Ο γόρδιος δεσμός των ελληνικών τραπεζών!

Υπάρχει ένας τρόπος για να απεγκλωβισθούν οι ελληνικές τράπεζες από το σημερινό τέλμα. Όμως, ο δρόμος της αρετής είναι στρωμένος με αγκάθια για τους μετόχους τους.

Δημοσιεύθηκε: 15 Δεκεμβρίου 2010 - 00:09

Dr Money

Ο γόρδιος δεσμός των ελληνικών τραπεζών!

Το έχουμε ξαναγράψει αλλά θα το ξαναπούμε καθότι η επανάληψη είναι μήτηρ μαθήσεως.

Το ιρλανδικό δημόσιο και οι φορολογούμενοι έπεσαν σε μεγάλο βαθμό θύματα των επιλογών των τραπεζών τους τα προηγούμενα χρόνια.

Οι ελληνικές τράπεζες και οι μέτοχοί τους έχουν σε μεγάλο βαθμό πέσει θύματα του χρεοκοπημένου δημοσίου.

Όμως, η στρατηγική που έχουν υιοθετήσει μέχρι στιγμής οι τράπεζες δεν διαφέρει πολύ από εκείνη του ελληνικού κράτους.

Το δημόσιο προσέφυγε στο μηχανισμό στήριξης της Ευρωζώνης και του ΔΝΤ για να αγοράσει χρόνο ώστε να βάλλει τα του οίκου του σε τάξη υπο την υψηλή κηδεμονία της τρόικας.

Οι τράπεζες βασίζονται στη χρηματοδότηση της ΕΚΤ για να αναπληρώσουν τις καταθέσεις που χάνουν και να συνεχίσουν να δίνουν πιστώσεις στην οικονομία, περιμένοντας το δημόσιο να ξαναβγεί στις κεφαλαιαγορές για να δανεισθεί ώστε να ακολουθήσουν.

Μερικοί τραπεζίτες εμφανίζονται να διατυπώνουν την άποψη ότι τα πιστωτικά ιδρύματα θα μπορούσαν να προηγηθούν του κράτους αλλά μια ματιά στα χθεσινά στοιχεία της ΕΚΤ δείχνει γιατί αυτή η άποψη είναι υπερβολικά αισιόδοξη.

Ως γνωστόν, η εξάρτηση των τραπεζών από την ΕΚΤ ισχυροποιήθηκε τον Νοέμβριο αφού άντλησαν 95 δισ. ευρώ έναντι 92,5 δισ. τον Οκτώβριο.

Εν τω μεταξύ, τα πιστωτικά ιδρύματα προσπαθούν να ενισχύσουν την κεφαλαιακή τους επάρκεια, υλοποιώντας αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου όπως έκανε η Εθνική και σχεδιάζει να κάνει η Τράπεζα Πειραιώς το πρώτο δίμηνο του 2011.

Όμως, κακά τα ψέματα.

Οι πιθανότητες να βγεί το δημόσιο στις αγορές για να δανεισθεί κάποια αξιόλογα ποσά μέσω έκδοσης ομολόγων το 2011 είναι πολύ περιορισμένες.

Οι περισσότεροι στην αγορά πιστεύουν ότι το ίδιο ισχύει για το 2012.

Επομένως, θα χρειασθεί μεγάλη υπομονή από την πλευρά των τραπεζών και των μετόχων τους για να τα καταφέρουν σ’ αυτό το δρόμο μεσαίων έως μεγάλων αποστάσεων.

Μια λύση θα ήταν να κοπεί ο γόρδιος δεσμός που συνδέει τις τράπεζες με το δημόσιο μέσω των κρατικών ομολόγων που έχουν στα χαρτοφυλάκιά τους.

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι θα έπρεπε να τα αποτιμήσουν στις τιμές αγοράς και να αποδεχθούν τις αρνητικές επιπτώσεις της απομείωσης στα εποπτικά κεφάλαιά τους.

Σ’ αυτή την περίπτωση θα έπρεπε αρκετές εξ’ αυτών να προχωρήσουν σε αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου οπότε οι βασικοί μέτοχοι θα έπρεπε να βάλλουν το χέρι στη τσέπη.

Πρόκειται για μια επώδυνη αλλά καθαρή λύση που θα μπορούσε να ανοίξει ξανά την πόρτα των διεθνών αγορών στις ελληνικές τράπεζες και να κόψει τον γόρδιο δεσμό με το δημόσιο.

Μερικοί ίσως ισχυρισθούν ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να γίνει αυτοβούλως από τις ίδιες.

Πιθανόν.

Όμως, ας μην ξεχνάμε ότι λόγο στα τεκταινόμενα έχουν κι άλλοι όπως η ΕΚΤ, κατά κύριο λόγο, και η τρόικα κατά δεύτερο.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.