Αγορά χρόνου και συστημικός κίνδυνος!

Από την τρόικα και την κυβέρνηση μέχρι τις τράπεζες και τις επιχειρήσεις, όλοι κάνουν αγώνα δρόμου για να αγοράσουν χρόνο, που είναι μεν πολύτιμος, αλλά ίσως δεν λύνει το πρόβλημα.

Δημοσιεύθηκε: 12 Οκτωβρίου 2010 - 07:54

Dr Money

Όσοι προέβλεπαν ότι οι χώρες της ευρωζώνης και το ΔΝΤ θα προχωρήσουν σε επιμήκυνση της διάρκειας των δανείων που έχουν συμφωνήσει να δώσουν στην Ελλάδα θα πρέπει να αισθάνονται δικαιωμένοι.

Παρά την τοποθέτηση των Γερμανών ότι είναι ακόμη πρόωρο κάτι τέτοιο, οι δηλώσεις του επικεφαλή του ΔΝΤ, κ. Στρος-Καν, και του υπουργού Οικονομικών, κ. Παπακωνσταντίνου, δεν αφήνουν καμία αμφιβολία ότι η αναδιάρθρωση μέρους του χρέους έχει δρομολογηθεί.

Η συγκεκριμένη ενέργεια έχει δυο ερμηνείες:

Πρώτον, η τρόικα αναγνωρίζει ότι είναι ανέφικτο να περιμένει κανείς ότι η Ελλάδα θα είναι σε θέση να αποπληρώσει τοκοχρεολύσια 70 δισ. ευρώ και πλέον ετησίως τα επόμενα χρόνια, συμφωνώντας με την αγορά.

Δεύτερον, αντιλαμβάνεται ότι η παρατεταμένη περιοριστική δημοσιονομική πολιτική δεν ευνοεί την ανάκαμψη της οικονομίας και επιθυμεί να αμβλύνει τις επιπτώσεις μειώνοντας τις ετήσιες δαπάνες για τόκους με την επιμήκυνση της αποπληρωμής των δανείων.

Η συγκεκριμένη αναδιάρθρωση του χρέους, η οποία δεν είναι credit event, αγοράζει περισσότερο χρόνο στην Ελλάδα για να βάλει τα δημόσια οικονομικά της σε τάξη, ασκώντας λιγότερη πίεση στην οικονομία.

Όμως, χρόνο στην Ελλάδα αγοράζουν σχεδόν όλοι.

Χρόνο αγοράζει το κράτος όταν ετεροχρονίζει τις υποχρεώσεις του ή/και "κουρεύει" τις οφειλές του σε ιδιωτικές εταιρίες.

Η μη επιστροφή του ΦΠΑ και άλλων φόρων στην ώρα τους, η μη πληρωμή των επιδοτήσεων και άλλων οφειλών προς τον ιδιωτικό τομέα βοηθούν το κράτος να μειώσει το έλλειμμά του βραχυπρόθεσμα, ελπίζοντας ότι θα είναι σε καλύτερη θέση να ανταποκριθεί στο μέλλον.

Χρόνο αγοράζουν επίσης οι τράπεζες ρυθμίζοντας και επαναρυθμίζοντας τα δάνεια ιδιωτών και επιχειρήσεων που αδυνατούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους, με την ελπίδα ότι το κλίμα θα καλυτερεύσει, η οικονομία θα ανακάμψει και δεν θα χρειαστεί να τα διαγράψουν ως επισφαλή, πληγώνοντας την κεφαλαιακή τους βάση.

Χρόνο αγοράζουν επίσης ελεύθεροι επαγγελματίες και επιχειρήσεις του μη χρηματοπιστωτικού τομέα που αντικαθιστούν επιταγές που λήγουν με άλλες που έχουν μεγαλύτερη διάρκεια, γιατί δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν.

Όμως, η χρονική μετάθεση υποχρεώσεων στο μέλλον δεν εγγυάται ότι το κράτος, οι τράπεζες, ιδιώτες και επιχειρήσεις θα είναι σε θέση να ανταποκριθούν τότε.

Τουναντίον, όσο η οικονομία δεν ανακάμπτει και δεν εξορθολογίζεται ο δημόσιος τομέας, τόσο θα συσσωρεύονται οι υποχρεώσεις, π.χ. δες τα νοσοκομεία το 2010, οξύνοντας το πρόβλημα.

Στο μέτρο μάλιστα που όλοι αυτοί οι παίκτες του οικονομικού χώρου αλληλοεξαρτώνται ο ένας από τον άλλο, ο συστημικός κίνδυνος αυξάνεται.

Η τακτική της αγοράς χρόνου είναι καλή υπό μία προϋπόθεση.

Τα προβλήματα δεν μετατίθενται στο μέλλον για να διογκώνονται.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.