Εκλογές, αλλαγή και πρόσωπα!

Η αποχή και το κυβερνών κόμμα κέρδισαν τις εντυπώσεις στον β΄ γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών. Όμως, εκείνο που δεν θα πρέπει να διαφύγει της προσοχής είναι κάτι πιο σημαντικό.

Δημοσιεύθηκε: 15 Νοεμβρίου 2010 - 07:52

Dr Money

Αν αντιπαρέλθει κανείς το υψηλό ποσοστό της αποχής στοβ β΄ γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών και κοιτάξει ψυχρά τα νούμερα, θα διαπιστώσει ότι το κυβερνών κόμμα κέρδισε τις εντυπώσεις.

Φυσικά, μερικοί ίσως αντιπαραβάλουν το γεγονός ότι 33 νομοί πήγαν στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης έναντι κάπου 6 έναν χρόνο πριν, αν δεν κάνουμε λάθος.

Παρ' όλα αυτά, δεν είναι μικρό πράγμα να κερδίζεις τις 8 από τις 13 περιφέρειες της χώρας, και κυρίως της Αττικής, όπου κατοικεί το 40% και πλέον του πληθυσμού της χώρας, και της Πελοποννήσου, στην οποία κυριαρχεί ο κύριος αντίπαλός σου.

Ούτε είναι μικρό πράγμα να κερδίζεις τον δήμο της Αθήνας και πιθανόν και της Θεσσαλονίκης, που αποτελούν προπύργια της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ακόμα κι αν μετριάζεται κατά τι από την απώλεια του Πειραιά, έπειτα από 24 χρόνια.

Όλοι όμως γνωρίζουμε ότι στον β΄ γύρο, πολύ περισσότερο από τον πρώτο, σε πολλές περιπτώσεις έπαιξαν οι προσωπικότητες των υποψηφίων και ενίοτε οι τοπικές συμμαχίες.

Για να τα πούμε κάπως ωμά, τώρα πλέον που τελείωσαν οι εκλογές.

Είναι γνωστό ότι η Ρηγίλλης σκεπτόταν να κατεβάσει άλλον υποψήφιο για δήμαρχο στην Αθήνα, αλλά αποφάσισε να στηρίξει το κ. Κακλαμάνη από φόβο ότι ο άλλος υποψήφιος θα έπαιρνε λιγότερους ψήφους από τον δήμαρχο και η ίδια θα εκτίθετο.

Είναι επίσης γνωστό ότι οι σχέσεις Κακλαμάνη - Ρηγίλλης δεν ήταν οι καλύτερες, αφού θεωρείται αφενός "αρχηγείο της Ντόρας" στην Αθήνα και αφετέρου μη καλός δήμαρχος, για να μην πούμε τίποτε άλλο από αυτά που κυκλοφορούσαν.

Από την άλλη πλευρά, ο άγνωστος αλλά ευπρεπής κ. Καμίνης ήταν ένα φρέσκο πρόσωπο, που αρκετοί συντηρητικοί ψηφοφόροι δεν είχαν πρόβλημα να προτιμήσουν, αντιπαραβάλλοντάς τον με τον απερχόμενο δήμαρχο, κι επίσης συγκέντρωσε αρκετούς ψήφους και από την Αριστερά.

Θα ήταν φυσικά ουτοπικό να πιστέψει κανείς ότι η Αθήνα θα σταματήσει να ψηφίζει συντηρητικά.

Πολύ απλά, στην προκειμένη περίπτωση, το νέο πρόσωπο κέρδισε το παλαιό και φθαρμένο, δείχνοντας τι επιθυμεί ο κόσμος.

Υπό την ίδια λογική, κάποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι την περιφέρεια της Αττικής θα έπρεπε να κερδίσει ο κ. Κικίλιας ως νέο πρόσωπο.

Πιθανόν θα την κέρδιζε αν ο ίδιος ήταν πιο επικοινωνιακός και επιπλέον δεν είχε απέναντί του ένα έμπειρο περί τα αυτοδιοικητικά και μη φθαρμένο άτομο της τοπικής αυτοδιοίκησης όπως ο κ. Σγουρός, ο οποίος είχε συμπάθειες σε πολλούς δημάρχους, ανεξαρτήτως κομματικής προέλευσης.

Ακόμη και η ήττα του κ. Μίχα στον Πειραιά δεν θα πρέπει να εκπλήσσει από τη στιγμή όπου ο κ. Μαντούβαλος συστρατεύθηκε με τον κ. Μιχαλολιάκο για ίδιους προφανώς λόγους.

Ο κ. Μίχας δεν είχε τις καλύτερες σχέσεις με τον απερχόμενο δήμαρχο κ. Φασούλα και τον υποψήφιο περιφερειάρχη κ. Σγουρό.

Επίσης, δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο ότι μερικοί συντηρητικοί ψηφοφόροι δεν είχαν ξεχάσει την αγενή και απρεπή συμπεριφορά του κ. Μίχα σε αεροδρόμιο του εξωτερικού, πριν από μερικά χρόνια, όπως μετ’ εκπλήξεως διαπιστώσαμε.

Ούτε λοιπόν ο Πειραιάς προσφέρεται για πολιτικά συμπεράσματα αναφορικά με τη δύναμη των δύο μεγάλων κομμάτων, αφού οι διαπροσωπικές σχέσεις έπαιξαν καθοριστικό ρόλο.

Το ίδιο ισχύει ασφαλώς για τη Θεσσαλονίκη, όπου ο κ. Μπουτάρης αργά χθες το βράδυ εμφανιζόταν να κερδίζει στο νήμα τον αντίπαλό του.

Αν και ο κ. Γκιουλέκας δεν ευθύνεται προσωπικά για τα τεκταινόμενα της προηγούμενης δημοτικής αρχής, αρκετοί συντηρητικοί ψηφοφόροι της συμπρωτεύουσας ήταν έξαλλοι με ορισμένα άτομα του συνδιασμού του, που είχαν τη φήμη του μη χρηστού παρελθόντος στην προηγούμενη δημοτική αρχή.

Εδώ το πρόσωπο του κ. Μπουτάρη έπαιξε καθοριστικό ρόλο, γιατί οι μεν συντηρητικοί δεν είχαν πρόβλημα να ψηφίσουν κάποιον που θεωρούσαν ανεξάρτητο, ενώ ο ίδιος προσέλκυε επίσης ψηφοφόρους της Αριστεράς.

Ακόμη και η περίπτωση του κ. Τατούλη αξίζει ιδιαίτερης αναφοράς, αφού λειτουργούσε εν πολλοίς ως "πρωθυπουργός του βουνού", έχοντας απέναντί του έναν νομάρχη με ξεκάθαρη κομματική σφραγίδα, ο οποίος επιπλέον δεν ήταν επικοινωνιακά χαρισματικός.

Δεν είναι πρόθεσή μας να προβούμε σε πολιτική ανάλυση.

Όμως, εκείνο που κατανοούμε είναι ότι πολύς κόσμος θέλει να δει νέα πρόσωπα με προσόντα σε δημόσιες θέσεις.

Η μελλοντική πορεία των κομμάτων δεν θα εξαρτηθεί μόνο από την πειθώ των θέσεων και των προγραμμάτων τους.

Θα εξαρτηθεί επίσης, σε σημαντικό βαθμό, από την ικανότητά τους να προσελκύσουν τέτοια άτομα από τον ιδιωτικό τομέα, αφού το Δημόσιο δεν μπορεί να ικανοποιήσει πλέον ρουσφέτια και επομένως η αξιολόγηση των υποψηφίων από τους ψηφοφόρους θα βασίζεται λογικά σε άλλα πιο αξιοκρατικά κριτήρια.

Θα το κατανοήσουν και θα ανταποκριθούν;

Μακάρι, αν και οι οιωνοί δεν είναι μενετοί, που έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι.

Απ' ό,τι γνωρίζουμε, δεν υπάρχουν πολλοί "τρελοί" στον ιδιωτικό τομέα.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.