Ο Μπερνάνκι, ο Βέμπερ και η Ελλάδα!

Για τις ελληνικές τράπεζες που βασίζονται στην ΕΚΤ, η διαφαινόμενη κίνηση της Fed να προχωρήσει σε μεγάλες αγορές αμερικανικών κρατικών ομολόγων θα πρέπει να καλωσοριστεί.

Δημοσιεύθηκε: 25 Οκτωβρίου 2010 - 07:58

Dr Money

Δεν είναι μυστικό ότι δύο είναι οι βασικοί χρηματοδότες της ελληνικής οικονομίας, μετά την προσφυγή της χώρας στον μηχανισμό χρηματοδότησης της Ε.Ε. και του ΔΝΤ, τον περασμένο Μάιο:

Από τη μία πλευρά, οι χώρες της ευρωζώνης και του ΔΝΤ με το πακέτο των 110 δισ. ευρώ και, από την πλευρά, η ΕΚΤ με τον φθηνό δανεισμό των 95 δισ. ευρώ περίπου προς τις ελληνικές τράπεζες.

Οι πιστωτικές γραμμές από τη διατραπεζική αγορά προς τις ελληνικές τράπεζες αποτελούν μύγα στον ωκεανό των δισ. σε αυτήν τη φάση και επομένως δεν μπορούν να αξιολογηθούν ως σημαντικές.

Από τη στιγμή όπου οι ελληνικές τράπεζες δεν μπορούν ακόμη να δανειστούν στις διεθνείς αγορές χονδρικής ή στη διατραπεζική, όπως στο παρελθόν, είναι απαραίτητο να συνεχίσουν να έχουν πρόσβαση στη φθηνή ρευστότητα της ΕΚΤ.

Αυτό σημαίνει ότι ο βασικός κορμός των πιστωτικών διευκολύνσεων της ΕΚΤ προς τις τράπεζες της ευρωζώνης θα πρέπει να διατηρηθεί, κάτι που δεν βρίσκει προφανώς σύμφωνους εκείνους όπως ο επικεφαλής της Μπούντεσμπανκ κ. Βέμπερ, οι οποίοι μιλάνε για την ανάγκη ομαλοποίησης της νομισματικής πολιτικής.

Κοινώς, για τη σταδιακή εγκατάλειψη του σημερινού συστήματος πιστωτικών διευκολύνσεων της ΕΚΤ προς τις τράπεζες, δηλαδή την παροχή απεριόριστης φθηνής ρευστότητας με ενέχυρο χρεόγραφα που υπόκειται σε "κούρεμα" ανάλογα με το είδος και την εκδότρια χώρα.

Είναι προφανές ότι η "ομαλοποίηση" οδηγεί σε αυστηρότερη νομισματική πολιτική, σε μια περίοδο όπου η οικονομία της ευρωζώνης, κυρίως των χωρών του σκληρού πυρήνα, τα πάει καλά, αν και αυτές δείχνουν σημάδια κόπωσης το γ΄ τρίμηνο, σε αντίθεση με τις χώρες της περιφέρειας που τα πάνε χειρότερα.

Από μια άποψη, κάνει εντύπωση ότι τα γεράκια της ΕΚΤ επιμένουν σε αυτήν την επιλογή, παρότι η σημαντική ανατίμηση του ευρώ έναντι του δολαρίου, της στερλίνας κι άλλων νομισμάτων από τον περασμένο Ιούνιο ισοδυναμεί με αύξηση των παρεμβατικών επιτοκίων της ΕΚΤ, δηλαδή με αυστηροποίηση της νομισματικής πολιτικής.

Από την άλλη πλευρά, ίσως εξηγείται από τη μικρότερη υποτίμηση του ευρώ έναντι του καλαθιού των νομισμάτων των κυριότερων εμπορικών εταίρων στην ευρωζώνη την ίδια περίοδο.

Είτε έτσι, είτε αλλιώς, η ΕΚΤ εμφανίζεται ως η περισσότερο απαθής στην ανατίμηση του νομίσματός της.

Υπό αυτές τι συνθήκες, η αναμενόμενη κίνηση της Fed να ανακοινώσει έναν νέο γύρο αγορών κρατικών χρεογράφων στις 3 Νοεμβρίου ίσως αποδυναμώσει τη θέση των γερακιών στην ΕΚΤ περί ομαλοποίησης, γιατί συνεχίζει να σιγοντάρει την αδυναμία του δολαρίου.

Αυτό ισχύει πολύ περισσότερο μετά την ανακοίνωση των κεντρικών τραπεζιτών και των υπουργών οικονομικών του G20 το Σαββατοκύριακο στη Σεούλ, που ερμηνεύτηκε από πολλούς ως πράσινο φως στη διολίσθηση του δολαρίου.

Καλώς ή κακώς, τέτοιες κινήσεις όπως της Fed επηρεάζουν άλλες κεντρικές τράπεζες να εφαρμόσουν ανάλογες πολιτικές.

Δεν είναι τυχαίο ότι άλλες μεγάλες κεντρικές τράπεζες είτε έχουν παρέμβει στην αγορά συναλλάγματος για να αποτρέψουν μεγαλύτερη ανατίμηση του νομίσματός τους, όπως η Κεντρική Τράπεζα της Ιαπωνίας, είτε κινούνται προς την κατεύθυνση της αγοράς κρατικών χρεογράφων, όπως η Τράπεζα της Αγγλίας.

Είναι επομένως λογικό να υποθέσει κανείς ότι η πολιτική του κ. Μπερνάνκι δεν θα περάσει απαρατήρητη στη Φρανκφούρτη και ίσως το ασθενές δολάριο δώσει μεγαλύτερη παράταση ζωής στις πιστωτικές διευκολύνσεις της ΕΚΤ προς τις ευρωπαϊκές τράπεζες.

Γι’ αυτό θα πρέπει να καλωσοριστεί από όλους και ιδίως από τις ελληνικές τράπεζες.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.