Πανικός, αναδιάρθρωση και αντίδοτο!

Οι αμφιβολίες για την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων πηγάζουν κυρίως από την εμβάθυνση της ύφεσης. Όμως, ο πανικός δεν είναι καλός σύμβουλος, ιδίως όταν υπάρχει αντίδοτο.

Δημοσιεύθηκε: 9 Ιουνίου 2010 - 07:53

Dr Money

Όταν μια χώρα κατευθυνθεί στην αγκαλιά του ΔΝΤ, είναι αναμενόμενο ότι θα λάβει επίπονα μέτρα για να επιτύχει σημαντική μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος και σταθεροποίηση ή/και μείωση του δημοσίου χρέους ως ποσοστού του ΑΕΠ.

Οι περικοπές στις δαπάνες και η αύξηση των φόρων που περιλαμβάνονται στην κλασική συνταγή του ΔΝΤ οδηγούν συνήθως τις οικονομίες σε ύφεση.

Η υποτίμηση του εθνικού νομίσματος και η υιοθέτηση μιας σειράς διαρθρωτικών αλλαγών συμπληρώνουν τη συνταγή, αποτελώντας τον αναπτυξιακό βραχίονά της.

Στην Ελλάδα, η διολίσθηση του ευρώ βοηθά θεωρητικά, αν και η ώθηση στην οικονομία δεν συγκρίνεται με εκείνη που θα προερχόταν από μια μεγάλη υποτίμηση του εθνικού νομίσματος.

Επομένως, ο αποπληθωρισμός και η υιοθέτηση μιας σειράς διαρθρωτικών μέτρων αποτελούν τα οχήματα για την ανάκτηση μέρους από τη χαμένη ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας.

Είναι μια πολιτική που πιθανόν θα αποδειχτεί αποτελεσματική μεσομακροπρόθεσμα υπό την έννοια της τόνωσης του ρυθμού ανάπτυξης, αλλά δεν βοηθά την ελληνική οικονομία βραχυπρόθεσμα.

Η μόνη βοήθεια θα μπορούσε να προέλθει από τη δημιουργία θετικών προσδοκιών και την τόνωση της ψυχολογίας.

Όμως, κάτι τέτοιο προϋποθέτει μεταρρυθμίσεις-εξπρές από την κυβέρνηση στο ασφαλιστικό, στα εργατικά, στην άρση του καμποτάζ, στις μεταφορές και στα κλειστά επαγγέλματα εκτός των άλλων.

Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει μέχρι στιγμής.

Οι διαφωνίες μεταξύ των αρμόδιων υπουργών, οι προσπάθειες να περάσουν νομοσχέδια που δεν συμβαδίζουν με το πνεύμα και το γράμμα του μνημονίου δίνουν άλλη εντύπωση και δεν βοηθούν την ανάπτυξη.

Όσο όμως τα περιοριστικά μέτρα "δαγκώνουν", τόσο πιο δύσκολη θα γίνεται η κατάσταση στην πραγματική οικονομία και το Δημόσιο θα διαπιστώνει ότι τα φορολογικά έσοδα υστερούν σε σχέση με τον στόχο.

Υπό αυτές τις συνθήκες είναι πιο εύκολο να καλλιεργηθούν σενάρια για αναδιάρθρωση του χρέους και επιστροφή στη δραχμή, όπως αυτά που επανακυκλοφόρησαν χθες, προκαλώντας πανικό σε καταθέτες.

Δεν χρειάζεται να έχει κανείς διδακτορικό για να αντιληφθεί ότι είναι απαραίτητο να δοθεί αναπτυξιακή ώθηση στην οικονομία.

Για να συμβεί αυτό θα πρέπει να γίνουν τρία πράγματα:

Πρώτον, η ταχεία προώθηση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων από την κυβέρνηση για να σταλεί θετικό μήνυμα στις αγορές.

Δεύτερον, η επίτευξη του στόχου για δημοσιονομικό έλλειμμα ύψους 8,1% του ΑΕΠ το 2010, που θα τονώσει το ηθικό των «καλών» εντός κι εκτός συνόρων.

Τρίτον, η υλοποίηση ενός πλέγματος μεγάλων ξένων επενδύσεων που θα στείλουν το μήνυμα στο εξωτερικό ότι η Ελλάδα είναι ένα μέρος για επενδύσεις.

Η αξιοποίηση της δημόσιας ακίνητης περιουσίας θα μπορούσε να αποτελέσει αναπόσπαστο κομμάτι τους.

Είναι εύκολο να κάθεται και να κλαίει κάποιος τη μοίρα του καθώς βλέπει την οικονομία να βυθίζεται στην ύφεση και την κυβέρνηση να επικεντρώνεται στη μείωση του ελλείμματος του προϋπολογισμού μέσα σ’ ένα νοσηρό πολιτικό κλίμα.

Όμως, θα ήταν πολύ πιο χρήσιμο για την οικονομία και για όλους αν όλοι δούλευαν για την υλοποίηση των παραπάνω στόχων και πρωτοβουλιών ώστε να δοθεί ώθηση στην οικονομία.

Μόνο έτσι τα σενάρια περί αναδιάρθρωσης χρέους θα περνούσαν λίγο στην άκρη και δεν θα υπήρχε λόγος για πανικό στους καταθέτες.

Η ανάπτυξη είναι το αντίδοτο τόσο στον πανικό όσο και στην αναδιάρθρωση.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.