Βάλτε τους Έλληνες ξανά στο τριπάκι!

Στις αιτιάσεις της Γερμανίδας καγκελαρίου κ. Μέρκελ για την «ελεγχόμενη πτώχευση» η Ελλάδα θα πρέπει να απαντήσει με κάτι διαφορετικό. Κλειδί είναι τα «ελεγχόμενα ψώνια» από το εσωτερικό.

Δημοσιεύθηκε: 28 Μαΐου 2010 - 07:55

Dr Money

Η ικανότητα της χώρας να βγει αλώβητη από τη δίνη του χρέους στην οποία έχει περιέλθει είναι κυρίως συνάρτηση δύο παραγόντων.

Πρώτον, της ικανοποίησης των στόχων που έχουν τεθεί με την Ε.Ε. και το ΔΝΤ για μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος κάτω από το 3% του ΑΕΠ το 2014.

Δεύτερον, της επιστροφής της χώρας στις αγορές για δανεισμό το συντομότερο δυνατό. Ο υπουργός Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου έχει αναφερθεί πρόσφατα στο β΄ εξάμηνο του 2011 ή στο α΄ τρίμηνο του 2012.

Η επίτευξη ή μη των δημοσιονομικών στόχων θεωρείται εκ των ων ουκ άνευ και εξαρτάται σε σημαντικό βαθμό από την πορεία της οικονομίας ή καλύτερα από το βάθος της ύφεσης το 2010 και το 2011.

Όμως, ακόμη κι αν επιτευχθούν οι στόχοι δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι οι αγορές θα είναι πρόθυμες να δανείσουν εκ νέου κεφάλαια στην Ελλάδα, τουλάχιστον στην ίδια ποσότητα με το παρελθόν, και σε τι ύψους επιτόκια.

Είναι λοιπόν αναγκαίο να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις ώστε να ενισχυθεί η εθνική αποταμίευση και να κατευθυνθεί ένα σημαντικό μέρος της σε αγορές ελληνικών κρατικών χρεογράφων.

Με το δημόσιο χρέος να ξεπερνά πλέον τα 300 δισ. ευρώ, ενώ μόλις 50 - 70 δισ. ευρώ βρίσκονται στα χέρια ελληνικών τραπεζών, ταμείων και άλλων φορέων, είναι φανερό ότι κάτι θα πρέπει να γίνει.

Ένας στόχος θα ήταν να βρίσκεται σε ελληνικά χέρια το 1/3 περίπου του δημοσίου χρέους μέσα σε λίγα χρόνια, ή 100 δισ. ευρώ περίπου.

Πόσο σημαντικό είναι κάτι τέτοιο φαίνεται στην περίπτωση της Ιαπωνίας.

Το δημόσιο χρέος της χώρας του ανατέλλοντος ηλίου ξεπερνά το 200% του ΑΕΠ εδώ και χρόνια, από τα τέλη της δεκαετίας του 1980.

Όμως, η Ιαπωνία δεν αντιμετώπισε ποτέ πρόβλημα αναχρηματοδότησης του χρέος της παρότι τα επιτόκια που προσφέρει είναι πολύ χαμηλά, κοντά στο 1,4% για 10 χρόνια.

Γιατί; Οι Ιάπωνες αποταμιεύουν και επενδύουν ένα μέρος των οικονομιών τους σε κρατικά ομόλογα της πατρίδας τους.

Το 90% του δημοσίου χρέους της Ιαπωνίας βρίσκεται σε ιαπωνικά χέρια.

Προφανώς, δεν είναι δυνατόν να συμβεί κάτι αντίστοιχο στην περίπτωσή μας, αφού θα κατέρρεε το τραπεζικό σύστημα χωρίς έξωθεν χρηματοδότηση.

Μπορεί όμως να ξεκινήσει μια προσπάθεια για τη συστηματική αύξηση του ποσοστού του ελληνικού δημοσίου χρέους που βρίσκεται σε χέρια ιθαγενών.

Το δέλεαρ υπάρχει.

Κοινώς, τα υψηλά επιτόκια. Όμως, το υψηλό ρίσκο των ελληνικών ομολόγων δεν είναι σύμμαχος σ’ αυτήν τη φάση.

Όμως, το τελευταίο μπορεί να αντιμετωπιστεί από τη στιγμή που υπάρχει η εγγύηση του πακέτου στήριξης των 110 δισ. ευρώ, τουλάχιστον μέχρι τα τέλη του 2010, και η χώρα δεν θα ήθελε να χρησιμοποιήσει τα λεφτά του πακέτου για να αναχρηματοδοτεί έντοκα γραμμάτια.

Επομένως, το εγχείρημα θα μπορούσε να ξεκινήσει πιλοτικά με τη στοχευμένη πώληση των εντόκων γραμματίων που λήγουν στα ελληνικά νοικοκυριά και στις ελληνικές επιχειρήσεις και τράπεζες.

Αν υποθέσουμε ότι η αξία (outstanding) των εντόκων γραμματίων που δεν έχουν λήξει είναι κοντά στα 10 δισ. ευρώ, αυτό είναι ένα ποσό που θα μπορούσε να περάσει σταδιακά στους εγχώριους επενδυτές χωρίς κραδασμούς στο πλαίσιο μιας προσπάθειας με πιο φιλόδοξους μελλοντικούς στόχους.

Ας μην ξεχνάμε ότι οι ελληνικές τράπεζες έχουν ήδη αγοράσει έντοκα αξίας μερικών δισ. ευρώ και θα μπορούσαν να τα ανανεώσουν όταν θα ερχόταν η ώρα της λήξης.

Επομένως, το εναπομείναν ποσό για τους υπολοίπους, π.χ. νοικοκυριά, ταμεία κ.λπ., δεν θα πρέπει να ξεπερνά τα 8 δισ. ευρώ.

Ακόμη κι αν προκύψει ισοδύναμη μείωση των καταθέσεων, τα χρήματα μπορούν να εξευρεθούν από την ΕΚΤ, αν χρειαστεί, με την υποβολή ενεχύρων.

Όμως, το πιο σημαντικό είναι να ξεκινήσει πάλι η διαδικασία των «ελεγχόμενων» αγορών εντόκων και 2ετών ομολόγων από τους ιθαγενείς επενδυτές στο πλαίσιο μιας μεσοπρόθεσμης εθνικής στρατηγικής για την αύξηση της συμμετοχής των Ελλήνων στο δημόσιο χρέος.

Ως γνωστόν, οι αγορές δεν σε ενοχλούν τόσο αν γνωρίζουν ότι δεν τις έχεις ανάγκη.

Φέτος που κατάλαβαν ότι η Ελλάδα είχε ανάγκη τα 8,5 - 10 δισ. ευρώ των ομολόγων που έληγαν τον Μάιο την πίεσαν μέχρι θανάτου.

Πέρυσι, που τα πολλά λεφτά μαζεύτηκαν σχετικά νωρίς, την άφησαν στην ησυχία της από τον Απρίλιο του 2009 και μετά, με αποτέλεσμα τα ελληνικά spreads να συρρικνωθούν, βοηθούντος του διεθνούς παράγοντα.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.