Τράπεζες: Ο χαμένος κρίκος του Μ&Α

Αρκετοί πιστεύουν ότι οι εξαγορές και οι συγχωνεύσεις είναι η λύση για τις ελληνικές τράπεζες. Όμως, κανείς δεν μιλά για τον κρίκο που λείπει, αν και όλοι είναι πρόθυμοι να απαριθμήσουν τις συνέργιες.

Δημοσιεύθηκε: 26 Ιουλίου 2010 - 07:50

Dr Money

Τα stress tests ανέδειξαν εν μέρει τον βαθμό ανθεκτικότητας κάθε μιας από τις μεγάλες ελληνικές τράπεζες υπό αντίξοες συνθήκες.

Η ΑΤΕbank έμεινε μετεξεταστέα, η Τράπεζα Πειραιώς πέρασε το τεστ αντοχής οριακά, ενώ οι υπόλοιπες το πέρασαν πιο άνετα.

Το αποτέλεσμα δεν εκπλήσσει.

Η κατάσταση της ΑΤΕbank ήταν λίγο-πολύ γνωστή στην αγορά μετά τις μεγάλες προβλέψεις για δάνεια σε καθυστέρηση που είχε πάρει και επομένως μια αύξηση μετοχικού κεφαλαίου ήταν αναπόφευκτη, εκτός κι αν προέκυπτε κάτι άλλο.

Όπως δεν θα εξέπληττε αν όλες σχεδόν οι τράπεζες αποτύγχαναν να περάσουν τα τεστ προσημείωσης ακραίων συνθηκών αν προβλεπόταν μεγαλύτερο "κούρεμα" στα ομόλογα είτε ανήκαν στα χαρτοφυλάκια συναλλαγών είτε στα χαρτοφυλάκια διαφύλαξης ομολόγων μέχρι τη λήξη.

Είναι γνωστό ότι υπάρχει θέμα αφελληνισμού των τραπεζών αν η χώρα δεν τα καταφέρει, όπως σωστά είχε δηλώσει ο πρόεδρος της Εθνικής κ. Ράπανος στη Βουλή.

Αρκετοί, εντός κι εκτός κυβέρνησης, πιστεύουν ότι η συνένωση δυνάμεων θα μπορούσε να οδηγήσει σε ισχυρότερα σχήματα, παρέχοντας παράλληλα σωσίβιο στις πιο αδύναμες τράπεζες.

Όμως, όλοι γνωρίζουν ότι τα μεγαλύτερα σχήματα ενέχουν επίσης μεγαλύτερο συστημικό κίνδυνο αν τα πράγματα δεν εξελιχθούν κατ’ ευχήν και η διάθεση των διεθνών επενδυτών για ανάληψη μεγαλύτερου ρίσκου δεν βελτιωθεί.

Η συνηθισμένη απάντηση των ενδιαφερομένων σε αυτές τις περιπτώσεις είναι τα μεγάλα οφέλη από τις συνέργιες που θα προκύψουν από τις συγχωνεύσεις - εξαγορές.

Όλα αυτά είναι ασκήσεις επί χάρτου, που μπορεί να επιβεβαιωθούν, μπορεί όμως και όχι.

Η Ιστορία διδάσκει ότι η ομοψυχία και η συστράτευση των ηγετικών ομάδων των συγχωνευόμενων τραπεζών για την επίτευξη των στόχων και την ανάδειξη των συνεργιών είναι απαραίτητες.

Αν δεν υφίσταται, το αποτέλεσμα είναι αντίστοιχο της αποτυχημένης προσπάθειας συγχώνευσης της Εθνικής με την Alpha Bank στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας.

Όμως, ακόμη κι αν υπάρχει ομόνοια στα ηγετικά κλιμάκια, υπάρχει κάτι ακόμη που δεν πρέπει να λείπει και δυστυχώς είναι είδος εν ανεπαρκεία στη χώρα μας.

Αναφερόμαστε στους ανθρώπους που θα κληθούν να φέρουν εις πέρας το δύσκολο έργο της λειτουργικής συγχώνευσης των όποιων τραπεζών από την οποία θα εξαρτηθούν σε σημαντικό βαθμό οι συνέργιες.

Ως γνωστόν, είναι άλλο πράγμα να συγχωνεύονται δύο ή περισσότερες τράπεζες με διαφορετικά, συχνά, μηχανογραφικά συστήματα και κουλτούρες σε δύο χρόνια και διαφορετικό σε τέσσερα.

Η έλλειψη τέτοιων στελεχών είναι πιο έντονη στις κρατικές τράπεζες και λιγότερο μεν, αλλά ακόμη αισθητή, στις ιδιωτικές.

Φυσικά, υπάρχει η πλειάδα των εξωτερικών συμβούλων, διεθνών ελεγκτικών εταιριών κ.ά. που βοηθά σε τέτοιες περιπτώσεις.

Όμως, δεν μπορεί να υποκαταστήσει τα στελέχη των τραπεζών που δουλεύουν σε καθημερινή βάση σε όλα τα ζητήματα λειτουργικής συγχώνευσης.

Ωραίες λοιπόν όλες οι αναλύσεις και τα σχέδια για συνέργιες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ισχυρότερα και μεγαλύτερα τραπεζικά σχήματα.

Όμως, υπάρχει κάτι πιο σημαντικό, που λείπει από όλα αυτά:

Η πλειάδα των έμπειρων τραπεζικών στελεχών που θα φέρει σε πέρας εγκαίρως και με επιτυχία το πολύπλοκο έργο της συγχώνευσης.

Αυτός είναι ο κρίκος που λείπει από το ελληνικό τραπεζικό M&A και για τον οποίο κανείς δεν μιλά, καθότι όλοι γνωρίζουν την πραγματικότητα.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.