοντολογίς, οι πιέσεις που ασκούν οι αγορές στους αδύναμους κρίκους της ευρωζώνης, όπως η Ελλάδα στο παρελθόν ή η Ισπανία και η Πορτογαλία στο μέλλον, οφείλονται συχνά στις συντηρητικές πολιτικές διαχείρισης θεσμικών χαρτοφυλακίων και πολύ λιγότερο σε κερδοσκοπικές επιθέσεις.

Αν λοιπόν οι Ευρωπαίοι πολιτικοί ήθελαν να κατηγορήσουν κάποιον για το ξεχείλωμα των spreads της περιφέρειας της ευρωζώνης, θα έπρεπε μάλλον να στραφούν εναντίον των συντηρητικών θεσμικών επενδυτών.

Προηγουμένως, φυσικά, θα έπρεπε να ρίξουν οι ίδιοι μια ματιά στον καθρέφτη.

Dr. Money

* Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.