Eλλάδα: Dead man walking?

Η προσφυγή της χώρας στον μηχανισμό Ε.Ε. - ΔΝΤ είναι πλέον μονόδρομος. Ο κίνδυνος της "αργεντινοποίησης" είναι υπαρκτός, αλλά μπορεί να ξεπεραστεί. Αρκεί να γίνουν τα αυτονόητα.

Δημοσιεύθηκε: 23 Απριλίου 2010 - 07:48

Dr Money

Dead man walking.

To γνωστό παράγγελμα του δεσμοφύλακα στις αμερικανικές φυλακές για να σιγήσει η φυλακή, να κλείσουν όλα τα κελιά και να ξεκινήσει η πορεία του θανατοποινίτη προς τον θάλαμο εκτελέσεων.

Ήταν ο τίτλος ενός γνωστού φιλμ στα μέσα της δεκαετίας του 1990, με πρωταγωνιστές τη Susan Saranton και τον Sean Penn, που δεν είχε αίσιο τέλος.

Δεν χρειάζεται να συμβεί το ίδιο με την Ελλάδα, που αναμένεται να υποβάλει σύντομα αίτηση για προσφυγή στον μηχανισμό της Ε.Ε. και του ΔΝΤ.

Η χώρα θα κληθεί να ακολουθήσει τη δική της πορεία.

Όμως, έχει την ευκαιρία να βρεθεί σε άλλο χώρο από τον θάλαμο εκτελέσεων στον οποίο καταλήγουν οι θανατοποινίτες των αμερικανικών φυλακών.

Η ολιγωρία της χώρας να ακολουθήσει το παράδειγμα των ιδιωτικών επιχειρήσεων και τραπεζών, που πρώτα σπεύδουν να καλύψουν τις άμεσες ανάγκες ρευστότητας τις οποίες έχουν και δευτερευόντως ενδιαφέρονται για το ύψος του επιτοκίου, μας στοιχίζει αρκετά.

Φυσικά, δεν είναι ο μόνος λόγος για τον οποίο οδηγήθηκε εδώ.

Όμως, η μετατροπή του ρίσκου αναχρηματοδότησης του δημοσίου χρέους των 20 δισ. ευρώ και πλέον που έληγε το δίμηνο Απριλίου - Μαΐου σε ρίσκο φερεγγυότητας είναι καθοριστικός παράγοντας.

Αν η χώρα είχε δανειστεί 10 δισ. ευρώ επιπλέον μέσω ομολόγων τους προηγούμενους μήνες, το πιθανότερο είναι ότι δεν θα ήμασταν σ’ αυτήν την κατάσταση σήμερα.

Όμως, το θέμα είναι τι κάνουμε από εδώ και πέρα, καθότι είναι σαφές πως είμαστε σε εξαιρετικά δύσκολη θέση και δεν μπορούμε να διαπραγματευτούμε πολλά-πολλά με την τρόικα της Ε.Ε., της ΕΚΤ και του ΔΝΤ.

Δυστυχώς, ούτε συγκροτημένα κατορθώσαμε να πάμε, αφού οι αγορές έτρεξαν γρηγορότερα από εμάς, επιβάλλοντας τους δικούς τους κανόνες.

Η τρόικα θα θέσει τους όρους και τις προϋποθέσεις που θα συνοδεύουν το δάνειο.

Όμως, η υλοποίηση των όρων, κοινώς των μέτρων, που θα ζητήσουν είναι υπόθεση της ελληνικής κυβέρνησης. Και της αποδοχή τους από το κοινωνικό σύνολο.

Με δεδομένες τις διαφωνίες που υπάρχουν στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος για τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο πακέτο σωτηρίας και το πολιτικό κόστος που συνεπάγεται ένα τέτοιο πρόγραμμα, είναι εύκολο να συμπεράνει κανείς ότι υπάρχει ρίσκο εκτέλεσης (execution risk).

Μάλιστα, τo τελευταίο ίσως έχει υποεκτιμηθεί από πολλούς, συμπεριλαμβανομένων ημών μέχρι πριν από λίγες εβδομάδες, αν ληφθεί υπόψη η εικόνα την οποία εμφανίζει η κυβέρνηση τους 6 μήνες που βρίσκεται στην εξουσία.

Όμως, εξίσου σημαντική θα είναι η κοινωνική ανοχή προς τα διαρθρωτικά και τα επιπλέον δημοσιονομικά μέτρα λιτότητας που θα πρέπει να ληφθούν για να επιτευχθούν οι στόχοι μείωσης του ελλείμματος στο Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης και να καταστεί η εθνική οικονομία πιο ανταγωνιστική.

Τα πρώτα σημάδια είναι ενθαρρυντικά.

Η μεγάλη μάζα του κόσμου έχει αντιληφθεί την κρισιμότητα της κατάστασης και δείχνει έτοιμη να βάλει πλάτη, όντως φοβισμένη.

Δεν είναι όμως σίγουρο ότι θα κάνει το ίδιο η μειοψηφία του 10% - 15% που είναι πιο ζωηρή, και δυστυχώς αρκούν μερικές εκατοντάδες δυναμικών διαδηλωτών για να δοθεί η εντύπωση στο εξωτερικό και στις αγορές ότι τάχα η χώρα είναι στο πόδι.

Τα γεγονότα του Δεκεμβρίου του 2008 μιλάνε από μόνα τους.

Παρότι είναι εύλογο να περιμένει κανείς αντιδράσεις στα μέτρα λιτότητας, πολλά θα κριθούν από το αποκαλούμενο κατώφλι του πόνου.

Κοινώς, το επίπεδο των θυσιών που είναι διατεθειμένο να δεχτεί το κοινωνικό σύνολο.

Αν η υλοποίηση των μέτρων και του προγράμματος είναι ομαλή και το κατώφλι του πόνου για το ελληνικό κοινό αποδειχτεί αρκετά ψηλό ώστε να περάσουν τα μέτρα λιτότητας από κάτω, η Ελλάδα θα είναι σε καλύτερη μοίρα σε μερικά χρόνια από σήμερα.

Αν όμως η υλοποίηση δεν είναι ομαλή και δεν υπάρχει κοινωνική ανοχή, οι πιθανότητες να γίνουμε Αργεντινή δεν είναι λίγες.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.