Οι "αναλώσιμοι" και ο φαύλος κύκλος!

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για το οικονομικό πρόγραμμα που εφαρμόζεται δεν προέρχεται από τη μείωση των αποδοχών στον δημόσιο τομέα αλλά από εκείνους που θεωρεί αναλώσιμους.

Δημοσιεύθηκε: 14 Δεκεμβρίου 2010 - 07:51

Dr Money

Είναι πλέον σαφές.

Σε λίγους μήνες από σήμερα δεν θα μιλάμε για διαχωρισμό μεταξύ εκείνων που είναι υπέρ του μνημονίου και εκείνων που είναι κατά του μνημονίου, αλλά για το ποιος είναι πιο πολύ κατά του μνημονίου.

"Κατά τον Ιούνιο θα συναγωνίζονται ο ένας τον άλλον ποιος θα βρίζει πιο πολύ το μνημόνιο", ανέφερε πριν από λίγο καιρό μεγαλοτραπεζίτης.

Φρονούμε ότι έχει δίκιο.

Αναμφίβολα, θα ήταν οξύμωρο αν δεν υπήρχαν αντιδράσεις στο πολυνομοσχέδιο-"σκούπα" που προωθεί η κυβέρνηση.

Επομένως, ούτε οι προγραμματισμένες απεργίες ούτε οι αντιδράσεις από βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και των κομμάτων της αντιπολίτευσης προξενούν εντύπωση.

Από τη στιγμή που ο πρωθυπουργός ελέγχει την κοινοβουλευτική ομάδα του κυβερνώντος κόμματος και το τελευταίο συνεχίζει να έχει σημαντική επιρροή στα συνδικάτα του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα τα πράγματα απλοποιούνται.

Οι συνδικαλιστές και τα σωματεία έχουν πλέον χάσει μεγάλο μέρος της δύναμης που είχαν κάποτε, ενώ δεν υπάρχουν πολλοί ταλιμπάν συνδικαλιστές στη σημερινή εποχή.

Η πλειονότητα των εργατοπατέρων είναι κομματικά όργανα με προσωπικές φιλοδοξίες, που πολλές φορές φθάνουν τα όρια του βουλευτικού αξιώματος.

Επομένως, μια διαγραφή από το κόμμα δεν εξυπηρετεί τις προσωπικές φιλοδοξίες και άρα οι όποιες αντιδράσεις είναι ελεγχόμενες.

Γι’ αυτούς τους λόγους δεν πιστεύουμε ότι το πολυνομοσχέδιο θα βρει απέναντί του ακραίες αντιδράσεις που θα έθεταν σε αμφιβολία την εφαρμογή της πολιτικής του μνημονίου από εκεί που μετρά.

Κοινώς, το επονομαζόμενο βαθύ ΠΑΣΟΚ.

Όμως, η εφαρμογή και η επιτυχία της πολιτικής του μνημονίου κινδυνεύει από εκείνους που έχει αγνοήσει.

Αναφερόμαστε στα εκατομμύρια των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα που πληρώνουν το μάρμαρο του αντιπαραγωγικού, δυσκίνητου και χρεοκοπημένου δημόσιου τομέα.

Δεν είναι ασφαλώς ευχάριστο για κάποιον που έχει υποχρεώσεις να βλέπει τις αποδοχές του να μειώνονται κατά 15%, τόση ήταν η μέση μείωση στο Δημόσιο μέχρι σήμερα, αλλά τουλάχιστον έχει τη δουλειά του.

Αντίθετα, είναι πολύ πιο επώδυνο να βλέπεις ανθρώπους να χάνουν τις δουλειές τους ή να παραμένουν επί ξύλου κρεμάμενοι, έχοντας αποδεχθεί μειώσεις στις αποδοχές τους από 10% έως 30%.

Είναι επίσης άδικο γιατί οι δεύτεροι εργάζονται ωράρια τα οποία είναι άγνωστα στους περισσότερους στον δημόσιο τομέα και είναι συνήθως πολύ πιο παραγωγικοί.

Υπό αυτήν την έννοια, η πολιτική του μνημονίου είναι άδικη απέναντι σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που αποτελούν μέρος των εκατοντάδων χιλιάδων ανέργων στη χώρα μας.

Όμως, η διόγκωση της τάξης των "αναλώσιμων" τους επόμενους μήνες θα κρίνει σε σημαντικό βαθμό την τύχη της προσπάθειας που γίνεται.

Η δυσαρέσκεια από τη συμπίεση των μισθών στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα μπορεί να γίνει ανεκτή καθώς πολύς κόσμος φοβάται τα χειρότερα.

Αν όμως η αύξηση της ανεργίας είναι πολύ μεγάλη μέσα στο 2011, τότε αρκετοί δεν θα έχουν παρά να χάσουν τις αλυσίδες τους.

Σε αυτήν την περίπτωση, μια κοινωνική έκρηξη, τροφοδοτούμενη εν μέρει από τη δυσαρέσκεια και την αύξηση της εγκληματικότητας είναι πιθανή.

Κάτι τέτοιο είναι πιθανόν να συνοδευθεί από την αδυναμία πληρωμής των υποχρεώσεών τους προς το Δημόσιο, τις τράπεζες και άλλες εταιρίες, π.χ. ΔΕΗ, συμβάλλοντας στη μη επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων και στην ανάγκη λήψης νέων μέτρων λιτότητας, που θα πληγώσουν περαιτέρω την οικονομία.

Κοντολογίς, το μεγαλύτερο εμπόδιο για την εφαρμογή του μνημονίου δεν είναι οι σημερινές αντιδράσεις εργατικών ενώσεων, κομμάτων και βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, αλλά πιθανώς εκείνες των "αναλώσιμων" του ελληνικού οικονομικού συστήματος, αν φυσικά η ανεργία ξεφύγει.

Πολλοί ποντάρουν στις μεγάλες καταθέσεις των Ελλήνων και στην οικογενειακή υποστήριξη ώστε να αποφευχθούν τα ανωτέρω. Μακάρι να έχουν δίκιο.

Όμως, ο χρόνος δεν είναι σύμμαχος των οπαδών του μνημονίου, παρότι το τελευταίο σχεδιάστηκε με τέτοιον τρόπο, κοινώς εμπροσθοβαρές, για να αποκτήσει κοινωνική αποδοχή μετά τον πρώτο δύσκολο χρόνο.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.