Η κρίση, οι παπάδες και οι τράπεζες!

Η κρίση του χρέους φαίνεται ότι μπαίνει σε νέα φάση με βάση τα τεκταινόμενα στην Ισπανία, όπου οι εκεί παπάδες αποδείχτηκαν λιγότερο επιδέξιοι σε σύγκριση με τα δικά μας σαΐνια στο Βατοπέδι.

Δημοσιεύθηκε: 25 Μαΐου 2010 - 07:54

Dr Money

H κρίση του χρέους κάνει κύκλους.

Το πέρασμα του πιστωτικού ρίσκου από τα φτωχά αμερικανικά νοικοκυριά στις τράπεζες και από εκεί στους ανά τον κόσμο επενδυτές μέσω των τοξικών προϊόντων σημάδεψε την πρώτη φάση της διεθνούς πιστωτικής και χρηματοοικονομικής κρίσης.

Τη δεύτερη φάση σημάδεψε η παρέμβαση των κυβερνήσεων για τη σωτηρία των πιστωτικών ιδρυμάτων και την τόνωση των οικονομιών τους, που πρόσθεσε νέα βάρη στο υφιστάμενο δημόσιο χρέος τους, αυξάνοντας το έλλειμμά τους.

Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε η Κεντρική Τράπεζα της Ισπανίας παρενέβη για να σώσει μια μικρή τράπεζα στην πόλη της Γκόρντομπα, την CajaSur, καθώς η συγχώνευσή της με τη μεγαλύτερη και κερδοφόρα τράπεζα Unicaja απέτυχε.

Ίσως είναι τυχαίο. Ίσως όμως δείχνει επίσης ότι λανθασμένες αποφάσεις δεν παίρνουν μόνο οι αστέρες της Wall Street αλλά και οι ιερώνυμοι, καθώς στο Δ.Σ. της CajaSur κάθονταν ούτε λίγο ούτε πολύ 6 παπάδες.

Χθες, ανακοινώθηκε επίσης το σχέδιο συγχώνευσης 4 ακόμη περιφερειακών ισπανικών τραπεζών με στόχο τη δημιουργία του 5ου μεγαλύτερου τραπεζικού γκρουπ στη χώρα.

Η συγχώνευση κρίνεται απαραίτητη ώστε το νέο σχήμα να αποκτήσει πρόσβαση στο ειδικό κρατικό ταμείο σωτηρίας που έχει ήδη συσταθεί.

Όλοι οι αναλυτές φαίνεται να συμφωνούν ότι θα υπάρξουν κι άλλες συγχωνεύσεις και ίσως επιχειρήσεις σωτηρίας ισπανικών τραπεζών που αντιμετωπίζουν προβλήματα.

Όλες αυτές υπερέβαλαν εαυτόν τα προηγούμενα χρόνια όπου η αγορά ακινήτων βρισκόταν στο φόρτε της, δίνοντας πολλά δάνεια σε κατασκευαστές και στεγαστικά σε νοικοκυριά που σήμερα έχουν "κοκκινίσει".

Μερικοί θεωρούν ότι η διαδικασία της ανασυγκρότησης του τραπεζικού κλάδου συνιστά θετική εξέλιξη.

Άλλοι όμως κρίνουν ότι τα νέα δεν είναι καλά ούτε για τις τράπεζες, ούτε για τα ισπανικά ομόλογα και, προφανώς, ούτε για τις περιφερειακές χώρες της ευρωζώνης και τις τράπεζές στους.

Ίσως δεν έχουν άδικο αν η επιχείρηση σωτηρίας κοστίσει 35 δισ. ευρώ, όπως εκτιμά η S&P.

Το ποσό δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητο αν σκεφτεί κανείς ότι η Ισπανία ανακοίνωσε πριν από λίγες μέρες μέτρα λιτότητας.

Επιπλέον, συμμετέχει στη χρηματοδότηση τόσο της Ελλάδας όσο και του οχήματος ειδικού σκοπού (SPV) των 440 δισ. ευρώ της ευρωζώνης για τη στήριξη των χωρών που θα τη χρειάζονται.

Φαίνεται όμως ότι προβλήματα ίσως επίσης αντιμετωπίζουν και οι γερμανικές περιφερειακές τράπεζες Landesbanken οπότε μπορεί να χρειαστούν βοήθεια από την κυβέρνηση της κ. Μέρκελ.

Τι μπορεί να σημαίνουν όλα αυτά;

Δύο πράγματα:

Πρώτον, η κρίση ίσως κάνει γύρο, επιστρέφοντας στις τράπεζες.

Δεύτερον, δεν θα πρέπει να θεωρείται τόσο σίγουρη η συμμετοχή κάποιων περιφερειακών χωρών στα προγράμματα χρηματοδότησης της Ελλάδας και του SPV της ευρωζώνης, ιδίως αν τα πράγματα δεν καλυτερεύσουν.

Κοντολογίς, η κρίση του χρέους ίσως έχει ακόμη δρόμο.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.