Τι ακριβώς θέλει η Γερμανία από εμάς;

Η Γερμανία είχε αποδεχθεί έναν ρόλο που βόλευε στο παρελθόν και τους υπόλοιπους στην ευρωζώνη. Όμως, φαίνεται ότι έχει αλλάξει άποψη και στρατηγική. Το τελευταίο θα έπρεπε να μας προβληματίσει.

Δημοσιεύθηκε: 31 Μαΐου 2010 - 07:51

Dr Money

Η Γερμανίδα καγκελάριος κ. Μέρκελ και ο υπουργός Οικονομικών κ. Σόιμπλε έχουν μιλήσει επανειλημμένα για "ελεγχόμενη πτώχευση" των κρατών της ευρωζώνης που δεν μπορούν να βάλουν τα δημόσια οικονομικά τους σε τάξη.

Ο κ. Σόιμπλε είχε επίσης αναφερθεί, στα μέσα Μαρτίου, στην έξοδο της Ελλάδας ή άλλης χώρας από την ευρωζώνη αν δεν μπορούν να σενιάρουν τα δημόσια οικονομικά τους.

Τα λεγόμενά τους δεν θα πρέπει να αγνοηθούν αφού πρόκειται για τα δύο κορυφαία πρόσωπα της κυβέρνησης της ισχυρότερης οικονομίας της ευρωζώνης.

Δεν μπορούν να αγνοηθούν επίσης γιατί ασφαλώς γνωρίζουν πολύ καλά ότι η Συνθήκη δεν προβλέπει την έξοδο μιας χώρας-μέλους από την ευρωζώνη.

Επομένως, κάτι άλλο συμβαίνει, που ξεπερνά κατά πολύ τα όρια ενός πείσματος ή μιας αντιπάθειας προς μία ή περισσότερες χώρες του αποκαλούμενου Club Med.

Τι είναι;

Πολύ απλά, η Γερμανία μοιάζει να επιδιώκει τον επανασχεδιασμό της Ευρώπης με βάση τα δικά της συμφέροντα.

Στον κόσμο των γεωπολιτικών αναλυτών, μερικοί έχουν μια εξήγηση γι’ αυτό, με την οποία θα συμφωνούσαμε εν πολλοίς.

Το χάσμα της ανταγωνιστικότητας που χωρίζει τη γερμανική οικονομία έναντι του ευρωπαϊκού Νότου έχει αυξηθεί σημαντικά την τελευταία δεκαετία, βοηθούντος του ευρώ.

Κι αυτό γιατί η πειθαρχημένη Γερμανία εφάρμοσε μια συντηρητική οικονομική πολιτική αύξησης των μισθών, ενώ η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ιταλία, η Ισπανία κτλ έκαναν ακριβώς το αντίθετο.

Το χάσμα ανταγωνιστικότητας ήταν επόμενο να μεγαλώσει από τη στιγμή που οι τελευταίες δεν είχαν πλέον εθνικό νόμισμα για να διολισθήσουν προκειμένου να περιορίσουν το ανταγωνιστικό μειονέκτημα.

Φυσικά, οι χώρες του Νότου επωφελήθηκαν από τα χαμηλότερα επιτόκια με τα οποία δανείζονταν λόγω της υιοθέτησης του ευρώ.

Όμως, δεν χρησιμοποίησαν τα δανεικά για να προαγάγουν την ανάπτυξη μέσω του ιδιωτικού τομέα.

Αντίθετα, τα χρησιμοποίησαν σε σημαντικό βαθμό για να συντηρήσουν και συχνά να διογκώσουν τον δημόσιο τομέα, θεωρώντας ότι ο φθηνός δανεισμός θα διαρκούσε για πάντα.

Ταυτόχρονα, η μειωμένη ανταγωνιστικότητα οδήγησε σε διόγκωση των εισαγωγών προϊόντων, αρκετά από τα οποία προέρχονταν από τη Γερμανία.

Οι δηλώσεις της κ. Μέρκελ και του κ. Σόιμπλε δείχνουν ότι η Γερμανία φαίνεται πως θέλει να εκμεταλλευθεί τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στο δημοσιονομικό μέτωπο της ευρωζώνης και επιδιώκει να ξαναγραφτεί η ευρωπαϊκή ιστορία με κριτήριο το εθνικό της συμφέρον.

Ασφαλώς, δεν είναι αυτό που επιδίωκαν όσοι επιδίωξαν να γίνει η Γερμανία μέλος των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ώστε να ελέγχεται σε σημαντικό βαθμό μέσω της λήψης συλλογικών αποφάσεων, επιτρέποντας παράλληλα στους Γερμανούς να ανέβουν επίπεδο οικονομικά ανεμπόδιστα.

Όμως, είναι κάτι που δεν μπορεί να αγνοηθεί πλέον ούτε από την Ελλάδα ούτε από τις άλλες χώρες της ευρωζώνης.

Κι αυτό απαιτεί καλύτερη στρατηγική από αυτήν που είχαμε στον οικονομικό τομέα μέχρι σήμερα.

Με άλλα λόγια, η Γερμανία θέλει απλώς να υιοθετήσουμε και να εφαρμόσουμε μια νέα αρχιτεκτονική οικονομικής πολιτικής, που θα εξυπηρετεί μεν τις αρχές της ορθής οικονομικής και δημοσιονομικής διαχείρισης στην ευρωζώνη αλλά κυρίως θα εξυπηρετεί τα δικά της συμφέροντα.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.