H ύφεση, το Μνημόνιο και οι Ιάπωνες!

Το 2011 εκτιμάται ότι θα είναι ο 3ος συνεχόμενος χρόνος ύφεσης στη χώρα μας. Αρκετοί κατηγορούν το Μνημόνιο γι’ αυτό που άλλοι θεωρούν απαραίτητο. Οι ιάπωνες ίσως έχουν την απάντηση.

Δημοσιεύθηκε: 17 Δεκεμβρίου 2010 - 00:58

Dr Money

Η έλλειψη ορθολογισμού χαρακτηρίζει σε μεγάλο βαθμό τον δημόσιο τομέα υπο την στενή και την ευρεία έννοια.

Ο χαμηλός βαθμός παραγωγικότητας, αποτελεσματικότητας, το πλεονάζων προσωπικό από το οποίο όμως απουσιάζουν συχνά οι ειδικοί, η έλλειψη υλικών και άλλων κινήτρων για υψηλότερη απόδοση και εν τέλει οι ισχυροί δεσμοί με τους μηχανισμούς των κομμάτων εξουσίας το χαρακτηρίζουν.

Είναι λοιπόν αυταπόδεικτο ότι αυτό το κατασκεύασμα δεν θα μπορούσε και δεν θα έπρεπε να διατηρηθεί ως έχει για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Η απελευθέρωση των αγορών και ο εξορθολογισμός του δημοσίου μέσω της αναδιάρθρωσης και των μεταρρυθμιστικών παρεμβάσεων ήταν απαραίτητος και θα έπρεπε να είχε γίνει αρκετά χρόνια πριν, αλλά το πολιτικό κόστος δεν το επέτρεπε παρά τις επιμέρους προσπάθειες που γίνονταν ενίοτε.

Υπο αυτή την έννοια, το Μνημόνιο που υπέγραψε η κυβέρνηση με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ για να λάβει το δάνειο των 110 δισ. ευρώ προσφέρει μια μεγάλη υπηρεσία.

Δίνει την ευκαιρία να γίνουν αλλαγές που θα ήταν πολύ δύσκολο να υλοποιηθούν υπο άλλες συνθήκες. Είναι κάτι που οφείλουν να αναγνωρίσουν κι όλοι όσοι διαφωνούν με τα χρονοδιαγράμματα εφαρμογής ή τις επιμέρους διαρθρωτικές αλλαγές.

Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να το πιστώνεται η κυβέρνηση, για τον απλούστατο λόγο ότι το εφαρμόζει επειδή δεν έχει άλλη επιλογή εδώ που οδηγήθηκε η κατάσταση και για την οποία φέρει σημαντική ευθύνη.

Αν δεν υλοποιήσει το Μνημόνιο, η χώρα δεν θα λάβει την επόμενη δόση του δανείου και δεν θα μπορεί να πληρώνει μέρος των μισθών και των συντάξεων των δημοσίων υπαλλήλων συν τα τοκοχρεολύσια του δημοσίου χρέους.

Όμως, το Μνημόνιο ενσωματώνει επίσης μια οικονομική ορθοδοξία που συμμερίζονται τόσο οι υψηλά ιστάμενοι της Ευρωζώνης όσο και του ΔΝΤ.

Η δημοσιονομική πολιτική θα πρέπει να αποβλέπει στη σημαντική μείωση του κρατικού ελλείμματος ώστε να σταθεροποιηθεί ο λόγος δημοσίου χρέους προς το ΑΕΠ γιατί οι αγορές δεν πρόκειται να ανεχθούν διαφορετικές πολιτικές.

Σύμφωνα μ΄ αυτή την λογική αν οι στόχοι για την μείωση του ελλείμματος δεν επιτυγχάνονται, η χώρα θα πρέπει να λαμβάνει επιπρόσθετα μέτρα λιτότητας ώστε να σιγουρέψει το αποτέλεσμα για να μπορεί να χρηματοδοτείται από τον μηχανισμό διάσωσης αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις στη πραγματική οικονομία.

Πιθανόν, η ανωτέρω ορθόδοξη δημοσιονομική πολιτική να μην είχε σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις στην οικονομία αν η αναγκαία προσαρμογή ήταν μικρότερη της σχεδιαζόμενης, η οικονομία δεν βρισκόταν σε ύφεση και κλάδοι της οικονομίας, π.χ. οι τράπεζες, δεν είχαν μπεί σε φάση απομόχλευσης (μείωση του χρέους).

Όπως δείχνει η εμπειρία της Ιαπωνίας, της οποίας το χρέος ως προς το ΑΕΠ ξεπερνά το 220%, το 1997 και το 2001, η εφαρμογή μιας αυστηρής δημοσιονομικής πολιτικής σε περίοδο που υπάρχει απομόχλευση σε ολόκληρους κλάδους μπορεί να γονατίσει την οικονομία.

Σε μια τέτοια περίπτωση είναι πιθανόν η ορθόδοξη δημοσιονομική πολιτική μπορεί να οδηγήσει σ’ ένα φαύλο κύκλο αποπληθωρισμού από τον οποίο θα πάρει πολλά χρόνια για να βγεί η χώρα.

Αν λοιπόν κρίνουμε από τις εξελίξεις στη πραγματική οικονομία που σταδιακά γίνονται ευρύτερα γνωστές και κατανοητές, οι επίσημοι πιστωτές μας και σε μικρότερο βαθμό η κυβέρνηση που διαπραγματεύθηκε μαζί τους δεν έχουν πάρει το μάθημα από το πάθημα της Ιαπωνίας.

Μακάρι στο τέλος να αποδειχθεί ότι οι οπαδοί της ορθόδοξης δημοσιονομικής πειθαρχίας έχουν δίκιο και οι υπόλοιποι άδικο.

Οι οιωνοί δεν είναι πάντως καλοί, τουλάχιστον τώρα.

Dr. Money

* Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει το διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες . Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψη σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.