Χρέος: Κι όμως, τα νούμερα βγαίνουν!

Η φημολογούμενη αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους που έδωσε το τελειωτικό χτύπημα στα ελληνικά ομόλογα δεν είναι τόσο αναπόφευκτη όσο μερικοί θέλουν να πιστεύουν.

Δημοσιεύθηκε: 22 Απριλίου 2010 - 07:49

Dr Money

Χάρις στην "ευγενική χορηγία" ανώνυμων κυβερνητικών κύκλων έχει ξεκινήσει εδώ και λίγες μέρες μια συζήτηση για την αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους που μέχρι πριν από λίγο καιρό περιοριζόταν στους κύκλους κάποιων ακαδημαϊκών, σχολιαστών κ.ά.

Τα αποτελέσματα της συζήτησης είναι ήδη ορατά στα ελληνικά ομόλογα, όπου οι περισσότεροι δυνητικοί αγοραστές κάνουν απεργία καθώς φοβούνται ότι κινδυνεύουν να χάσουν μέρος του κεφαλαίου τους μελλοντικά αν υποκύψουν στη γοητεία των υψηλών αποδόσεων του 7% - 8%.

Η αναζωπύρωση της σχετικής συζήτησης ήταν το κερασάκι στην τούρτα της αποκαλούμενης κρίσης του ελληνικού δημοσίου χρέους που ξεκίνησε τον Δεκέμβριο του 2009 όπως δείχνει η πορεία των spreads.

Ύστερα από αυτό, δεν εκπλήσσει που αφιχθήκαμε μια ώρα νωρίτερα στην πόρτα του μηχανισμού σωτηρίας της Ε.Ε. και του ΔΝΤ, προκαλώντας μεγαλύτερη νευρικότητα στους εταίρους μας και τη Γερμανίδα καγκελάριο κ. Μέρκελ, που έχει εκλογές στις 9 Μαΐου και έχει βρει τον μπελά της μαζί μας.

Δυστυχώς, κανείς πλέον δεν μπορεί να κάνει απολύτως τίποτε άλλο παρά να απαντήσει στο ερώτημα:

Είναι η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους αναπόφευκτη;

Αναμφισβήτητα, αν κάποιος αποδέχεται ότι οι στόχοι του ελληνικού προγράμματος στήριξης και ανάπτυξης θα επιτευχθούν την περίοδο 2010 - 2012, δεν έχει λόγο να πιστεύει ότι η Ελλάδα θα πρέπει να προχωρήσει σε αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους της.

Το δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ σκαρφαλώνει στο 120,6% του ΑΕΠ το 2011 και υποχωρεί στο 117,7% το 2011 και στο 113,4% του ΑΕΠ το 2013.

Η αποκλιμάκωση είναι κυρίως απόρροια της ευνοϊκής εξέλιξης στον προϋπολογισμό.

Το πρωτογενές έλλειμμα του προϋπολογισμού αναμένεται να υποχωρήσει στο 0,2% του ΑΕΠ το 2011 από 7,7% το 2009, για να μετατραπεί σε πρωτογενές πλεόνασμα ίσο με το 2,6% του ΑΕΠ το 2012 και 3,2% το 2013.

Με δεδομένο ότι μια τόσο μεγάλη δημοσιονομική προσαρμογή επιτυγχάνεται σε 3 μόλις χρόνια, είναι εύλογο πολλοί να αμφιβάλλουν για την επιτυχία της.

Αυτές οι αμφιβολίες ενισχύονται από το γεγονός ότι η ελληνική οικονομία εκτιμάται ότι θα συρρικνωθεί από 2% έως 4% το 2010, έναντι του προβλεπόμενου 0,5%, μειώνοντας τις πιθανότητες να ξαναμπεί σε ανοδική τροχιά από το 2011.

Δεν αποκλείεται λοιπόν το δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ να πιάσει ταβάνι πάνω από το 130% έναντι 120,6% το 2011 που προβλέπει το σημερινό πρόγραμμα σταθερότητας.

Αν και το υψηλό δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ είναι προβληματικό, δεν σημαίνει ότι η Ελλάδα θα αναγκαστεί να ζητήσει αναδιάρθρωση που θεωρείται μιας μορφής τεχνική χρεοκοπία.

Οι υπολογισμοί της Bank of America είναι χαρακτηριστικοί.

Ακόμη κι αν το ελληνικό δημόσιο χρέος ανέλθει στο 140% του ΑΕΠ το 2012 -ένα μάλλον υψηλό νούμερο-, το ονομαστικό ΑΕΠ αυξάνεται με ετήσιο ρυθμό 4%, το μέσο επιτόκιο δανεισμού ανέλθει στο 6% και το δημοσιονομικό έλλειμμα υποχωρήσει στο 3% του ΑΕΠ μετά το 2012, το δημόσιο χρέος θα συρρικνωθεί στο 120% του ΑΕΠ μέσα στα επόμενα δύο χρόνια.

Αν μάλιστα το χρέος φτάσει στο απόγειό του, στο 130% του ΑΕΠ, και συνυπολογίσει κανείς μια πιθανή ανοδική αναθεώρηση του ΑΕΠ, η συμπίεση θα είναι πιο εντυπωσιακή.

Οι ανωτέρω παραδοχές για τον μέσο ρυθμό ανάπτυξης, το μέσο κόστος δανεισμού και το δημοσιονομικό έλλειμμα είναι αρκετά ρεαλιστικοί για την περίοδο μετά το 2012.

Το σενάριο γίνεται πιο πειστικό από τη στιγμή που υπάρχει η αναμενόμενη χρηματοδότηση από την Ε.Ε. και το ΔΝΤ, αφού της δίνει τη δυνατότητα να αγοράσει πολύτιμο χρόνο για να βάλει τα δημοσιονομικά της σε τάξη, περιορίζοντας τις απώλειες στο ΑΕΠ.

Τι σημαίνουν αυτά;

Η αναδιάρθρωση του ελληνικού δημοσίου χρέους της τα επόμενα χρόνια δεν είναι αναπόφευκτη.

Όμως, η χώρα θα πρέπει να πείσει τις αγορές για την ικανότητά της να πληρώνει κανονικά τις τοκοχρεολυτικές δόσεις, βάζοντας ταυτόχρονα σταθερές βάσεις για την αποκλιμάκωση του δημοσίου χρέους μέσω της δημιουργίας σημαντικών πρωτογενών πλεονασμάτων.

Είναι κάτι που προφανώς δεν μπόρεσε να κάνει φέτος λόγω μιας σειράς λαθών και παραλείψεων.

Τα τελευταία της στέρησαν τον πολύτιμο χρόνο που ζητούσε για να δώσει καλά δείγματα γραφής στις αγορές στο μέτωπο της δημοσιονομικής προσαρμογής, ώστε να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη τους.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.