H Mέρκελ ρίχνει νερό στον μύλο του Σαμαρά!

Η επιμονή της Γερμανίδας καγκελαρίου κ. Μέρκελ στον μηχανισμό αντιμετώπισης μελλοντικών κρίσεων στην ευρωζώνη μετά το 2013 μπορεί να δικαιώσει τη βασική θέση του κ. Σαμαρά.

Δημοσιεύθηκε: 2 Νοεμβρίου 2010 - 07:52

Dr Money

H Mέρκελ ρίχνει νερό στον μύλο του Σαμαρά!

Το κόμμα της Γερμανίδας καγκελαρίου κ. Άνγκελας Μέρκελ και το κόμμα της Ν.Δ. του οποίου ηγείται ο κ. Αντώνης Σαμαράς ανήκουν στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα.

Όμως, οι δύο πολιτικοί φαίνεται ότι έχουν διαφορετική αντίληψη των μακροοικονομικών πολιτικών που χρειάζεται η Ελλάδα για να πάει μπροστά.

Η κ. Μέρκελ εμφανίζεται υπέρμαχος της δημοσιονομικής σιδηράς πειθαρχίας και ιδιαίτερα σε χώρες με υψηλά δημοσιονομικά ελλείμματα και δημόσιο χρέος όπως η Ελλάδα.

Η δραστική μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος θεωρείται απαραίτητη για τον έλεγχο της δυναμικής του υψηλού δημοσίου χρέους μεσοπρόθεσμα, έστω κι αν συνεπάγεται μεγάλη αύξηση των φόρων και περικοπές δαπανών.

Η επίπτωση της περιοριστικής δημοσιονομικής πολιτικής στην οικονομική δραστηριότητα φαίνεται ότι είναι δευτερεύουσας σημασίας για την κ. Μέρκελ σε τέτοιες περιπτώσεις, καθότι προέχει το νοικοκύρεμα των δημοσίων οικονομικών.

Είναι λοιπόν φυσιολογικό να υποστηρίζει σθεναρώς την πιστή εφαρμογή των πολιτικών του μνημονίου, που έχει υπογράψει η ελληνική κυβέρνηση με την Ε.Ε., την ΕΚΤ και το ΔΝΤ.

Πολύ περισσότερο όταν γερμανικές τράπεζες, ασφαλιστικές εταιρίες, ταμεία και το ίδιο το κράτος έχουν δανείσει στην Ελλάδα και θέλουν να πάρουν τα λεφτά τους πίσω.

Αυτό δεν θα γίνει, τουλάχιστον για τους υπόλοιπους εκτός του γερμανικού δημοσίου, αν η χώρα μας δεν τα καταφέρει, ενώ υπάρχει κίνδυνος να δημιουργήσει ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα, συμπαρασύροντας κι άλλες ευάλωτες χώρες της ευρωζώνης, όπως η Ιρλανδία και η Πορτογαλία.

Όμως, η Γερμανίδα καγκελάριος θέλει επίσης να αφήσει το στίγμα της στην ευρωζώνη επιβάλλοντας τις απόψεις της με τη δημιουργία ενός μόνιμου μηχανισμού αντιμετώπισης μελλοντικών κρίσεων για κράτη.

Πολλοί θεωρούν απαραίτητη τη δημιουργία ενός τέτοιου μηχανισμού σε μια οικονομική ζώνη με 16 εθνικά κράτη, τα οποία μοιράζονται μεν το ίδιο νόμισμα, διέπονται όμως συχνά από διαφορετικό νομικό δίκαιο.

Όμως, η επιμονή της κ. Μέρκελ στη δημιουργία ενός μηχανισμού ελεγχόμενης χρεοκοπίας, όπου μέρος του κόστους διάσωσης των κρατών θα επωμίζονται οι ιδιώτες πιστωτές, απειλεί όχι μόνο να αυξήσει τα spreads με τα οποία δανείζονται οι πιο ευάλωτες χώρες αλλά και να τους κλείσει τις στρόφιγγες δανεισμού, σπρώχνοντάς τες στην αγκαλιά του μελλοντικού μηχανισμού.

Το ζήτημα έχει ιδιαίτερη σημασία για την Ελλάδα, η οποία εφαρμόζει ένα τριετές πρόγραμμα λιτότητας για να βάλει σε τάξη τα δημόσια οικονομικά της και να μπορεί να δανείζεται από τις αγορές χωρίς πατερίτσες, για να καλύπτει τις ανάγκες της.

Όμως, η ύπαρξη ενός τέτοιου μηχανισμού, που βασίζεται στο κούρεμα των απαιτήσεων των ιδιωτών ομολογιούχων, είναι εύλογο να δημιουργεί αντικίνητρα για την αγορά των νέων ομολόγων που θα εκδώσει η Ελλάδα τα επόμενα χρόνια.

Με δεδομένα τα εμπόδια του υψηλού δημοσίου χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ και των κοινωνικών αντιδράσεων που προκαλεί μια παρατεταμένη περίοδος οικονομικής ύφεσης, η Ελλάδα είναι ήδη η πλέον ευάλωτη χώρα στα μάτια των διεθνών επενδυτών.

Αν λοιπόν στα ανωτέρω προστεθούν επίσης τα αντικίνητρα του νέου μηχανισμού, θα πρέπει να θεωρείται πολύ δύσκολο να μπορέσει η χώρα να βρει τα λεφτά που θα χρειάζεται ακόμη κι αν εφαρμόσει το μνημόνιο κατά γράμμα.

Ουσιαστικά, λοιπόν, καταλήγουμε στο ίδιο συμπέρασμα με τον αρχηγό της Ν.Δ. κ. Σαμαρά, ότι δηλαδή η εφαρμογή των δημοσιονομικών πολιτικών του μνημονίου δεν πρόκειται να ανοίξει τις πόρτες των αγορών στην Ελλάδα για να δανειστεί τα ποσά που χρειάζεται τα επόμενα χρόνια.

Υπό αυτήν την έννοια, η επιμονή της κ. Μέρκελ στην εμπλοκή των ιδιωτών στο κόστος διάσωσης των κρατών του μελλοντικού μηχανισμού ελεγχόμενης χρεοκοπίας, αν και εύλογη από πολιτική σκοπιά, σιγοντάρει το κυριότερο επιχείρημα του κ. Σαμαρά και όχι μόνο εναντίον των δημοσιονομικών πολιτικών του μνημονίου.

Επιπλέον, θέτει ένα σοβαρό δίλημμα στην ελληνική πλευρά:

Αν η εφαρμογή του μνημονίου δεν οδηγεί στο πολυπόθητο αποτέλεσμα, μήπως θα έπρεπε να επανεξετάσει τη στρατηγική της απέναντι στην τρόικα και γενικότερα στους πιστωτές της;

Ίσως η κ. Μέρκελ να ήταν πιο εποικοδομητική στις προτάσεις της για την τελική μορφή του νέου μηχανισμού αντιμετώπισης μελλοντικών κρίσεων, που έχει σχεδιάσει σε μια τέτοια περίπτωση, και ο πρόεδρος της ΕΚΤ, κ. Τρισέ, να έβρισκε έναν ακόμη σύμμαχο.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.