Οι κρατικές δαπάνες μας έκαναν επαίτες!

Διαδοχικά λάθη και μια κακή αφετηρία οδήγησαν τη χώρα στην πόρτα του ΔΝΤ. Αφού λοιπόν δεν κάναμε μόνοι μας αυτά που έπρεπε, θα μας τα επιβάλουν οι άλλοι. Στερνή μου γνώση να σ' είχα πρώτα.

Δημοσιεύθηκε: 16 Απριλίου 2010 - 07:50

Dr Money

Δεν θα θέλαμε να είμαστε στη θέση των κ. Παπακωνσταντίνου, Ζανιά και Χριστοδούλου που αντιπροσωπεύουν τη χώρα στην άτυπη σύνοδο των υπουργών Οικονομικών της Ε.Ε. (Ecofin) στη Μαδρίτη.

Δεν είναι ωραίο να συναντάς συναδέλφους σου και να συζητάς μαζί τους πώς θα σου δώσουν τα λεφτά για να πληρώσεις τις υποχρεώσεις του επόμενου μήνα.

Ούτε φυσικά θα θέλαμε να είμαστε στη θέση των δύο πρώτων όταν θα συνομιλούν με τις αντιπροσωπείες της Κομισιόν, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ την επόμενη εβδομάδα για να καθορίσουν τους όρους του πακέτου των μέτρων που θα πρέπει να λάβουμε για να μας χορηγήσουν βοήθεια.

Η εμπειρία την οποία μεταφέρουν όσοι έζησαν παρόμοια γεγονότα το 1993 - 1994 είναι άκρως δυσάρεστη.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στο πακέτο θα περιλαμβάνονται διαρθρωτικά μέτρα και επιπρόσθετα δημοσιονομικά για να σιγουρέψουν την επίτευξη της μείωσης του ελλείμματος κάτω από 3% του ΑΕΠ το 2012.

Τι θα πρέπει να περιμένουμε στο δημοσιονομικό μέτωπο;

Το αυτονόητο για όσους αφουγκράζονται τις αγορές και δεν θεωρούν ότι η Ελλάδα είναι το κέντρο του σύμπαντος.

Να σιγουρευτεί η μείωση του ελλείμματος του προϋπολογισμού του 2011 και του 2012 μέσω του πιο ασφαλούς τρόπου.

Κοινώς, της μείωσης των δαπανών του προϋπολογισμού που ευθύνεται κυρίως για τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό των δύο τελευταίων ετών.

Για όσους το ξεχνούν, οι δαπάνες της γενικής κυβέρνησης σκαρφάλωσαν στο 52% του ΑΕΠ και πλέον το 2009, από 44,1% στα τέλη του 2007.

Μέσα σε δύο χρόνια, δηλαδή, οι δαπάνες αυξήθηκαν κατά 8 περίπου ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ, λίγο λιγότερο από το έλλειμμα που ανέβηκε στο 12,9% του ΑΕΠ το 2009 (πριν από τη νέα τροποποίηση) από 4% το 2007.

Αν είχαμε γυρίσει το ρολόι των δαπανών στο επίπεδο της 31ης Δεκεμβρίου του 2007 όταν φτιαχνόταν ο προϋπολογισμός του 2010 και δεν ασχολούμασταν όλη την ώρα με το πώς θα μειώσουμε το έλλειμμα αυξάνοντας τους φόρους, θα συζητούσαμε πιθανόν σήμερα για το ράλι στα ελληνικά ομόλογα και στη Σοφοκλέους.

Σημειωτέον ότι οι δαπάνες της γενικής κυβέρνησης ανήλθαν στο 44,6% του ΑΕΠ την περίοδο 1990 - 2007.

Αυτό σημαίνει ότι οι δαπάνες του 2009 και του 2008 ήταν κατά πολύ υψηλότερες από τον ιστορικό μέσο όρο ως ποσοστό του ΑΕΠ.

Αντίθετα, τα έσοδα του προϋπολογισμού κυμάνθηκαν στο 39,3% του ΑΕΠ το 2009, που είναι κοντά στον μέσο όρο της ίδιας περιόδου παρά την ύφεση της περυσινής χρονιάς.

Αναμφισβήτητα, το ίδιο νούμερο προδίδει φοροδιαφυγή, γιατί είναι χαμηλότερο από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.

Όμως, η Ιστορία διδάσκει ότι δεν καταπολεμάς αποτελεσματικά τη φοροδιαφυγή επιβαρύνοντας τα γνωστά υποζύγια επειδή εμφανίζουν εισόδημα 40.000 ευρώ και πλέον (προ φόρων) τον χρόνο.

Ούτε όταν ποινικοποιείς την ακίνητη περιουσία.

Ούτε όταν κάνεις δυσκολότερη τη ζωή των οικογενειών με 3 παιδιά και άνω τη στιγμή που έχεις τόσο σοβαρό δημογραφικό πρόβλημα.

Ούτε φέρνεις επενδύσεις όταν φορολογείς τα διανεμόμενα κέρδη των επιχειρήσεων με συντελεστή 45%.

Όλα αυτά, λοιπόν, που κάθε λογικός άνθρωπος μπορεί να δει, κάποιοι κυβερνητικοί παράγοντες αρνούνται να τα δουν, επιμένοντας κυρίως στην αύξηση των φορολογικών εσόδων για να μειώσουν την τρύπα του προϋπολογισμού.

Θα πρέπει επομένως όλη η χώρα να στιγματιστεί και να μπει σε μια περιπέτεια με άγνωστη κατάληξη για να έρθουν οι τρίτοι, ΔΝΤ και Ε.Ε., για να απαιτήσουν το αυτονόητο.

Ουσιαστική μείωση των κρατικών δαπανών για να μειωθεί το έλλειμμα ως ποσοστό του ΑΕΠ με μεγαλύτερη σιγουριά τη διετία 2011 - 2012.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.