Xωρίς κίνητρα δουλειά δεν γίνεται!

Καμία επιχείρηση και κανένα κράτος δεν πάει μπροστά αν δεν έχει καλή στελέχωση. Όμως, οι καλύτεροι δεν πρόκειται να προσελκυσθούν με το επιχείρημα "για την Ελλάδα, ρε γαμώτο...".

Δημοσιεύθηκε: 5 Αυγούστου 2010 - 07:51

Dr Money

Μια σημαντική μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος μέσω της αύξησης των φόρων και της μείωσης των δαπανών, όταν η οικονομία βρίσκεται σε φάση ύφεσης, μπορεί κάλλιστα να οδηγήσει σε φαύλο κύκλο, από τον οποίο θα πάρει πολλά χρόνια για να βγει η χώρα.

Για να αποφευχθεί το τελευταίο χρειάζεται μια τονωτική αναπτυξιακή ένεση προκειμένου να σταθεί η οικονομία στα πόδια της και να μπορέσει να βελτιώσει τα δημοσιονομικά νούμερα χωρίς να μπει το μαχαίρι βαθύτερα στο δέρμα.

Στη δική μας περίπτωση, η αναπτυξιακή ένεση δεν έχει γίνει αισθητή, ενώ ο στόχος για περαιτέρω μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος παραμένει κι ενώ η οικονομία βρίσκεται σε ύφεση.

Υπό αυτές τις συνθήκες, η μόνη βιώσιμη εναλλακτική λύση είναι να μπει τάξη στα οικονομικά των φορέων της γενικής κυβέρνησης, π.χ. νοσοκομεία, ΟΣΕ, που αποτελούν δημοσιονομική πληγή.

Όμως, κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί αν οι διοικούντες αυτούς τους φορείς αλλά και οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι δεν είναι άτομα που ξέρουν από μάνατζμεντ και έχουν αποδείξει στο παρελθόν ότι μπορούν να φέρουν τέτοιο έργο εις πέρας.

Για να προσελκυσθούν τέτοια άτομα με εμπειρία και γνώσεις θα πρέπει να πληρωθούν αδρά, σύμφωνα με τα ισχύοντα στην αγορά.

Η λογική που θέλει το Δημόσιο να μην πληρώνει πάνω από 5.000 ή 6.000 ευρώ τον μήνα υπουργούς, γενικούς γραμματείς και άλλους σε θέσεις ευθύνης, για να μη θεωρηθεί ότι υιοθετείται η πρακτική του "golden boy", είναι εκτός χρόνου και τόπου.

Κάποιος μπορεί να ισχυρισθεί ότι αλλιώς βλέπει τα πράγματα κάποιος που είναι πολιτικός και αλλιώς ο τεχνοκράτης.

Ο πολιτικός μπορεί να έχει ήδη λύσει το πρόβλημα της ζωής του, κληρονομώντας τη θέση του βουλευτή και την περιουσία του πατέρα του.

Επομένως, εκείνο που ίσως τον ενδιαφέρει είναι να γράψει ή να μείνει στην Ιστορία. Ίσως μάλιστα να μη συμβαίνει ούτε αυτό.

Από την άλλη πλευρά, ο τεχνοκράτης ενδιαφέρεται να πετύχει στο έργο του, αλλά να πληρωθεί ανταγωνιστικά γι’ αυτό.

Αν αυτό δεν γίνει, τότε δύο ενδεχόμενα υπάρχουν:

Είτε να μην αποδεχθεί τη θέση είτε να την αποδεχθεί και να προσπαθήσει να βγάλει τα σπασμένα με άλλον τρόπο.

Ως εκ τούτου, είναι πιο δίκαιο και σωστό να προσληφθούν στελέχη-μάνατζερ με περγαμηνές για να κλείσουν τις πληγές του ΟΣΕ, των νοσοκομείων κτλ και να πληρωθούν σύμφωνα με τα ισχύοντα στην αγορά.

Με αυτόν τον τρόπο τουλάχιστον και νοικοκύρεμα θα γίνει και το έλλειμμα θα συγκρατηθεί, χωρίς να χρειαστεί να παραμείνει η ελληνική οικονομία σε ύφεση επί μακρόν, όπως είναι πιθανόν να συμβεί αν συνεχίσουν να ανεβαίνουν οι φόροι και να μειώνεται σημαντικά το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων.

Ό,τι πληρώσεις παίρνεις, λέει ο θυμόσοφος λαός και έχει δίκιο.

Αν λοιπόν το Δημόσιο θέλει να επιτύχει το καλύτερο δημοσιονομικό αποτέλεσμα χωρίς να γονατίσει την οικονομία, θα πρέπει να αλλάξει ρότα στο θέμα της προσέλκυσης ικανών μάνατζερ από τον ιδιωτικό τομέα.

Για να γίνει κάτι τέτοιο θα πρέπει να τους προσφέρει ανταγωνιστικά πακέτα και καλύτερες συνθήκες εργασίας.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.